Երանեալ են անբիծք ՛ի ճանապարհի, եւ ոյք գնան յօրէնս տ(եառ)ն։
Երանի́ ոյք քննեն զվկայութի(ւն) ն(ո)ր(ա), բոլորով սրտի́ւ իւրեանց խնդրեսցեն զնա։
Ո́չ թէ որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն), ՛ի ճանապարհս նորա գնասցեն։
Դու պատուիրեցեր զպատուիրանս քո, ՛ի պահել ինձ յոյժ։
Աւշ թէ յաջողեալէին ճանապարհք իմ, պահել ինձ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո։
Յայնժամ ես ո́չ ամաչէի ՛ի զգուշանալ ինձ ՛ի պատուիրանս քո։
Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր յուղղու(թ)ի(ւն) սրտի իմոյ. ո(ր)պ(էս) ուսայց զիրաւունս արդարու(թ)ե(ան) քո։
Զիրաւունս քո պահեցի, մի́ թողուր զիս մինչեւ ՛ի սպառ։
Ի՞ւ ուղղեսցէ երիտասարդ զկանապարհս իւր, այլ ՛ի պահել զբա́նս քո։
Բոլորով սրտիւ իմով խնդրեցի զքեզ, մի́ մերժեր զիս ՛ի պատուիրանաց քոց։
՛Ի սրտի իմում թաքուցի զբանս քո, ո(ր)պ(էս) զի մի́ մեղայց քեզ։
Օրհնեալ ես դու տ(է)ր, ուսո́ ինձ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո։
Շրթամբք իմովք պատմեցից զա(մենայ)ն իրաւունս բերանոյ քոյ։
՛Ի ճանապարհս վկայութե(ան)ց քոց զուարճացայ, ո(ր)պ(էս) յա(մենայ)ն ՛ի մեծութե(ան)։
՛Ի պատուիրանս քո հոգացայ, եւ զգուշացա́յ ՛ի ճանապարհս քո։
Զիրաւունս քո խօսեցայ, եւ ո́չ մոռացայ զբանս քո։
Հատո́ ծառայի քում, զի կեցից եւ պահեցից զբանս քո։
Զարթո́ զաչս իմ, եւ նայեցա́յց ՛ի սքանչելիս օրինաց քոց։
Պանդո́ւխտ եմ ես յերկրի, մի́ թաքուցաներ յինէն զպատուիրանս քո։
Փափաքեաց անձն իմ, ՛ի ցանկալ ինձ յիրաւունս քո յա(մենայ)ն ժամ։
Սաստեցե́ր ամբարտաւանից. անիծեալ ոյք խոտորեցան ՛ի պատուիրանաց քոց։
՛Ի բա́ց արա յինէն զնախատինս եւ զարհամարհանս, զի զվկայու(թ)ի(ւն)ս քո խնդրեցի։
Քանզի նստան իշխանք եւ չարախօսէին զինէն. այլ ծառայ քո խորհէր յիրաւունս քո։
Զի վկայութի(ւն)ք քո խօ́սք իմ էին եւ խորհուրդք իմ արդարու(թ)ի(ւն) քո։
Մերձեցաւ անձն իմ ՛ի հող, տ(է)ր կեցո́ զիս ըստ բանի քում։
Զճանապարհս իմ պատմեցից քեզ՝ եւ լուար ինձ. ուսո́ ինձ զարդարութի(ւն)ս քո։
՛Ի ճանապարհս արդարութե(ան)ց քոց իմաստո́ւն արա զիս, եւ քննեցից զսքանչելիս քո։
Տքնեցաւ անձն իմ առ ՛ի ձանձրանալ, հաստատեա́ զիս ՛ի բանս քո։
Զճանապարհս մեղաց ՛ի բա́ց արա յինէն, եւ յօրէնս քո ողորմեա́ց ինձ։
