სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელი იყო იერემიაჲს მიმართ უწჳმოებისათჳს:
იგლოვა იუდეამან, და ბჭენი მისნი დაცალიერდეს, და დაბნელდეს ქუეყანასა ზედა, და ღაღადებაჲ იერუსალიმისაჲ აღვიდა,
და დიდ-დიდთა მისთა წარავლინნეს ჭაბუკნი მათნი მერწყულად. მივიდეს ჯურღმულთა ზედა და ეერ პოვეს წყალი და მიაქცინეს ჭურჭელნი მათნი ცალიერად, ჰრცხუეწა და კდემულ იქმნნეს და დაიფარნეს თავნი მათნი,
და საქმენი ქუეყანისანი მოაკლდეს რამეთუ არა იყო წჳმაჲ, სირცხჳლეულ იქმნნეს მუშაკნი, დაიფარნეს თავნი მათნი,
[და] ირემნი ველთა ზედა იზუებვოდეს და დაუტევებდეს, რამეთუ არა იყო მწუანე.
ვირნი ველურნი დადგეს ბორცუთა ზედა, მოიზიდნეს ქარნი, ვითარცა ვეშაპმან; მოაკლდა თუალთა მათთა, რამეთუ არა იყო თივაჲ.
უკუეთუ ცოდვანი შენნი წინადამიდგეს ჩუენ, უფალო, მყვენ ჩუენ სახელისა შენისათჳს, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩუენნი წინაშე შენსა, შენ შეგცოდეთ.
თმენაო ისრაილისაო, უფალო, დაგჳჴსნი ჟამსა შინა ბოროტსა. რაჲსათჳს იქმენ, ვითარცა რაჲ მსხემი ქუეყანასა ზედა და ვითარცა მის ქუეყან\ისა Page of ed. 1709: 81a მიმქცევი სავანედ?
ნუ იყოფი, ვითარცა კაცი მძინარი ანუ ვითარცა მამაკაცი, [ვერ] შემძლებელი განრინებად. და შენ ჩუენ შორის ხარ, უფალო, და სახელი შენი ზედ-წოდებულ არს ჩუენ ზედა, ნუ დამივიწყებ ჩუენ.
ესრეთ ეტყჳს უფალი ერსა ამას: შეიყუარეს ძრვაჲ ფერჴთა მათთაჲ და არა ჰრიდეს და ღმერთმან არსათნო ყო მათ შორის, აწ მოიჴსენოს უშჯულოებათა მათთაჲ და ზედ-მიიხილოს ცოდვათა მათთაჲ.
და თქუა უფალმან ჩემდამო: ნუ ილოცავ ერისა ამისთჳს საკეთილოდ,
რამეთუ, უკუეთუ იმარხვიდენ, არა ვისმინო ვედრებისა მათისაჲ, და უკუეთუ შემოსწირვიდენ ყოვლად-დასაწუელთა და მსხუერპლთა, არა სათნო ვიყო მათ შორის, რამეთუ მახჳლისა მიერ და სიყმილისა და სიკუდილისა მე მოვასრულნე იგინი.
და ვთქუ: მყოფო უფალო მეუფეო, აჰა წინაჲსწარმეტყუელნი მათნი წინაჲსწარმეტყუელებენ და იტყჳან: არა იხილოთ მახჳლი, და სიყმილი არა იყოს თქუენ შორის, რამეთუ ჭეშმარიტებაჲ და მშჳდობაჲ მივსცე ქვეყანას ზედა და ადგილსა ამას შინა.
და თქუა უფალმან ჩემდამო: ცილსა წინაჲსწარმეტყუელებენ წინაჲსწარმეტყუელნი სახელსა ზედა ჩემსა, არა მივავლინენ იგინი და არა ვამცენ მათ და არა ვიტყოდე მათდა მიმართ, რამეთუ ხილვათა ცრუთა და მისნობათა და სახრვათა და აღრჩევათა გულისა მათისათა გაწინაჲსწარმეტყუელებენ თქუენ იგინი.
ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი წინაჲსწარმეტყუელთათჳს, მწინაჲსწარმეტყუელებთა სახელითა ჩემითა, და მე არა მიმავლინენ იგინი, რომელნი იტყჳან: მახჳლი და სიყმილი არა იყოს ქუეყანასა ამას ზედა, სიკუდილისა მიერ, ვითარცა ვიტყჳ, მოკუდენ და სიყმილისა მიერ მოესრულნენ წინაჲსწარმეტყუელნი.
და ერი, რომელთა ეგენი უწინაჲსწარმეტყუელებენ მათ, და იყვნენ დაცჳნებულ საგზაურთა ზედა იერუსალიმისათა პირისაგან მ[ა]ხჳლისა და სიყმილისა, და არა Page of ed. 1709: 81b იყოს დამფლველი მათი, და ცოლნი მათნი და ძენი მათნი და ასულნი მათნი, და გარდავასხნე მათ ზედა ძჳრნი მათნი.
და სთქუა მათდა მიმართ სიტყუაჲ ესე: დამოადინენით თუალთაგან თქუენთა ცრემლნი დღე და ღამე და ნუ მოაკლდებიან, რამეთუ შემუსრვითა დიდითა შეიმუსრა ქალწული, ასული ერისა ჩემისაჲ, და წყლულებითა სალმობიერითა ფრიად.
გან-თუ-ვიდე ველად, და აჰა წყლულებანი მახჳლისანი, და შე-თუ-ვიდე ქალაქად და აჰა ტკივილი სიყმილისაჲ, რამეთუ მღდელი და წინაჲსწარმეტყუელი წარვიდეს ქუეყანად, რომელი არა იცოდეს.
ნუ შეურაცხ-მყოფელმან შეურაცხ-ჰყავ იუდაჲ, და სიონით განეშორა სული შენი? რაჲსათჳს დამცენ ჩუენ, და არა არს ჩუენდა კურნებაჲ? დავითმინეთ მშჳდო[ბ]ისათჳს, და არა არიან კეთილნი ჟამად კურნებისად, და აჰა შფოთი.
ვაგრძნენით, უფალო, ცოდვანი ჩუენი, უსამართ[ლ]ოებანი მამათა ჩუენთანნი, ვითარმედ ვცოდეთ წინაშე შენსა.
დააცხრვე სახელისა შენისათჳს, ნუ წარსწყმედ საყდარსა დიდებისა შენისასა; მოიჴსენე, ნუ განაქარვებ აღთქუმასა შენსა ჩუენ თანა.
ნუ არსა კერპთა შორის წარმართთასა მაწჳმებელი? და უკუეთუ ცამან მოსცეს სიმაძღრე თჳსი? არა შენ ხარა თავიადი უფალი ღმერთი ჩუენი? და დაგითმობთ შენ, ჰქმნენ ყოველნი ესე.
