ԵՒ ԷՐ ԱՅՐ ՄԻ ԲՆԱԿԵԱԼ ՛Ի բաբելովն, եւ անուն ն(ո)ր(ա) յովակիմ։
եւ ա́ռ իւր կին՝ անուն շուշան, դուստր քեղկեայ, գեղեցիկ յոյժ՝ երկիւղած ՛ի տ(եառն)է։
Եւ ծնօղք ն(ո)ր(ա) արդարք, եւ ուսուցին զդուստրն իւրեանց ըստ օրինացն մովսիսի։
Եւ էր յովակիմ մեծատո́ւն յոյժ. եւ է́ր ն(ո)ր(ա) բուրաստան՝ մերձ յապարանս իւր. եւ առ նա́ ժողովէին հրէայք, զի փառաւորագո́յն էր քան զամենեսեան։
Եւ երեւեցան երկու ծերք ՛ի ժողովրդենէ անտի դատաւորք տարւոյն այնմիկ։ զորոց խօսեցաւ տ(է)ր՝ եթէ ել անօրէնութի(ւն) ՛ի բաբելովնէ ՛ի ծերոցն դատաւորաց։ որ համարէին առաջնորդել ժողովրդեանն։
եւ նոքա հանապազորդէին ՛ի տանն յովակիմայ. եւ գային առ ն(ո)ս(ա) ամենեքեան ՛ի դատաստան։
Եւ լինէր իբրեւ ժողովուրդն մեկնէր զհասարակ աւուրբք՝ մտանէ́ր շուշան, եւ զգնայր ՛ի բուրաստանի առն իւրոյ։
Եւ տեսանէին զնա երկոքին ծերքն հանապազ՝ զի մտանէր եւ զգնա́յր. եւ ցանկացան նմա։
եւ դարձուցին զմիտս իւրեանց, եւ խոտորեցուցին զաչս իւրեանց չհայել յերկինս՝ եւ չյիշել զարդար դատաստանսն։
Եւ էին երկոքեան հարեալ ՛ի նմա. եւ չպատմէին միմեանց զցաւս իւրեանց,
զի պատկառէին պատմել զցանկու(թ)ի(ւն)ն իւրեանց. քանզի կամէին լինե́լ ընդ նմա։
եւ սպասէին նմա ստէպ հանապազ տեսանել զնա։ Եւ ասեն ցմիմեանս.
երթիցո́ւք ՛ի տուն, զի ճաշոյ ժա́մ է։ ելին մեկնեցան ՛ի միմեանց.
եւ դարձեալ անդրէն եկին միւսանգամ առ միմեանս, եւ հարցեալ միմեանց զպատճառսն, խոստովա́ն եղեն զցանկու(թ)ի(ւն)ն իւրեանց։ ապա եղեն ժամադիր միմեանց՝ թէ ե՞րբ կարասցեն զնա միայն գտանել։
Եւ եղեւ ՛ի սպասելն նոցա նմա ՛ի դիպող աւուր. եկն եմուտ երբեմն ո(ր)պ(էս) յերէկն եւ յեռանդն, երկու միայն աղջկամբք, եւ ցանկացաւ լուանալ ՛ի բուրաստանի անդ. քանզի տօ́թ էր,
եւ չէր ոք անդ։ բայց միայն երկու ծերք թաքուցեալք՝ որ սպասէին նմա։
Եւ ասէ ցաղջկունսն. երթա́յք բերէ́ք ինձ ե́ւղ եւ աճառ, եւ զդուրս բուրաստանիս փակեցէք՝ զի լուացա́յց։
եւ արարին ո(ր)պ(էս) ասաց ն(ո)ց(ա). փակեցին զդուրս բուրաստանին, եւ ելին ՛ի կողմանէ դրանցն բերել զոր ինչ հրամայեաց ն(ո)ց(ա)։ եւ չտեսին զծերսն՝ քանզի թաքուցեալ էին։
Եւ եղեւ իբրեւ ելին աղջկունքն, յարեա́ն երկու ծերքն, եւ դիմեցին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) եւ ասեն.