Զճանապարհս ճշմարտու(թ)ե(ան) քո ընտրեցի, եւ զիրաւունս քո ես ո́չ մոռացայ։
Մերձեցայ ես ՛ի վկայու(թ)ի(ւն)ս քո, տ(է)ր մի́ յամօթ առներ զիս։
՛Ի ճանապարհս պատուիրանաց քոց ընթացայ, զի անդո́րր արարեր սրտի իմոյ։
Օրէնսգէ́տ արա զիս տ(է)ր ՛ի ճանապարհս իրաւանց քոց, եւ խնդրեցից զնա յա(մենայ)ն ժամ։
Իմաստո́ւն արա զիս, եւ քննեցից զօրէնս քո, եւ պահեցից զնա բոլորով սրտիւ իմով։
Առաջնորդեա́ ինձ ՛ի շաւիղս պատուիրանաց քոց, զի ընդ ն(ո)ս(ա) հաճեցայ։
Խոնարհեցո́ զսիրտ իմ ՛ի վկայու(թ)ի(ւն)ս քո, եւ մի́ յագահութի(ւն)։
Դարձո́ զաչս իմ զի մի́ տեսից զնանրու(թ)ի(ւն), ՛ի ճանապարհս քո կեցո́ զիս։
Հաստատեա́ ծառայի քում՝ զբան քո յերկեւղ քո։
Հա́ն յինէն զնախատինս զոր եւ կարծեցի. զի դատաստանք քո քա́ղցր են։
Ահա՝ ցանկացա́յ պատուիրանաց քոց,յարդարութե(ան) քում կեցո́ զիս։
Եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ողորմութի(ւն) քո տ(է)ր, եւ փրկու(թ)ի(ւն) քո ըստ բանի քում։
Տաց պատասխանի ոյք նախատեն զիս բանիւք. զի ես ՛ի բանս քո յուսացայ։
Մի́ ՛ի բացէ առներ ՛ի բերանոյ իմմէ զբան ճշմարտու(թ)ե(ան) մինչեւ յոյժ, զի յիրաւունս քո յուսացայ։
Պահեցի զօրէնս քո յա(մենայ)ն ժամ, յաւիտեան եւ յաւիտեա́նս յաւիտենից։
Գնայի ես յանդորրու, զի զպատուիրա́նս քո խնդրեցի։
Խօսէի զվկայութի(ւն)ս քո առաջի թագաւորաց, եւ ո́չ ամաչէի։
Խորհէի ՛ի պատուիրանս քո զոր սիրեցի։
Ամբարձի զձեռս իմ ՛ի պատուիրանս քո զոր սիրեցի, եւ խորհէի́ յարդարու(թ)ե(ան) քում։
Յիշեա́ զբան ծառայի քոյ, յոր եւ յուսացուցե́ր զիս։
Սա՝ մխիթարեսցէ́ զիս ՛ի խոնարհու(թ)ե(ան) իմում. զի բանք քո կեցոյց զիս։
Ամբարտաւանք անիրաւեցա́ն յիս յոյժ, այլ յօրինաց քոց ես ո́չ խոտորեցայ։
Յիշեցի́ զիրաւունս քո յաւիտենից տ(է)ր, եւ մխիթարեցայ։
Տրտմութի(ւն) կալաւ զիս ՛ի մեղաւորաց, եւ ոյք թողին զօրէնս քո։
Գովելի́ են ինձ իրաւունք քո, ՛ի տեղւոջ պանդխտութ(իւն)(թ)ե(ան) իմոյ։
Յիշեցի ՛ի գիշերի զանուն քո տ(է)ր, եւ պահեցի զօրէնս քո։
Սա եղեւ ինձ ճանապարհ ՛ի կեանս, զի զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո խնդրեցի։ Տունք. ծ՜զ։
Բաժին իմ ես դու տ(է)ր, ասացի պահե́լ զօրէնս քո։
Աղաչեցի զերեսս քո բոլորով սրտիւ իմով, ողորմեա́ ինձ ըստ բանի քում։
Խորհեցայ ՛ի ճանապարհս իմ, եւ դարձուցի զոտս իմ ՛ի վկայութի(ւն)ս քո։
Պատրաստեցայ եւ ո́չ խռովեցայ, զի պահեցի́ զպատուիրանս քո։
