და ეტყოდა მათ: ამინ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არიან ვინმე აქა მდგომარეთაგანნი, რომელთა არა იხილონ გემო სიკუდილისა, ვიდრემდე იხილონ სასუფეველი ღმრთისა, მომავალი ძალითა.
და შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესო პეტრე და იაკობ და იოანე და აღიყვანნა იგინი მთასა მაღალსა თჳსაგან მარტონი და იცვალა სხუად ხატად წინაშე მათსა.
და სამოსელი მისი იქმნა ბრწყინვალე და სპეტაკ, ვითარცა თოვლი, რომელ ყოველსავე მმურკნვალსა ქუეყანასა ზედა ვერ ჴელ-ეწიფების ეგრეთ განსპეტაკებად.
და ეჩუენა მათ მოსე ელიას თანა, და იყვნეს იესოს თანა და ზრახვიდეს.
და მიუგო პეტრე და ჰრქუა იესოს: რაბი, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფა, ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენთჳს, ერთი მოსესთჳს და ერთი ელიასთჳს.
რამეთუ არა იცოდა, რაჲთამცა მიუგო, რამეთუ იყვნეს შეშინებულ.
და იყო ღრუბელი და აგრილობდა მათ, და ჴმა იყო ღრუბლით გამო და თქუა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, მაგისი ისმინეთ.
და მეყსეულად მიმოიხილეს და არა ვინ იხილეს, გარნა იესო ხოლო მათ თანა.
და გარდამო-რა-ვიდოდეს მიერ მთით, ამცნო მათ, რაჲთა არა ვის უთხრან, რაჲ-იგი იხილეს, გარნა ოდეს ძე კაცისა მკუდრეთით აღდგეს.
და სიტყუაჲ იგი დაიმარხეს თავისა თჳსისა თანა და გამოეძიებდეს ურთიერთას, ვითარმედ: რა არს იგი: ოდეს მკუდრეთით აღდგეს?
და ჰკითხვიდეს მას და ეტყოდეს: ვითარმე იტყჳან მწიგნობარნი: ელიასი ჯერ-არს პირველად მოსლვა?
ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: ელია მოვიდეს და კუალადაგოს ყოველი; და ვითარ წერილ არს ძისა კაცისათჳს, რაჲთა ფრიად ევნოს და შეურაცხ იქმნეს.
არამედ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ელია მოვიდა, და უყვეს მას, რაოდენი უნდა, ვითარცა წერილ არს მისთჳს.
და მოვიდა მოწაფეთა მისთა თანა, იხილა ერი გარემო მათსა, და მწიგნობარნი გამოეძიებდეს მათ თანა.
და მეყსეულად ყოველმან ერმან იხილა იგი და დაუკჳრდა და მორბიოდეს და მოიკითხეს იგი.
და ჰკითხა მწიგნობართა მათ და ჰრქუა: რაჲსა გამოეძიებთ ურთიერთას?
და მი-ვინმე-უგო მას ერთმან მის ერისაგანმან და ჰრქუა: მოძღუარ, მოვიყვანე ძე ჩემი შენდა, რომლისა თანა არს სული უტყუებისა.
და სადაცა დააპყრის იგი, დააკუეთის, და პეროინ, და იღრჭენნ კბილთა და განჴმებინ. და უთხარ მოწაფეთა შენთა, რაჲთამცა განკურნეს, და ვერ შეუძლეს.
მიუგო იესო და ჰრქუა: ნათესავი ურწმუნო! ვიდრემდე ვიყო თქუენ თანა? ვიდრემდე თავს-ვიდებდე თქვენსა? მომგუარეთ მე იგი აქა!
და მოჰგუარეს იგი მას. და იხილა რაჲ იგი, მეყსეულად სულმან არაწმიდამან დააკუეთა იგი; და და-რა-ეცა ქუეყანასა, გორვიდა და პეროოდა.
და ჰკითხა იესო მამასა მისსა: რაოდენი ჟამი აქუს, ვინათგან შეემთხჳა ესე? -- ხოლო მან ჰრქუა: სიყრმითგან.
და მრავალგზის ცეცხლსა შთააგდო ეგე და წყალსა, რაჲთამცა წარწყმიდა ეგე. არამედ, რა ძალ-გიც, შემეწიე ჩუენ, უფალო, და წყალობა-ყავ ჩუენთჳს.
ხოლო იესო ჰრქუა მას: უკუეთუ ძალ-გიც რწმუნებად, ყოველივე შესაძლებელ არს მორწმუნისა.
და მეყსეულად ჴმა-ყო მამამან მის ყრმისამან და თქუა ცრემლით: მრწამს, შემეწიე ურწმუნოებისა ჩემსა.
და ვითარცა იხილა იესო, რამეთუ შეკრბებოდა ერი მის ზედა, შეჰრისხნა სულსა მას და ჰრქუა უტყუსა და ყრუსა სულსა: მე გიბრძანებ შენ: განვედ მაგისგან და ნუღარა შეხუალ მაგისა!
