Տ(է)ր ո՞վ կացցէ ՛ի խորանի քում, կամ ո՞վ բնակեսցէ ՛ի լեառն ս(ուր)բ քո։
Որ գնայ անբի́ծ գործէ զարդարու(թ)ի(ւն), խօսի զճշմարտու(թ)ի(ւն) ՛ի սրտի իւրում։
Որ ո́չ նենգաւորեաց լեզուաւ իւրով, եւ չար ընկերի իւրում նա ո́չ արար։ Նախատինս ՛ի մերձաւորաց նա ո́չ առնու.
արհամարհեալ է առաջի ն(ո)ր(ա) չարագործ։ Զերկիւղածս տ(եառ)ն փառաւոր առնէ. երդնու ընկերի իւրում եւ ո́չ ստէ։
Զարծաթ իւր ՛ի վարձու ո́չ տայ, կաշառ ՛ի վ(ե)ր(այ) իրաւանց ո́չ առնու. որ զայս արասցէ՝ նա մի́ սասանեսցի յաւիտեան։ Տունք. զ՜։
