ესრეთ იტყოდა უფალი ჩემდამო: ვიდოდე და მოიგე თავისა შენისა გარემოსარტყმელი სელისაჲ და გარემოიდევ გარემო წელთა შენთა, და წყალსა შინა არა განვიდეს.
და მოვიგე მოსარტყმელი სიტყჳსაებრ უფლისა და მოვიდე წელთა გარემო ჩემთა.
Page of ed. 1709: 71=79b და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, მეტყუელი:
მოიღე მოსარტყმელი გარემოჲსი წელთა შენთაჲ და აღდეგ და ვიდოდე ევფრატად მიმართ და დამალე ეგე მუნ სიჴურელსა შინა კლდისასა.
და წარვედ და დავმალე იგი ევფრატსა ზედა, ვითარცა მამცნო მე უფალმან.
და იყო შემდგომად დღეთა მრავალთა, და თქუა უფალმან ჩემდამო: აღდეგ, ვიდოდე ევფრატად მიმართ და აღიღე მუნით მოსარტყმელი, რომელი გამცენ შენ დამალვად მუნ.
და წარვედ ევფრატად მიმართ მდინარედ და ვთხარე და მოვიღე მოსარტყმელი ადგილისაგან, რომელსა დავჰფალ იგი მუნ; და აჰა განხრწნილი იყო, რომელი არა იჴმაროს არარად.
და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი.
ამათ იტყჳს უფალი: ესრეთ განვხრწნა გინებაჲ იუდაჲსი და გინებაჲ იერუსალიმისაჲ,
ქალაქისაჲ ამის და ერისა ჩემისა გინებაჲ, არმნებებელთა სმენად სიტყუათა ჩემთა და მრავალთა ნებასა გულისა მათისათა უკუანა ღმერთთა უცხოთასა მსახურებად მათდა და თაყუანის-ცემად მათდა, და იყვნენ, ვითარცა მოსარტყმელი ესე, რომელი არა იჴმაროს არარად.
რამეთუ ვითარ-იგი მოსარტყმელი წელთა ზედა კაცისათა, ეგრეთ შემოვიახლე თავისა მომართ ჩემისა სახლი ისრაილისაჲ და ყოველი სახლი იუდაჲსი, თქუა უფალმან, ყოფად ჩემდა ერად სახელოვნად, სიქადულად და დიდებად, და არ შეისმინეს ჩემი.
და სთქუა ერისა მიმართ სიტყუაჲ ესე: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაილისაჲ; ყოველი თხიერი აღივსოს ღჳნითა. და იყოს, უკუეთუ თქუან შენდამი: არმცნობთა ვერ ვცანით, ვითარმედ ყოველი თხიერი აღივსოს ღჳნითა.
და სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს უფალი: აჰა მე აღვავსებ ყოველთა დამკჳდრებულთა ამის ქუეყანისათა და მეფეთა მათთა, მსხდომარეთა ძეთა Page of ed. 1709: 74=80a დავითისთა საყდართა ზედა მისთა და მღდელთა და წინაჲსწარმეტყუელთა და იუდას და ყოველთა დამკჳდრებულთა იერუსალიმს მთრვალობითა,
და განვაბნევ მათ და მამაკაცსა და ძმასა მისსა და მამათა მათთა და ძეთა მათთა მის შორის. არა ვისურვო, იტყჳს უფალი, და არა ვერიდო და არა შევიწყალნე განხრწნისაგან მათისა.
ისმინეთ და ყურად-იღეთ და ნუ აღჰმაღლდებით, რამეთუ უფალი იტყოდა.
მიეცით უფალსა ღმერთსა ჩუენსა დიდებაჲ პირველ შერიჟუებისა და პირველ წარკუეთებისა ფერჴთა თქუენთა მთათა ზედა ბნელთა, და მოელოდით ნათელსა, და მუნ აჩრდილი სიკუდილისაჲ და დაისხნეთ სიბნელედ.
არა თუ ისმინოთ და ფარულად ტიროდეს სული თქუენი პირისა გინებისათა, და ცრემლოოდეთ ცრემლით, და გარდამოადინნეთ თუალთაგან თქუენთა ცრემლნი, რამეთუ შეიმუსრა სამწყსოჲ უფლისაჲ.
არქუთ მეფესა და მმძლავრებელთა: დამდაბლდით და დასხედით, რამეთუ დაიჴსნა თავისაგან თქუენისა გჳრგჳნი დიდებისა თქუენისაჲ.
ქალაქნი ბღუარით კერძონი შეიჴშნეს, და არა იყო განმდები, გარდაისახლა იუდაჲ, აღასრულა გარდასახლებაჲ სრული.
აღიხუენ თუალნი შენნი, იერუსალიმ, და იხილენ მომავალნი ჩრდილოჲთ. სადა არს სამწყსოჲ, რომელი მიგეცა შენი ცხოვარნი დიდებისა შენისანი?
რაჲ სთქუა, ოდეს აღგ[იხი]ლვიდენ შენ? და შენ ასწავენ მათ შენ ზედა სასწავლელნი დასაბამად. სალმობათა მოგიცვან შენ, ვითარცა დედაკაცი მშობი.
და უკუეთუ სთქუა გულსა შინა შენსა: რაჲსათჳს დამემთხჳნეს მე ესენი? -- სიმრავლისათჳს უსამართლობისა შენისა აღგესაბურველნეს უკუანა კერძონი შენნი. განსაქიქებელად ქუსლთა შენთა.
უკუეთუ ცვალოს ეთიოპე[ლ]მან ტყავი თჳსი და ვეფხმან სიჭრელენი მისნი, თქუენცა შეუძლოთ კეთილისა ქმნ\აჲ, Page of ed. 1709: 74=80b მოსწავლეთა ბოროტთასა.
და განეხრწნენ იგინი, ვითარცა ქა[რ]ქუეტი, მოღებული ქარისაგან უდაბნოდ.
ესე არს ნაწილი შენი და ხუედრი ურჩებისა თქუენისაჲ ჩემდა, იტყჳს უფალი, ვითარცა დამივიწყე მე და ესევდი ცრუთა მიმართ,
და მეცა აღვსაბურველნე უკუანა კერძონი შენნი წინაშე პირსა შენსა, და იხილოს გინებულებაჲ შენი,
და მრუშებაჲ შენი და ჴჳვილი შენი და უცხო-ქმნულებაჲ სიძვისა შენისაჲ. ბორცუთა ზედა და ველთა შორის ვიხილენ საძაგელნი შენნი. ვაჲ შენდა, იერუსალემ რამეთუ არა განსწმდი უკუანა ჩემსა, ვიდრემდის იყო შენ?