და ღაღატ-ყო და ფრიად გორვიდა და განვიდა მისგან; და იქმნა იგი, ვითარცა მკუდარი, ვითარმედ მრავალნი იტყოდესცა, ვითარმედ: მოკუდა.
ხოლო იესო უპყრა ჴელი მისი და აღადგინა იგი, და აღდგა.
და ვითარცა შევიდა იესო სახიდ, მოწაფეთა მისთა თჳსაგან ჰკითხეს მას: რაჲსათჳს ჩუენ ვერ შეუძლეთ განძებად მას?
ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: ესე ნათესავი ვერშესაძლებელ არს განსლვად, გარნა ლოცვითა და მარხვითა.
და მიერ განვიდეს და წარმოვლიდეს გალილეასა, და არა უნდა, რაჲთამცა აგრძნა ვინ.
რამეთუ ასწავებდა მოწაფეთა თჳსთა და ეტყოდა მათ, რამეთუ: ძე კაცისა მიეცემის ჴელთა კაცთასა, და მოკლან იგი; და მო-რა-კუდეს, მესამესა დღესა აღდგეს.
ხოლო იგინი უმეცარ იყვნეს სიტყუასა ამას და ეშინოდა კითხვად მისა.
და მოვიდა კაპერნაუმად. და ვითარცა შევიდა იგი სახლსა, და ჰკითხვიდა მათ: რასა-იგი იცილობოდეს ურთიერთას გზასა ზედა?
ხოლო იგინი დუმნეს, ურთიერთას იტყოდეს გზასა ზედა, ვითარმედ: ჩუენგანი ვინმე უდიდეს იყოს?
და დაჯდა და მოუწოდა ათორმეტთა მათ და ჰრქუა: ვის უნდეს თქუენგანსა პირველ ყოფა, იყოს იგი ყოველთა მრწემ და ყოველთა მსახურ.
და მოიყვანა ყრმა და დაადგინა იგი შორის მათსა და მკლავთა მიიქვა იგი და ჰრქუა მათ:
რომელმან ერთი ამათგანი ყრმა შეიწყნაროს სახელისა ჩემისათჳს, მე შემიწყნაროს; და რომელმან მე შემიწყნაროს, არა მე შემიწყნაროს, არამედ მომავლინებელი ჩემი.
მიუგო მას იოანე და ჰრქუა: მოძღუარ, ვიხილეთ ვინმე, რომელი სახელითა შენითა ეშმაკთა განასხმიდა, რომელი ჩუენ არა შეგჳდგს, და ვაყენებდით მას, რამეთუ არა შემითქს ჩუენ.
ხოლო თავადმან ჰრქუა: ნუ აყენებთ მას, რამეთუ არა ვინ არს, რომელმან ქმნეს ძალი სახელითა ჩემითა და ჴელ-ეწიფოს ბოროტის-სიტყუად ჩემდა.
რამეთუ, რომელი არა ჩუენდა მტერ არს, იგი ჩუენ კერძო არს.
რომელმან გასუას თქუენ სასუმელი წყლისა სახელად ჩემდა, რამეთუ ქრისტესნი ხართ, ამინ გეტყჳ თქუენ, არა წარუწყმდეს სასყიდელი მისი.
და რომელმან დააბრკოლოს ერთი მცირეთაგანი მორწმუნეთა ჩემთა მომართ, უმჯობეს არს მისა გამო-თუმცა-იბა ქედსა მისსა წისქჳლისქვა ვირით საფქველი, და შთავარდა ზღუასა.
და უკეთუ დაგაბრკოლებდეს ჴელი შენი, მოიკუეთე იგი: უმჯობეს არს შენდა უჴელოჲსა შესლვად ცხორებასა, ვიდრე ორთა ჴელთა სხმასა და შესლვად გეჰენიასა, ცეცხლსა მას უშრეტსა,
სადა-იგი მატლი მათი არა მოაკლდების, და ცეცხლი არა დაშრტების.
და უკეთუ ფერჴი შენი დაგაბრკოლებდეს შენ, მოიკუეთე იგი, უმჯობეს არს შენდა მკელობლისა შესლვად ცხორებასა, ვიდრე ორითა ფერჴითა შთაგდებად გეჰენიასა, ცეცხლსა მას უშრეტსა.
სადა-იგი მატლი მათი არა დაესრულების, და ცეცხლი არა დაშრტების.
და უკეთუ თვალი შენი გაცთუნებდეს შენ, აღმოიღე იგი, უმჯობეს არს შენდა ერთითა თუალითა შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა, ვიდრე ორითა თუალითა შთაგდებად გეენიასა ცეცხლისა უშრეტისასა.
სადა-იგი მატლი მათი არა დაესრულების, და ცეცხლი არა დაშრტების.
რამეთუ ყოველი ცეცხლითა დაიმარილოს, და ყოველი შესაწირავი მარილითა დაიმარილოს.
კეთილ არს მარილი; ხოლო უკეთუ მარილი უმარილო იქმნეს, რაჲთა შეინელოს იგი? გაქუს თავისა თქუენისა მარილი და მშჳდობით იყუენით ურთიერთას.
