და მოუწოდა იესო ათორმეტთა მათ მოწაფეთა თჳსთა და მისცა მათ ძალი და ჴელმწიფება ყოველთა ზედა ეშმაკთა და სენთა განკურნება.
და წარავლინნა იგინი ქადაგებად სასუფეველსა ღმრთისასა და განკურნებად უძლურთა.
და ჰრქუა მათ: ნურარაჲ გაქუნ გზასა ზედა: ნუცა კუერთხი, ნუცა ვაშკარანი, ნუცა პური, ნუცა ვეცხლი, ნუცა ორი სამოსელი გაქუნ.
და რომელსაცა სახლსა შეხჳდეთ, მუნ დაადგერით და მიერ გამოვედით.
და რავდენთა არა შეგიწყნარნენ თქუენ, გამო-რაჲ-ხჳდოდით მიერ ქალაქით, მტუერი ფერჴთა თქუენთაგან განიყარეთ საწამებლად მათა.
და გამო-რაჲ-ვიდეს, მიმოვიდოდეს დაბნებსა მას და ახარებდეს და განჰკურნებდეს სნეულთა ყოველთა ადგილთა.
ესმნეს ჰეროდეს მეოთხედ მთავარსა ყოველნი იგი საქმენი, რომელნი მის მიერ იქმნებოდეს, და განიზრახვიდა, რამეთუ იტყოდეს ვინმე, ვითარმედ: იოანე ნათლისმცემელი აღდგომილ არს მკუდრეთით.
ხოლო რომელნიმე იტყოდეს: ელია გამოჩნდა, და სხუანი იტყოდეს წინაწარმეტყველი ვინმე პირველთაგანი აღდგომილ არს.
ხოლო ჰეროდე თქუა: იოანეს მე თავი მოვჰკუეთე, ხოლო ესე ვინ არს, რომლისათჳს ესევითარი მესმის, არა ვიცი. და უნდა ხილვა მისი.
და მოიქცეს მოციქულნი და უთხრეს იესოს, რაოდენი ქმნეს. და წარიყვანნა იგინი და განეშორა თჳსაგან ადგილსა უდაბნოსა ქალაქისასა, რომელსა ჰრქჳვან ბეთსაიდა.
ხოლო ერმან მან აგრძნა და მისდევდეს მას. და შეიმთხჳნა იგინი და ეტყოდა მათ სასუფეველისათჳს ღმრთისა, და რაოდენთა უჴმდა განკურნება, განკურნებდა.
და ვითარცა იწყო დღემან მიდრეკად, მოვიდეს ათორმეტნი იგი და ჰრქუეს მას: განუტევე ერი ესე, რაჲთა წარვიდენ გარემო დაბნებსა და აგარაკებსა და დაადგრენ მუნ და პოონ საზრდელი თავისა მათისა, რამეთუ აქა უდაბნოსა ადგილსა ვართ.
ხოლო იესო ჰრქუა მათ: თქუენ ეცით მაგათ ჭამადი და მათ ჰრქუეს: არა არს ჩუენ თანა უფროს, გარნა ხუთი ჴუეზა პური და ორი თევზი, გარნა თუ ჩუენ წარვიდეთ და უყიდოთ ყოველსა ამას ერსა საზრდელი.
რამეთუ იყვნეს კაცნი იგი ვითარ ხუთ ათას ოდენ. ჰრქუა იესო მოწაფეთა თჳსთა: დასხით კაცები ეგე პურისმტედ-პურისმტედ ერგასეული.
და მათ ყვეს ეგრე და დასხეს ყოველი იგი ერი.
ხოლო თავადმან მოიღო ხუთი იგი პური და ორი თევზი და აღიხილნა თუალნი ზეცად და აკურთხნა იგინი და დამუსრა და მისცემდა მოწაფეთა, რაჲთა დაუგონ ერსა მას.
და ჭამეს და განძღეს ყოველნი, და აღიღეს, რომელ-იგი დაუშთა მათ ნამუსრევი. ათორმეტი გოდორი.
და იყო ლოცვასა მას მისსა თჳსაგან, მის თანა იყვნეს მოწაფენი. ჰკითხვიდა მათ და ჰრქუა: ვინ ვჰგონიე მე ერსა ამას, და რა თქჳან ჩემთჳს ყოფად?
ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს: იოანე ნათლისმცემელი; და სხუათა ელია; და რომელნიმე იტყჳან წინაწარმეტყუელი ვინმე პირველთაგანი აღდგომილ არს.
ხოლო იესო ჰრქუა მათ: თქუენ ვინ გგონიე მე? მიუგო პეტრე და ჰრქუა: ცხებული ღმრთისაჲ.
ხოლო თავადმან შეჰრისხნა მათ, და ამცნო, რაჲთა არავის უთხრან ესე.
და ჰრქუა მათ, ვითარმედ: ჯერ-არს ძისა კაცისა ფრიად ვნება და შეურაცხ-ყოფა მოხუცებულთაგან და მღვდელთმოძღუართა და მწიგნობართა და მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად.
და იტყოდა ყოველთა მიმართ: რომელსა უნებს შემოდგომად ჩემდა, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და მომდევდინ მე.
რამეთუ რომელსა უნდეს განრინებად სულისა თჳსისა, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს სული თჳსი ჩემთჳს, მან პოოს იგი.
რა სარგებელ არს კაცისა, შე-თუ-იძინოს სოფელი ყოველი და თავი თჳსი წარიწყმიდოს, გინა იზღჳვოს? რომელსა სირცხჳლ უჩნდეს ჩემდა მომართ და სიტყუათა ჩემთა, ამას ძემანცა კაცისამან არცხჳნოს, ოდეს მოვიდეს დიდებითა თჳსითა და მამისათა და წმიდათა ანგელოზთა თანა.
გეტყჳ თქუენ: არიან ვინმე იქა მდგომარეთაგანნი, რომელთა არა იხილონ გემო სიკუდილისა, ვიდრემდე იხილონ სასუფეველი ღმრთისაჲ.
და იყო შემდგომად სიტყუათა მათ ვითარ რვა ოდენ დღე, და წარიყვანა იესო პეტრე, და იაკობ და იოანე და აღვიდა მთასა ლოცვად.
და იყო შემდგომად სიტყუათა მათ ვითარ რვა ოდენ დღე, და წამისი სპეტაკ და ელვარე.
და აჰა ესერა ორნი კაცნი მის თანა ზრახვიდეს, რომელნი იყვნეს მოსე და ელია,
რომელნი გამოჩნდეს დიდებითა და იტყოდეს განსლვასა მას მისსა, რომელი ეგულებოდა აღსრულებად იერუსალჱმს.
ხოლო პეტრე და მისთანანი დამძიმებულ იყვნეს ძილითა; ხოლო განრაიღჳძეს, იხილეს დიდებაჲ მისი და ორნი კაცნი მის თანა მდგომარენი.
და იყო განშორებასა მას მათსა მისგან ჰრქუა პეტრე იესოს: მოძღუარ, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფა; და ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა და ერთი მოსესა და ერთი ელიასა, რამეთუ არა იცოდა, რასა იტყოდა.
და ვითარცა ამას იტყოდა, აჰა ღრუბელი აგრილობდა, და შეეშინა მათ შესლვად ღრუბელსა მას.
და ჴმა იყო ღრუბლით გამო: ესე არს ძე ჩემი საყვარელი, ამისი ისმინეთ.
და ესე რაჲ იყო ჴმა, იპოა იესო მარტო. და მათ დაიდუმეს და არა ვის უთხრეს მათ დღეთა შინა რომელ-იგი იხილეს.
და იყო მერმესა დღესა გარდამოსლვასა მათსა მიერ მთით მოეგებოდა მას ერი მრავალი.
და აჰა კაცმან ვინმე ღაღად-ყო ერსა მას შორის და თქვა: მოძღუარ, გევედრები შენ, მოიხილე ძესა ზედა ჩემსა, რამეთუ ესე ხოლო მარტო მივის.
და სულმან უკეთურმან შეიპყრის იგი და მეყსეულად ღაღად-ყვის და დააკუეთის იგი, და პეროინ, ძნიად განეშორის მისგან და შემუსრის იგი.
და ვევედრე მოწაფეთა შენთა, რაჲთამცა განაშორეს იგი, და ვერ შეუძლეს.
ხოლო იესო მიუგო და ჰრქუა: ჵ ნათესავი ურწმუნო და გულარძნილი! ვიდრემდე ვიყო თქუენ თანა და თავს-ვიდებდე თქუენსა? მომგუარე მე აქა ძე შენი!