Տոռունք մեղաց պատեցան զինեւ, այլ զօրէնս քո ես ո́չ մոռացայ։
՛Ի մէջ գիշերի յառնէի խոստովա́ն լինել առ քեզ տ(է)ր, վ(ա)ս(ն) իրաւա́նց եւ արդարութե(ան) քո։
Հաղո́րդ էի ես ա(մենայ)ն երկիւղածաց քոց, որոց պահեալ է զպատուիրանս քո։
Ողորմու(թեամ)բ քով տ(է)ր լի́ եղեւ երկիր, զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո ուսո́ ինձ։
Քաղցրու(թ)ի(ւն) արարեր ը(նդ) ծառայի քում տ(է)ր, ըստ բանի́ քում։
Քաղցրութի(ւն) զխրատ եւ զգիտութի(ւն) ուսո́ ինձ, զի ՛ի պատուիրանս քո ես հաւատացի։
Մինչչեւ խոնարհեալ էի ես մեղայ, վ(ա)ս(ն) այսորիկ զբանս քո պահեցի յոյժ։
Քաղցր ես դու տ(է)ր, եւ քաղցրութ(եամ)բ քով ուսո́ ինձ զարդարութի(ւն)ս քո։
Բազմացան յիս անիրաւութի(ւն)ք ամբարտաւանից. այլ ես՝ բոլորով սրտիւ իմով քննեցի զպատուիրանս քո։
Մածաւ ո(ր)պ(էս) կաթն սիրտք ն(ո)ց(ա), այլ ես զօրէնս քո խօսեցայ։
Բարի է ինձ զի խոնարհ արարեր զիս, ո(ր)պ(էս) ուսա́յց զարդարութի(ւն)ս քո։
Բարի են ինձ օրէնք բերանոյ քոյ, քան զհազարս ոսկւոյ եւ արծաթոյ։
Ձեռք քո արարին եւ ստեղծին զիս, իմաստո́ւն արա զիս՝ եւ ուսայց զպատուիրանս քո։
Երկիւղածք քո տեսցեն զիս եւ ուրախ եղիցին, զի ես ՛ի բանս քո յուսացայ։
Ծանեայ տ(է)ր զի արդարութ(եամ)բ են դատաստանք քո. յիրաւի́ խոնարհեցուցեր զիս։
Եղիցի ողորմու(թ)ի(ւն) ՛ի մխիթարել զիս, ըստ բանի քում զծառայս քո։
Եկեսցեն յիս գթութի(ւն)ք քո եւ կեցից, զի օրէնք քո խօսք իմ էին։
Ամաչեսցեն ամբարտաւանք որ ՛ի տարապարտուց անիրաւեցան յիս, այլ ես հոգացա́յց ՛ի պատուիրանս քո։
Խրատեսցեն զիս երկիւղածք քո, եւ ոյք ճանաչեն զվկայութի(ւն)ս քո։
Եղիցի սիրտ իմ անբիծ յարդարու(թ)ե(ան) քում, զի մի́ ամաչեցից։
Կարօտացաւ անձն իմ ՛ի փրկութի(ւն)ս քո, զի ես ՛ի բանս քո յուսացայ։
Սպասեցին աչք իմ բանի քում, ասացի ե՞րբ մխիթարեսցէ զիս։
Եղէ ես որպէս տի́կ ՛ի պարզի, զի զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո ես ո́չ մոռացայ։
Քանի՞ ինչ են աւուրք ծառայի քո, ե՞րբ արասցես ինձ իրաւունս ՛ի հալածչաց իմոց։
Պատմեցին ինձ անօրէնք զխորհուրդս, այլ ո́չ ո(ր)պ(էս) զօրէնս քո։
Ամենայն պատուիրանք քո ճշմարիտ են, ՛ի նանիր հալածեցին զիս օգնեա́ ինձ։
Փոքր միւս եւս եւ կորուսանէին զիս յերկրէ, այլ ես ո́չ թողի զպատուիրանս քո։
