Եթէ արձակեսցէ այր զկին իւր, եւ գնասցէ́ ՛ի նմանէ՝ եւ լինիցի ա́ռն այլում. եթէ դառնալո́վ դարձցի անդրէն ՛ի նոյն. ո՞չ ապաքէն պղծելով պղծիցի կինն այն։ եւ դու պոռնկեցար ընդ հովիւս բազումս, եւ ո́չ դարձար առիս՝ ասէ տ(է)ր։
Ամբա́րձ աչս քո յուղղութի(ւն)՝ եւ տե́ս, ո՞ւր ոչ թաթաւեցար ՛ի ճանապարհս քո. նստար դու ն(ո)ց(ա) իբրեւ ագռաւ միայնացեալ թափուր. եւ պղծեցեր զերկիրդ պոռնկու(թեամ)բ քո՝ եւ չարեօք քովք.
եւ ստացար հովիւս բազումս ՛ի գայթագղութի(ւն) քեզ։ երեսք կնոջ պոռնկի́ եղեն քեզ. անամօթեցար առ ամենեսեան։
ոչ իբրեւ զտ(է)ր կոչեցեր զիս. հա́յր եւ իշխան կուսու(թ)ե(ան) քո։
Միթէ յաւիտեա՞ն կայցէ, կամ ՛ի սպա՞ռ պահեսցի. ահա խօսեցար՝ եւ արարեր զայդ ա(մենայ)ն չարիս՝ եւ զօրացար։
Եւ ասէ ցիս տ(է)ր յաւուրս յովսիայ արքայի. տեսե՞ր զինչ գործեաց բնակիչդ ի(սրայէ)լի. գնա́ց առանձինն ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն լերանց բարձանց՝ եւ ՛ի ներքոյ ա(մենայ)ն անտառախի́ստ ծառոց, եւ ա́նդ պոռնկեցաւ։
Եւ ասացի յետ ա́յնչափ պոռնկութե(ան) ն(ո)ր(ա). դա́րձ առիս, եւ ո́չ դարձաւ. եւ ետես զցոփութի(ւն) ն(ո)ր(ա) ուխտադրուժն յուդա։
եւ տեսի թէ յա(մենայ)նի որովք շնացաւ բնակիչն ի(սրայէ)լի ըմբռնեցաւ. արձակեցի́ զնա, եւ ետո́ւ նմա թուղթ ապահարզանի ՛ի ձեռս ն(ո)ր(ա). եւ ո́չ զարհուրեցաւ ուխտադրուժն յուդա քոյր ն(ո)ր(ա). այլ գնաց եւ պոռնկեցաւ եւ նա́։
Եւ եղեւ յոչինչ պոռնկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա). եւ շաղախէր զերկիրն, զի շնայր ը(նդ) քարի եւ ընդ փայտին։
եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) այսր ա(մենայ)նի ո́չ դարձաւ առիս ուխտադրուժ քոյր ն(ո)ր(ա) յուդա՝ յա(մենայ)ն սրտէ իւրմէ, այլ ստու(թեամ)բ՝ ասէ տ(է)ր։
Եւ ասէ ցիս տ(է)ր, արդարացո́յց զանձն իւր ապստամբութի(ւն)ն ի(սրայէ)լի առ ուխտազանցու(թեամ)բն յուդայ։
Այլ ե́րթ եւ ընթերցի́ր զպատգամս զայսոսիկ ՛ի կողմանս հիւսւսոյ, եւ ասասցես. դա́րձ առիս բնակիչդ ի(սրայէ)լի՝ ասէ տ(է)ր. եւ ո́չ հաստատեցից զերեսս իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) ձեր, զի ողորմած եմ ես՝ ասէ տ(է)ր. եւ ո́չ պահեցից ձեզ ոխս յաւիտեան։