და ვიდრე იგი მოვიდოდა, დააკუეთა იგი ეშმაკმან მან და აძრწოლებდა მას. შეჰრისხნა იესო სულსა მას არაწმიდასა და განკურნა ყრმა იგი და მისცა მამასა თჳსსა.
და განუკჳრდებოდა ყოველთა დიდებასა მას ზედა ღმრთისასა და ყოველნი დაკჳრვებულ იყვნეს ყოველსა მას ზედა, რომელსა იქმოდა იესო. ხოლო იესო ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა.
დაისხენით თქუენ სიტყვანი ესე ყურთა თქუენთა, რამეთუ ძე კაცისა მიცემად არს ჴელთა კაცთასა.
ხოლო იგინი უმეცარ იყვნეს სიტყვასა ამას ზედა, და იყო დაფარულ მათგან, რაჲთა ვერ გულისხმა-ყონ იგი, და ეშინოდა მათ კითხვად მისა სიტყჳსა ამისთჳს.
შევიდა მათდა გულის სიტყვაჲცა: ვინძი უდიდეს იყოს შორის მათსა.
ხოლო იესო იცნოდა გულის ზრახვანი მათნი, და მოიყვანა ყრმა და დაადგინა იგი წინაშე მათსა
და ჰრქუა მათ: რომელმან შეიწყნარეს ესე ყრმა სახელითა ჩემითა, მე შემიწყნარა; და რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნაროს მომავლინებელი ჩემი, ხოლო უმცირესი თქუენ ყოველთა შორის იგი არს დიდ.
მიუგო იოანე და ჰრქუა: მოძღუარ, ვიხილეთ ვინმე, რომელი სახელითა შენითა ეშმაკთა განასხმიდა, და ჩუენ ვაყენებდით მას, რამეთუ არა შეგვიდგს ჩუენ.
ჰრქუა მას იესო: ნუ აყენებთ, რამეთუ რომელი არა არს ჩუენდა მტერ, იგი ჩუენ კერძო არს.
და იყო აღსრულებასა მას დღეთა ამაღლებისა მისისათა. და თავადმან დაამტკიცა პირი თჳსი აღსლვად იერუსალჱმად.
და წარავლინნა მოციქულნი წინაშე მისა. და იგინი წარვიდეს და შევიდეს დაბასა სამარიტეველთასა, რაჲთა მო-რამე-უმზადონ მას.
და არა შეიწყნარნეს იგინი, რამეთუ პირი მისი იყო მისლვად იერუსალჱმად.
ვითარცა იხილეს მოწაფეთა მისთა იაკობ და იოანე, თქუეს: უფალო, გნებავსა რაჲთა ვთქუათ, და ცეცხლი გარდამოჴდეს ზეცით და აჴოცნეს იგინი, ვითარცა ელია ყო?
მიექცა იესო, და შეჰრისხნა მათ და ჰრქუა: არა იცითა რომლისა სულისანი ხართ თქუენ?
რამეთუ ძე კაცისა არა მოვიდა წარწყმედად სულსა კაცთასა, არამედ ცხოვრებად. და წარვიდეს სხუასა დაბასა.
და იყო სლვასა მას მათსა გზასა ზედა ჰრქუა ვინმე მას: მიგდევდე შენ, ვიდრეცა მიხვალ.
ჰრქუა მას იესო: მელთა ჴურელი უჩნს და მფრინველთა ცისათა საყოფელი, ხოლო ძესა კაცისასა არა აქუს, სადა თავი მიიდრიკოს.
ხოლო სხუასა ჰრქუა: შენ მომდევდი მე. და მან ჰრქუა: უფალო, მიბრძანე მე პირველად მისლვად და დაფლვად მამისა ჩემისა.
ჰრქუა მას იესო: აცადენ მკუდარნი დაფლვად თჳსთა მკუდართა, ხოლო შენ წარვედ და მიმოსდევ სასუფეველი ღმრთისაჲ.
ჰრქუა მას სხუამან: მეცა მიგდევდე შენ, უფალო, ხოლო პირველად მიბრძანე მე ჯმნა სახლეულთა ჩემთაგან.
ჰრქუა მას იესო: არავინ დასდვის ჴელი საჴნველსა და ხედავნ იგი გარეშეუკუნ და წარმართებულ არნ სასფეველსა ღმრთისასა.
