Խոստովան եղերուք տ(եառ)ն զի քաղցր է, զի յաւիտեան է ողուրմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Ասասցեն փրկեալք տ(եառ)ն, զորս փրկեաց ՛ի ձեռաց թշնամւոյն։ Յամենայն գաւառաց ժողովեաց զն(ո)ս(ա),
յարեւելից եւ յարեւմտից ՛ի հիւսւսոյ եւ ՛ի ծովէ։
Մոլորեցան նոքա յանապատի յանջրդի ճանապարհի, քաղաք բնակութե(ան) ո́չ գտին։
Քաղցեա́ն եւ ծարաւեցա́ն, եւ անձինք նոցա ՛ի նոսին նուաղեցան։
Աղաղակեցին առ տ(է)ր ՛ի նեղու(թ)ե(ան) իւրեանց, ՛ի վշտաց ն(ո)ց(ա) փրկեաց զն(ո)ս(ա)։
Առաջնորդեաց ն(ո)ց(ա) ՛ի ճանապարհ ուղիղ, զի երթիցեն ՛ի քաղաք բնակութե(ան) իւրեանց։
Խոստովան եղիցին տ(եառ)ն ողորմու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա), սքանչելեաց ն(ո)ր(ա) որդիք մարդկան։
Զի յագեցոյց զանձինս քաղցեալս, եւ զանձինս կարօտեալս լի́ արար բարութ(եամ)բ։
Ոյք նստէին ՛ի խաւարի եւ ՛ի ստուերս մահու, կապեալ էին յաղքատու(թ)ե(ան) ո(ր)պ(էս) յերկաթս։
Զի դառնացուցին զբանն ա(ստուծո)յ, եւ զխորհուրդս բարձրելոյն բարկացուցին։
Խոնարհ եղեն՛ի ցաւոց սիրտք ն(ո)ց(ա), տկարացան եւ ոչ ո́ք էր որ օգնէր նոցա։
Աղաղակեցին առ տ(է)ր նեղու(թ)ե(ան) իւրեանց, ՛ի վշտաց ն(ո)ց(ա) եհան զն(ո)ս(ա)։
Փրկեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի խաւարէ եւ ՛ի ստուերաց մահու, եւ խղեա́ց զկապանս ն(ո)ց(ա)։
Խոստովան եղիցին տ(եառ)ն ողորմու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա), սքանչելեաց ն(ո)ր(ա) որդիք մարդկան։
Զի փշրեա́ց զդրունս պղնձիս, եւ զնոգս երկաթիս խորտակեաց։
Օգնեա́ց ն(ո)ց(ա) ՛ի ճանապարհի անօրէնութե(ան)ց, զի վ(ա)ս(ն) մեղաց իւրեանց խոնա́րհ եղեն յոյժ։
Յամենայն կերակրոց գարշէին սիրաք նոցա, մերձեցան մինչեւ ՛ի դրունս մահու։
Աղաղակեցին առ տ(է)ր ՛ի նեղու(թ)ե(ան) իւրեանց, ՛ի վշտաց ն(ո)ց(ա) ապրեցո́յց զն(ո)ս(ա)։
Առաքեաց զբան իւր եւ բժշկեա́ց զն(ո)ս(ա), եւ փրկեաց զն(ո)ս(ա) յապականու(թեն)է իւրեանց։
Խոստովան եղիցին տ(եառ)ն ողորմու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա), սքանչելեաց ն(ո)ր(ա) որդիք մարդկան։
Մտուսցեն նմա պատարագ օրհնութե(ան), եւ պատմեսցեն զգործս ն(ո)ր(ա) ցնծու(թեամ)բ։
Ոյք իջանէին ՛ի ծով նաւովք, եւ առնէին գործս ՛ի ջուրս բազումս։
Նոքա տեսին զգործս տ(եառ)ն, եւ զսքանչելիս ն(ո)ր(ա) ՛ի խորս անդնդոց։
Ասաց եւ յարեաւ հողմ եւ մրրիկ, եւ բարձրացան ալիք նորա։
Ելանէին յերկինս եւ իջանէին յանդունդս, եւ անձինք ն(ո)ց(ա) յանձինս իւրեանց մաշեցան։
Խռովեցա́ն սասանեցան ո(ր)պ(էս) արբեալք, եւ ա(մենայ)ն իմաստու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա) ընկլաւ։
Աղաղակեցին առ տ(է)ր ՛ի նեղութե(ան) իւրեանց, ՛ի վշտաց ն(ո)ց(ա) կեցո́յց զն(ո)ս(ա)։
Դարձոյց զմրրիկն յօդ՝ եւ դադարեցին ալիք ն(ո)ր(ա).
ուրախ եղեն զի դադարեցին, եւ առաջնորդեաց ն(ո)ց(ա) ՛ի նաւահանգիստ կամաց իւրեանց։
Խոստովան եղիցին տ(եառ)ն ողորմու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա), սքանչելեաց ն(ո)ր(ա) որդիք մարդկան։
Բարձր արասցեն զնա ՛ի ժողովս ժողովրդոց, եւ յաթոռս ծերոց օրհնեսցեն զնա։
Զի դարձո́յց զգետս ՛ի ցամաք, եւ զգնացս ջուրց յերկիր ծարաւուտ։
Արար զերկիրն պտղաբեր յաղտաղտո́ւկս, վ(ա)ս(ն) չարութե(ան) բնակչաց ն(ո)ր(ա)։
Արար զանապատն ՛ի ճահիճս ջուրց, եւ զերկիրն ծարաւուտ ՛ի գնացս ջուրց։
Բնակեցոյց ՛ի նմա քաղցեալս, եւ շինեցին քաղաք բնակու(թ)ե(ան) իւրեանց։
Վարեցին արտս եւ տնկեցին այգիս, եւ արարին պտո́ւղ արմտեաց իւրեանց։
Օրհնեաց զն(ո)ս(ա) եւ բազմացան յոյժ, եւ անասունք ն(ո)ց(ա) ո́չ նուազեցան։
Նուաղեցան նոքա եւ չարչարեցան, ՛ի նեղութ(են)է չարեաց եւ ՛ի վշտաց։
Եկն անարգու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) իշխանաց ն(ո)ց(ա), մոլորեցոյց զն(ո)ս(ա) յանապատի եւ ո́չ ՛ի ճանապարհի։
Օգնեաց տնանկին յաղքատութե(ան) իւրեանց, առաջնորդեաց ո(ր)պ(էս) խաշին ազգի ն(ո)ց(ա)։
Տեսցե́ն ուղիղք եւ ուրա́խ եղիցին, եւ ա(մենայ)ն անօրէն խցցէ́ զբերան իւր։
Ո́վ է իմաստուն որ պահեսցէ զայս, եւ ՛ի միտ առցէ զողորմութի(ւն)ս տ(եառ)ն։ Տունք. խ՜բ։