ահա դուրք բուրաստանիս փակեալ են, եւ չի́ք ոք որ տեսանէ զմեզ, եւ մեք ցանկացեալեմք քեզ. վ(ա)ս(ն) որոյ եւ քո հաւանեալ մեզ՝ լե́ր ընդ մեզ։
ապա թէ ոչ՝ վկայե́մք զքէն, թէ ոմն պատանի́ էր ընդ քեզ, եւ վ(ա)ս(ն) այնորիկ արձակեցեր զաղջկունսն ՛ի քէն։
Յոգո́ց եհան շուշան եւ ասէ. տագնա́պ է ինձ յա(մենայ)ն կողմանց. եթէ զայդ գործեցից՝ մա́հ է ինձ, եւ եթէ ո́չ գործեցից՝ չե́մ ապրելոց ՛ի ձեռաց ձերոց։
բայց լա́ւ է ինձ չգործել զայդ՝ եւ անկանել ՛ի ձեռս ձեր, քան թէ մեղա́յց առաջի տ(եառ)ն։
Եւ աղաղակեաց ՛ի ձայն մեծ շուշան. աղաղակեցին եւ երկոքին ծերքն կի́ց նմին։
եւ ընթացաւ մին եբաց զդուրս բուրաստանին։
Իբրեւ լուան զձայն ճշոյն ՛ի բուրաստանի անդ ընտանիքն՝ անկան ընդ կողմն դրանն ՛ի ներքս, տեսանել թէ զի՞նչ իրք ընդ նմա անցեալ իցեն։
եւ իբրեւ ասացին ծերքն զբանս իւրեանց՝ զամօթի հարան ծնօղքն յոյժ. զի ո́չ երբէք այնպիսի բանք ասացան զշուշանայ։ Եւ եղեւ ՛ի վաղիւ անդր
իբրեւ եկն ժողովուրդն առ այրն ն(ո)ր(ա) յովակիմ. եկին եւ երկու ծերքն անօրէն մտօք զշուշանայ՝ սպանանել զնա։
եւ ասեն առաջի ժողովրդեանն. յղեցէ́ք զշուշանայ զդստերէ քեղկեայ, որ է կին յովակիմայ։ եւ նոքա յղեցին։
եւ եկն նա՝ եւ ծնօղք իւր՝ եւ որդիք իւր՝ եւ ա(մենայ)ն ազգականք ն(ո)ր(ա)։
Եւ շուշան՝ էր փափո́ւկ յոյժ եւ գեղեցիկ տեսլեամբ։
եւ անօրէնքն հրամայեցին հոլանի́ առնել զնա՝ քանզի սքողեալ էր, զի լցցին գեղով ն(ո)ր(ա)։
Եւ իւրքն լային. եւ ամենեքին որ ճանաչէին զնա։
Յարեա́ն երկոքին ծերքն ՛ի միջոյ ժողովրդեանն՝ եւ եդին զձեռս իւրեանց ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ նորա։
եւ նա լալով հայեցա́ւ յերկինս. քանզի էր սիրտ ն(ո)ր(ա) յուսացեալ ՛ի տ(է)ր։
Ասեն ծերքն երկոքեան. մինչդեռ մեք միա́յն զգնայաք ՛ի մէջ բուրաստանին, եմուտ դա անդր երկու աղջկամբք, եւ փակեաց զդուրս բուրաստանին, եւ արձակեաց զաղջկունսն։
ե́կն առ նա պատանի մի որ էր թաքուցեալ, եւ անկա́ւ ընդ դմա։
եւ մեք էաք յանկեան բուրաստանին։ իբրեւ տեսաք զանօրէնութի(ւն)ն՝ ընթացա́ք առ դոսա, եւ տեսաք զլինելն դոցա ընդ միմեանս։
զնա ո́չ կարացաք ունել, քանզի բո́ւռն էր քան զմեզ, եւ եբաց զդուրսն եւ փախեաւ արտաքս։
զդա զոր ըմբռնեցաքդ՝ հարցաք թէ ո՞վ էր պատանին, եւ ո́չ կամեցաւ պատմել մեզ. զայդ վկայե́մք։
Եւ հաւատա́ց ն(ո)ց(ա) ատեանն իբրեւ ծերոց ժողովրդեան՝ եւ դատաւորաց. եւ դատեցան զնա մեռանել։
Աղաղակեաց ՛ի ձայն բարձր շուշան՝ եւ ասէ. ա(ստուա)ծ յաւիտենական ծածկագէտ, որ գիտես զա(մենայ)ն յառաջ քան զլինել ն(ո)ց(ա)։
դո́ւ գիտես զի սո́ւտ վկայեն զինէն. եւ ահա մեռանի́մ որ ոչինչ գործեցի՝ զոր դոքա́յդ անօրինեն զինէն։
Եւ լուաւ տ(է)ր ձայնի նորա։
եւ մինչդեռ տանէին զնա կորուսանել, Զարթոյց ա(ստուա)ծ զհոգին ս(ուր)բ ՛ի վ(ե)ր(այ) մանկան միոյ տղայոյ որում անուն էր դանիէ́լ։
