სიტყუაჲ, ქმნილი უფლისა მიერ იერემიაჲს მიმართ წინაჲსწარმეტყუელისა, მეტყუელი.
ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან, მეტყუელმან: დაწერენ შენდად სიტყუანი ყოველნი, რომელნი გამოეცხადენ შენდამი წიგნსა ზედა.
რამეთუ აჰა დღენი მოვლენ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი და მოვაქციო განსახლვაჲ ერისა ჩემისა ისრაილისა და იუდაჲსი, თქუა უფალმან, და კუალადვაქცინე იგინი ქუეყანად, რომელი მივეც მამათა მათთა, და ეუფლნენ მას.
ესე სიტყუანი, რომელნი თქუნა უფალმან ისრაილსა ზედა და იუდასა.
ესრეთ იტყჳს უფალი: ჴმაჲ შიშისაჲ ისმინეთ, ჴმაჲ შიშისა და ვალალებისაჲ, რომელსა ძრწოდენ წელნი თქუენნი, და არა არს ცხოვრებაჲ და მშჳდობაჲ.
იკითხეთ და იხილეთ, უკუეთუ შვა წული? და შიშისათჳს, რომლითა შეპყრობილ იყვნენ წელნი და განრინებაჲ. მით რამეთუ ვიხილე ყოველი კაცი და ჴელნი მისნი წელთა ზედა მისთა, ვითარცა შობადისანი, გარდაიქ\ცა Page of ed. 1709: 101a პირები და დალუკიან იქმნა.
ვაი, რამეთუ დიდ დღე იგი, და არა არს ეგემლევანი. და ჟამი იწროებისაჲ არს და ჭირისა იაკობიასაჲ, და ამისგანცა განერეს.
მას დღესა შინა, თქუა უფალმან ძალთამან, შევმუსრო უღელი მისი ქედისაგან შენის და საკრველნი მისნი განვხეთქნე და არა უქმოდინ მერმე იგინი უცხოთა.
და უქმოდინ უფალსა ღმერთსა მათსა და დავით მეფე მათი აღუდგინო მათ.
ხოლო შენ ნუ გეშინის, ყრმაო ჩემო იაკობ, თქუა უფალმან, ნუ იწიწვი, ისრაილ, აჰა მე გაცხოვნებ შენ შორით და თესლსა შენსა ტყუეობისაგან მათისა; და მოიქცეს იაკობი და დაყუდნეს და იკეთილვნებოს, და არა იყოს შემაშინებელ.
რამეთუ შენ თანა მე ვარ, თქუა უფალმან, განრინებად შენდა, რამეთუ ვყო მოკლებაჲ ყოველთა შორის წარმართთა, რომელთა მიმართ განგაბნიე შენ მუნ, გარნა შენ არა გყო მოკლებულად და გწუართო შენ მსჯავრითა და განმართლებით არ განგამართლო შენ.
რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: იძულებითი არს შემუსრვაჲ შენი, სალმობიერ-წყლულები.
არა არს მსჯელი სასჯელისა შენისა, სალმობიერად იკურნე, სარგებელ არა არს შენდა.
ყოველთა მიყუართა შენთა დაგივიწყეს შენ, არა გამოიკითხონ შენთჳს, რამეთუ წყლულებითა მტერისაჲთა დაგეც შენ, წურთაჲ მტკიცე ყოველსა ზედა ცრუობასა შენსა, განმრავლდეს ცოდვანი შენნი, განძლიერდეს უშჯულოებანი შენნი.
რასა ჰჴმობ შემუსრვასა შენსა ზედა? იძულებით არს ლმობაჲ შენი სიმრავლისათჳს უსჯულოებათა შენთაჲსა, რამეთუ განძლიერდეს რაჲ ცოდვანი შენნი, გიყვნეს შენ ესენი.
ამისთჳს ყოველნი შემჭამელნი შენნი შეიჭამნენ, და ყოველთა მტერთა შენთა ყოველი ჴორცი მათი მოიჭამონ, სიმრავლესა ზედა უსამართლოებათა შე\ნთასა Page of ed. 1709: 101b განმრავლდეს ცოდვანი შენნი, გიყვნეს შენ ესენი, და ყოველნი მაჭირვებელნი შენნი ტყუეობად მიმართ წარვიდენ, და იყვნენ განმყოფელნი შენნი განსაყოფელ, და ყოველნი წარმტყუენველნი თქუენნი მივსცნე წარსატყუენველად.
რამეთუ მოვაწინე კურნებანი შენნი, წყლულისაგან სალმობიერისა განვკურნო შენ, თქუა უფალმან, რამეთუ განთესულად იწოდე, სიონ, ნადირი თქუენი არს, რამეთუ მეძიებელი არა არს მისი.
ამათ იტყჳს უფალი: აჰა მე მოვაქციო განსახლვაჲ საყოფელთა იაკობისთაჲ და ტყუეობაჲ მისი შევიწყალო, და აღეშენოს ქალაქი სიმაღლესა ზედა მისსა, და ტაძარი მსჯავრისაებრ მისისა აღემართოს.
და გამოვიდენ მათგან მძნობარნი და ჴმაჲ მემღერეთაჲ, და განვამრავლენ იგინი, და არა შემცირდენ, და განვფინნე იგინი, და არა შეკნინდენ.
და შევიდენ ძენი მათნი, ვითარცა პირველად, და წამებანი მათნი წინაშე პირსა ჩემსა განმართლდენ, და ზედმოვიხილო ყოველთა ზედა მაჭირვებელთა მათთა.
და იყვნენ უძლურნი მათნი მათ ზედა და მთავარი მათი მათგან გამოვიდეს: და შევკრიბნე იგინი, და მოიქცენ ჩემდა, რამეთუ ვინ არს ესე, რომელმან მისცა გული თჳსი მოქცევად ჩემდამო თქუა უფალმან.
და იყვნეთ ჩემდა ერად და მე ვიყო თქუენდა ღმრთად.
რამეთუ რისხვაჲ უფლისაჲ გამოვიდა გულის-წყრომით, გამოვიდა რისხვაჲ მიქცეული, უთნოთა ზედა [24] მივიდა.
და არა უკუნ-იქცეს რისხვაჲ გულისწყრომისა უფლისაჲ, ვიდრემდის ყოს და ვიდრემდის დაადგინოს ჴელყოფაჲ გულისა მისისაჲ. უკუანაჲსკნელთა დღეთასა ცნენით იგინი.