Բայց ծանի́ր զանիրաւութի(ւն)ս քո, զի ՛ի տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո ամպարշտեցար. եւ տարածեցեր զճանապարհս քո օտարաց ՛ի ներքոյ ա(մենայ)ն անտառախիտ ծառոց. եւ ձայնի իմում ո́չ լուար՝ ասէ տ՝ր։
Դարձարո́ւք առիս որդիք հեռացեալք՝ ասէ տ(է)ր, զի ես տիրեցից ձեզ. եւ առից զձեզ մի ՛ի քաղաքէ́ եւ երկուս յազգէ, եւ տարա́յց զձեզ ՛ի սիովն։
եւ տաց ձեզ հովիւ ըստ սրտի իմում. եւ հովուելով հովուեսցեն զձեզ իմաստութ(եամ)բ։
Եւ եղիցի եթէ բազմանայցէք եւ աճիցէք ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի յաւուրսն յայսոսիկ՝ ասէ տ(է)ր, ո́չ եւս ասիցեն՝ տապանակ կտակարանաց սրբոյն ի(սրայէ)լի. եւ ո́չ անկցի ՛ի սիրտ. եւ ո́չ անուանեսցի ՛ի նմա. եւ ո́չ եւս խնդրեսցի, եւ ո́չ գործեսցի։ Յաւուրսն յայնոսիկ
եւ ՛ի ժամանակին յայնմիկ կոչեսցեն զե(րուսաղէ)մ աթոռ տ(եառ)ն. եւ ժողովեսցին ա(մենայ)ն ազգք յանուն տ(եառ)ն յե(րուսաղէ)մ. եւ ո́չ եւս գնասցեն զհետ խորհրդոց սրտից իւրեանց չարաց։
Յաւուրսն յայնոսիկ ժողովեսցին տունն ի(սրայէ)լի առ տունն յուդայ. եւ եկեսցեն ՛ի միասին ՛ի հիւսւսոյ՝ եւ յա(մենայ)ն գաւապաց յերկիրն յորում ժառանգեցուցի զհարս ն(ո)ց(ա)։
եւ ե́ս ասեմ, եղիցի́ տ(է)ր։ Զի կարգեցի́ց զձեզ յորդիս, եւ տա́ց ձեզ զերկիրն ընտիր, ժառանգու(թ)ի(ւն) անուանի ա(ստուծո)յ ամենակալի ազգաց. եւ ասացից թէ հա́յր կոչեսցես զիս, եւ ո́չեւս դառնայցես յինէն
Բայց ո(ր)պ(էս) անգոսնէ կին զամուսին իւր. ա́յնպէս անգոսնեաց զիս տունդ ի(սրայէ)լի՝ ասէ տ(է)ր։
Ձա́յն ՛ի շրթանց գուժեաց՝ լալոյ եւ պաղատանաց որդւոցն ի(սրայէ)լի. զի անիրաւեցան ՛ի ճանապարհս իւրեանց եւ մոռացան զա(ստուա)ծ ս(ուր)բն իւրեանց։
Դարձարո́ւք որդիք՝ դարձի́ք, եւ ես բժշկեցից զբեկումն ձեր. եւ ասացին, աւասիկ կամք. զի դո́ւ ես տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։
արդարեւ՝ սո́ւտ իսկ էին բլուրք եւ զօրութի(ւն)ք բարձանց. բայց ՛ի ձեռն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ է փրկութի(ւն) տանն ի(սրայէ)լի։
եւ ամօթ մաշեաց զվաստակս հարցն մերոց ՛ի մանկութ(են)է իւրեանց. զխաշինս ն(ո)ց(ա) եւ զանգեայս, եւ զուստերս եւ զդստերս իւրեանց։
Ննջեցաք ամօթով մերով, եւ ծածկեցին զմեզ անարգանք մեր. քանզի առաջի ա(ստուծո)յ մերոյ մեղաք մե́ք եւ հարքն մեր ՛ի մանկութ(են)է մինչեւ ցայսօր. եւ ո́չ լուաք ձայնի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ։