Ըստ ողորմու(թ)ե(ան) քում կեցո́ զիս, եւ պահեցից զվկայու(թ)ի(ւն)ս բերանոյ քո։
Յաւիտեան տ(է)ր բան քո կայ յերկինս,
ազգէ մինչեւ յազգ է ճշմարտու(թ)ի(ւն) քո։ Հաստատեցեր զերկիր, կա́յ եւ մնայ։
Հրամանաի քում մնայ տիւ, զի ա(մենայ)ն ծառա́յ քո է։
Եթէ ո́չ օրէնք քո խօսք իմ էին, կանխա́ւ եւս արդեւք կորուսեալ էի ՛ի խոնարհութե(ան) իմում։
Յաւիտեան ո́չ մոռացայ զարդարութի(ւն)ս քո, զի նոքօ́ք կեցուցեր զիս։
Քո եմ ես եւ կեցո́ զիս, զի զարդարութի(ւն)ս քո խնդրեցի։
Ինձ սպասեցին մեղաւորք ՛ի կորուսանել, զի զվկայութի(ւն)ս քո ես ՛ի մի́տ առի։
Յա(մենայ)ն կատարածի տեսի զվախճան, յոյժ անդո́րր են ինձ պատուիրանք քո։
Ո(ր)պ(էս) սիրեցի զօրէնս քո, զօրհանապազ խօսք իմ էին։
Քան զթշնամիս իմ իմաստուն արարեր զիս ՛ի պատուիրանս քո, զի յաւիտեա́ն իմ էին։
Քան զա(մենայ)ն ուսուցիչ իմ իմաստուն եղէ, զի վկայութի(ւն)ք քո խօսք իմ էին։
Քան զծերս իմ իմաստուն եղէ, զի զպատուիրանս քո քննեցի։
Յամենայն ճանապարհաց չարաց արգելի́ զոտս իմ, ո(ր)պ(էս) զի պահեցից զբանս քո։
Յիրաւանց քոց ես ո́չ խոտորեցայ, զի դու օրէնսգէ́տ արարեր զիս։
Ո(ր)պ(էս) զի քաղցր են ՛ի քիմս իմ բանք քո՝ քան զմեղր բերանոյ իմոյ։
՛Ի պատուիրանաց քոց իմացեալ՝ ատեցի́ զա(մենայ)ն ճանապարհս չարաց, զի դու օրէնսգէ́տ արարեր զիս։
Ճրա́գ է բան քո ոտից իմոց, եւ լոյս տայ շաւղաց իմոց։
Երդուայ եւ հաստատեցի, զի պահեցից զա(մենայ)ն իրաւունս արդարութե(ան) քո։
Խոնարհ եղէ մինչեւ յոյժ, տ(է)ր կեցո́ զիս ըստ բանի քում։
Ընդ կամս բերանոյ իմոյ հաճեա́ տ(է)ր, եւ զիրաւունս քո ուսո́ ինձ։
Անձն իմ ՛ի ձեռս քո յա(մենայ)ն ժամ, եւ զօրէնս քո ես ո́չ մոռացայ։
Եդին ինձ մեղաւորք որոգայթ, ՛ի պատուիրանաց քոց ես ո́չ մոլորեցայ։
Ժառանգեցի զվկայութի(ւն)ս քո յաւիտեան, զի ցնծութի(ւն) է սրտի իմոյ։
Խոնարհեցուցի զսիրտ իմ առնել զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո յաւիտեան, վ(ա)ս(ն) հատուցման։
Զանօրէնս ատեցի, եւ զօրէնս քո սիրեցի։
Օգնական եւ փրկի́չ իմ ես դու, եւ ես ՛ի բանս քո յուսացայ։
՛Ի բա́ց եղերուք յինէն չարք, եւ քննեցի́ց զպատուիրանս ա(ստուծո)յ իմոյ։
Օգնեա́ ինձ ըստ բանի քում եւ կեցո́ զիս, եւ մի́ յամօթ առներ զիս ՛ի յուսոյ իմմէ։
Օգնեա́ ինձ եւ ապրեցո́ զիս, եւ խորհեցա́յց յիրաւունս քո յա(մենայ)ն ժամ։
Անարգեցեր զամենեսեան որ ապստա́մբ եղեն յարդարութե(ան)ց քոց. զի անիրաւութ(եամ)բ են խորհուրդք ն(ո)ց(ա)։