Եւ աղաղակեաց ՛ի ձայն բարձր՝ եւ ասէ. անպա́րտ եմ ես յարենէ դորա։
եւ դարձաւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն առ նա՝ եւ ասեն. զի՞նչ է բաց բանդ այդ զոր դուդ խոսեցար։
Եւ նա եկաց ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա) եւ ասէ. ա́յդպէս անմի՞տք էք որդիք ի(սրայէ)լի. ո́չ քննեցէք, եւ ո́չ յիրաւանց վ(ե)ր(այ) հասէք, եւ դատապարտեցէ՞ք զդուստրդ ի(սրայէ)լի։
Դարձա́յք անդրէն յատեան. քանզի սո́ւտ վկայեցին դոքա զնմանէ։
եւ դարձաւ ժողովուրդն վաղվաղակի։ Եւ ասեն ցնա ծերքն. ե́կ նի́ստ ՛ի միջի մերում՝ եւ պատմեա́ մեզ. զի քեզ ետ ա(ստուա)ծ զերիցութի(ւն)։
եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) դանիէլ. մեկնեցէ́ք զդոսա ՛ի միմեանց ՛ի բա́ց եւ քննեսցո́ւք զդոսա։
իբրեւ մեկնեցան ՛ի միմեանց, Կոչեաց զմին ՛ի նոցանէ եւ ասէ ցնա. ա́յ հնացեալ աւուրբք չարու(թ)ե(ան). այժմ ահա եկին հասին մեղք քո՝ զոր գործէիր յառաջագոյն։
զի դատէիր զդատաստանս անիրաւու(թեամ)բ, զանմեղս դատապարտէիր, եւ զվնասակարս արձակէիր. ուր ա(ստուծո)յ ասացեալ էր՝ թէ զանմեղն եւ զարդարն մի́ սպանանիցես։
Բայց արդ՝ եթէ տեսե՞ր զդոսա, ը(նդ) որո՞վ ծառով հասեր առ դոսա՝ մինչ խօսէին ընդ միմեանս։ եւ նա ասէ՝ ը(նդ) հերձեա́ւն։
Ասէ դանիէլ. բարւո́ք ստեցեր ՛ի քոյին գլուխդ. ահաւասիկ հրեշտակի ա(ստուծո)յ առեալ հրաման, հերձցէ́ զքեզ ընդ մէջ։
եւ ՛ի բաց մերժեաց զնա։ Հրամայեաց ածել զմեւսն, եւ ասէ ցնա. զաւա́կ քանանու՝ եւ ո́չ յուդայ. գե́ղ դորա պատրեա՞ց զքեզ՝ եւ ցանկու(թ)ի(ւն) շրջեա՞ց զսիրտ քո։
ա՞յդպէս առնէիք զդստերս ի(սրայէ)լի, եւ նոքա առ երկիւղի մերձենային առ ձեզ. այլ եւ ո́չ դուստրդ յուդայ կալաւ յանձին զանօրէնութի(ւն)ս ձեր։
Բայց արդ աղէ՝ ասա́, ընդ որո՞վ ծառով հասեր առ դոսա մինչդեռ խօսէին ընդ միմեանս. եւ նա ասէ, ընդ սղոցեա́ւն։
Ասէ ցնա դանիէլ. բարւո́ք ստեցեր եւ դու ՛ի քոյին գլուխ, զի կայ աւասիկ հրեշտակ ա(ստուծո)յ, սուսեր մերկ ՛ի ձեռին սղոցե́լ զքեզ ընդ մէջ՝ զի սատակեսցէ զքեզ։
Եւ աղաղակեաց ա(մենայ)ն ժողովուրդն ՛ի ձայն մեծ, եւ օրհնեցին զա(ստուա)ծ որ ապրեցուցանէ զյուսացեալս իւր։
Եւ յարեա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) երկուց ծերոցն. քանզի յանդիմանեա́ց զն(ո)ս(ա) դանիէլ ՛ի նոցին բերանոց սո́ւտ վկայս. եւ արարին ընդ ն(ո)ս(ա)՝ ո(ր)պ(էս) եւ եդին չարութի(ւն) ՛ի մտի առնե́լ ընդ ընկերի,
ըս(տ) օրինացն մովսիսի։ եւ սպանին զն(ո)ս(ա)։ եւ ապրեցա́ւ արիւն արդար յաւուր յայնմիկ։
Իսկ քեղկեա եւ կին ն(ո)ր(ա) օրհնեցին զա(ստուա)ծ վ(ա)ս(ն) դստերն իւրեանց շուշանայ՝ հանդերձ յովակիմաւ արամբ նորա, եւ ա(մենայ)ն ազգականօք նորա. զի ո́չ գտան իրք գարշու(թ)ե(ան) ՛ի նմա։
Եւ դանիէլ եղեւ մե́ծ առաջի ժողովրդեանն յօրէ յայնմանէ եւ անդր։
