Եթէ գիտիցե՞ս զժամանակ ծննդեան յամուրաց քարանձաւաց։ զգուշանայցես երկանց եղանց։
Թուիցե՞ս լիով զամիսս ծննդեան ն(ո)ց(ա). լուծանիցե՞ս զերկունս ն(ո)ց(ա)։
Սնուցանիցե՞ս զմանուկս ն(ո)ց(ա) առանց երկիւղի։ մերժիցես ՛ի նոցանէ զերկունս։
Փրծանիցի՞ն որդիք ն(ո)ց(ա)։ բազմանայցե՞ն ՛ի ծննդեան իւրեանց. ելանիցեն՝ եւ անդրէն ո́չ կրկնիցին։
Ո՞ եթող զցիռ՝ ազատացեալ։ ո՞վ ելոյծ զկապանս ն(ո)ր(ա)։
Եդ ՛ի նմա կապանս զառապարս, եւ բնակութի(ւն) նմա զաղտաղտուկս։
Ծա́ղր առնէ զբազմամբոխ քաղաքաց, եւ զբամբասանս հարկահանաց ո́չ լսէ.
դիտէ զլերինս արօտի իւրոյ. եւ զհետս ա(մենայ)ն դալարւոյ շրջի խնդրել։
Եթէ կամիցի քեզ միեղջուրուն ծառայել, կամ հանգչել առ մսուր քո.
կապիցե՞ս սամետիւք լո́ւծ նմա, կամ ձգիցէ՞ ակօս ՛ի դաշտի քում։
Յուսայցե՞ս ՛ի նա՝ զի բազում է զօրութի(ւն) ն(ո)ր(ա). եւ թողուցո՞ւս ՛ի նա զա(մենայ)ն գործս քո։
Հաւատասցե՞ս եթէ հատուցանիցէ քեզ զսերմանիս. եւ ամփոփիցէ զկալ քո։
Թեւք թռուցելոց նէեղասաց։ եթէ յղասցի՞ ասիդն եւ նէեսայն։
Զի արկցէ յերկի զձուս իւր, եւ ջերուսցէ զհողով.
եւ մոռացաւ թէ ուր ցրուիցէ. եւ գազանք անապատի կոխեսցեն։
Ուծացաւ յորդւոց իւրոց՝ իբրեւ ո́չ յիւրմէ։ ՛ի զո́ւր վաստակեցաւ առանց երկիւղի.
զի լռեցոյց ա(ստուա)ծ ՛ի նմանէ զիմաստութի(ւն)ս, եւ ո́չ ետ նմա բաժին ՛ի հանճարոյ։
՛Ի ժամանակի բարձրասցի́ ՛ի բարձունս. ծա́ղր առնէ զերիւարաւ եւ զհեծելով ն(ո)ր(ա)։
Եթէ դո՞ւ ագուցեր ձիոյ զօրու(թ)ի(ւն), եւ զգեցուցեր զրահ ընդ պարանոցաւ ն(ո)ր(ա).
արկեր զնովաւ սպառազինութի(ւն), եւ փառս լանջաց ն(ո)ր(ա) զյանդգնու(թ)ի(ւն)։
Որոտայ ՛ի դաշտի՝ եւ դա́փր հատանէ. ելանէ ՛ի դաշտ զօրու(թեամ)բ։
՛ի պատահել նետից՝ արհամարհէ, եւ ո́չ դարձցի յերկաթոյ։
՛Ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) շողան աղեղն եւ սուսեր, եւ շարժիւն վահանի եւ նիզակի.
եւ բարկութ(եամ)բ ապականէ զերկիր։ Եւ ո́չ հաւատայ՝ մինչեւ փո́ղ արկանիցի.
եւ իբրեւ փող հարկանի՝ նա վա́շ վա́շ կարգայ։ ՛ի հեռաստանէ առնու զհոտ պատերազմի՝ վազս առնելով եւ փռնչելով։
Եթէ ՛ի քումմէ իմաստութ(են)է եկաց բաղէ տարածեալ զթեւս, անշա́րժ դիտել ընդ հարաւ։
Կամ թէ քո՞ հրամանաւ վերանայարծուի։ եւ անկղ ՛ի վ(ե)ր(այ) բունոյ իւրոյ նստեալ դադարիցէ
՛ի քարանձաւս վիմաց եւ ՛ի ծածուկս՝
ա́նդ կա́յ եւ խնդրէ զկերակուր։ ՛Ի հեռաստանէ դիտեն աչք իւր.
եւ ձագք ն(ո)ր(ա) արեամբ թաթաւին։ ուր ուրեք իցէ́ գեշ՝ ա́նդր վաղվաղակի գտանին։
Եւ պատասխանի ետ տ(է)ր ա(ստուա)ծ յոբայ՝ եւ ասէ։
Միթէ զդատաստան ոք բաւականին թիւրիցէ՞. եւ յանդիմանիցէ՞ զա(ստուա)ծ. եւ տայցէ՞ նմա պատասխանի։
Զի՞ եւս տակաւին դատիցիմ, կշտամբեալ եւ յանդիմանեալ. ՛ի տ(եառ)նէ լսեմ զայդպիսի բանս։ զի ես ոչինչ մի եմ, զի՞նչ տաց առ այդ պատասխանի, բայց եթէ ափիբերան լինիցիմ։
Մի անգամ խօսեցայ՝ եւ յերկրորդումն ո́չ յաւելից։