Յանցաւորս համարեցայ զա(մենայ)ն մեղաւորս երկրի, վ(ա)ս(ն) այսորիկ սիրեցի զպատուիրանս քո։
Բեւեռեա́ ընդ երկեւղ քո զմարմին իմ, զի ՛ի դատաստանաց քոց երկեա́յց յոյժ։ Տունք. կ՜դ։
Արարի իրաւունս եւ արդարութի(ւն), մի́ մտաներ զիս ՛ի ձեռս նեղչաց իմոց։
Ընկա́լ զծառայս քո ՛ի բարի, զի մի́ ամբարտաւանք զզուեսցեն զիս։
Սպասեցին աչք իմ փրկու(թ)ե(ան) քում տ(է)ր, եւ բանից արդարու(թ)ե(ան) քո։
Արա́ ընդ ծառայի քում ըստ ողորմութե(ան) քում, զարդարութի(ւն)ս քո ուսո́ ինձ։
Ծառայ քո եմ ես, իմաստո́ւն արա զիս, եւ ծանեայց զվկայութի(ւն)ս քո։
Ժամ է պաշտել զտ(է)ր, խափանեցի́ն զօրէնս քո։
Վ(ա)ս(ն) այսորիկ սիրեցի զպատուիրանս քո, քան զա(մենայ)ն ոսկի եւ տպազիոն։
Ա(մենայ)ն պատուիրանք քո աջողեցան ինձ, զի ատեցի́ զճանապարհս չարաց։
Սքանչելի են վկայութի(ւն)ք քո, վ(ա)ս(ն) այնորիկ քննեա́ց զն(ո)ս(ա) անձն իմ։
Յայտնութի(ւն) բանից քոց լուսաւոր եւ իմաստո́ւն առնէ զտղայս։
Զբերան իմ բացի եւ առի զհոգի, ՛ի պատուիրանս քո փափաքեաց անձն իմ։
Նայեա́ առիս եւ ողորմեա́ ինձ, ըստ իրաւունս սիրողաց անուան քում։
Զճանապարհս իմ ուղի́ղ արա ինձ ըստ բանի քում, եւ մի́ տիրեսցեն ինձ ա(մենայ)ն մեղք։
Փրկեա́ զիս ՛ի զպարտութ(են)է մարդկան, ես պահեցից զպատուիրանս քո։
Երեւեցո́ զերեսս քո ՛ի ծառայս քո, եւ ուսո́ ինձ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո։
Վտակ ջուրց իջին յաչաց իմոց, զի ո́չ պահեցին զօրէնս քո։
Արդար ես դու տ(է)ր, եւ ուղի́ղ են դատաստանք քո։
Պատուիրեցեր զարդարութի(ւն) վկայութե(ան)ց քոց, եւ ճշմարիտ են յոյժ։
Մաշեաց զիս նախանձ քո, զի մոռացա́ն զբանս քո թշնամիք իմ։
Ընտրեալ են բանք քո յոյժ, եւ ծառայ քո սիրեա́ց զսա։
Մանուկ եմ ես եւ արհամարհեալ, եւ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո ես ո́չ մոռացայ։
Արդարու(թ)ի(ւն) քո արդարու(թ)ի(ւն) յաւիտենից, եւ օրէնք քո ճշմարիտ են։
Նեղութի(ւն) եւ վիշտք գտին զիս, եւ պատուիրանք քո խօ́սք իմ էին։
Արդարութ(եամ)բ են վկայու(թ)ի(ւն)ք քո յաւիտեան. իմաստո́ւն արա կեցո́ զիս։
Կարդացի առ քեզ բոլորով սրտիւ իմով, լո́ւր ինձ տ(է)ր զի զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո խնդրեցի։
Աղաղակեցի առ քեզ եւ փրկեա́ զիս, եւ պահեցից զվկայու(թ)ի(ւն)ս քո։
Կանխեցի տարաժամու՝ աղաղակեցի, եւ ես ՛ի բանս քո յուսացայ։
Կանխեցին աչք իմ առաւօտու, ՛ի խօսել ինձ զբանս քո։
Ձայնի իմում լո́ւր տ(է)ր ըստ ողորմութե(ան) քում, տ(է)ր յիրաւունս քո կեցո́ զիս։
Մերձեցուցին յիս հալածիչք իմ զանօրէնու(թ)ի(ւն), զի յիրաւանց քոց հեռի́ եղեն։
Մերձ ես դու տ(է)ր, եւ ա(մենայ)ն պատուիրանք քո ճշմարիտ են։
Իսկզբանէ ծանեայ ՛ի վկայութե(ան)ց քոց, զի յաւիտեան հաստատեցեր զն(ո)ս(ա)։
Տե́ս զխոնարհութի(ւն) իմ եւ փրկեա́ զիս, զի զօրէնս քո ես ո́չ մոռացայ։
Դատեա́ զդատաստան իմ եւ փրկեա́ զիս, եւ ըստ բանի քում կեցո́ զիս։
Հեռի է մեղաւորաց փրկու(թ)ի(ւն), զի զիրաւունս քո ո́չ պահեցին։
Գթու(թ)ի(ւն)ք քո բազում են տ(է)ր, եւ ըստ իրաւանց քոց կեցո́ զիս։
Բազում են որ հալածեն եւ նեղեն զիս, ՛ի վկայութե(ան)ց քոց ես ո́չ խոտորեցայ։
Հայէի յանագորոյնս եւ մաշէի, զի զպատուիրանս քո ո́չ պահեցին։
Տե́ս զի զպատուիրանս քո սիրեցի, տ(է)ր ողորմու(թեամ)բ քո կեցո́ զիս։
Սկիզբն բանից քոց ճշմարտու(թ)ի(ւն) է, յաւիտեա́ն են ա(մենայ)ն իրաւունք արդարութե(ան) քո։
Իշխանք հալածեցին զիս ՛ի նանիր, եւ ՛ի բանից քոց երկեա́ւ սիրտ իմ։
Ցնծացայ ես ՛ի բանս քո, ո(ր)պ(էս) այն որ գտանէ աւա́ր բազում։
Զմեղս ատեցի եւ անարգեցի, եւ զօրէնս քո սիրեցի։
Եւթն անգամ յաւուր օրհնեցից զքեզ, վ(ա)ս(ն) իրաւանց եւ արդարութե(ան) քոյ։
Խաղաղութի(ւն) բազում է այնոցիկ որ սիրեն զօրէնս քո, եւ ո́չ գոյ ՛ի նոսա գայթագղութի(ւն)։
Սպասեցի փրկու(թ)ե(ան) քում տ(է)ր, եւ զպատուիրանս քո սիրեցի։
Պահեաց անձն իմ զվկայու(թ)ի(ւն)ս քո, եւ սիրեա́ց զն(ո)ս(ա) յոյժ·
Պահեցի զպատուիրանս եւ զվկայու(թ)ի(ւն)ս քո. զի ա(մենայ)ն ճանապարհք իմ առաջի քո են։
Մերձեսցին խնդրուածք իմ առաջի քո տ(է)ր, ըստ բանի քում իմաստո́ւն արա զիս։
Մտցեն աղօթք իմ առաջի քո տ(է)ր, եւ բանիւ քով փրկեա́ զիս։
Բղխեսցեն շրթունք իմ զօրհնութի(ւն)ս քո, յորժամ ուսուսցես ինձ զարդարութի(ւն)ս քո։
Խօսեսցի լեզու իմ զբանս քո, զի ա(մենայ)ն պատուիրանք քո արդարութ(եամ)բ են։
Եղիցի ձեռն քո կեցուցանել զիս, զպատուիրանս քո ընտրեցի։
Ցանկացայ փրկու(թ)ե(ան) քում տ(է)ր, եւ օրէնք քո խօսք իմ էին։
Կեցցէ անձն իմ եւ օրհնեցից զքեզ, եւ իրաւունք քո օգնեսցեն ինձ։
Մոլորեցայ ես ո(ր)պ(էս) զոչխար կորուսեալ, խնդրեա́ զծառայս քո զի զպատուիրանս քո ես ո́չ մոռացայ։ Տունք. ծ՜զ։
