Առ քեզ կարդացի ա(ստուա)ծ իմ, մի́ լռեր յինէն, մի́ երբէք լռիցես յինէն. զի մի́ նմանիցեմ այնոցիկ որ իջանեն ՛ի գուբ։
Լո́ւր տ(է)ր ձայնի խնդրուածաց իմոց յաղաչել ինձ առ քեզ, ՛ի համբառնա́լ ձեռաց իմոց ՛ի տաճար սուրբ քո։
Մի́ համարիր ը(նդ) ամպարիշտս զանձն իմ. մի́ ընդ այնոսիկ որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն) կորուսաներ զիս։ Ոյք խօսէին զխաղաղութի(ւն) ընդ ընկերս իւրեանց, եւ չարութի(ւն) է ՛ի սիրտս ն(ո)ց(ա)։
Տո́ւր ն(ո)ց(ա) տ(է)ր ըստ գո́րծս ն(ո)ց(ա), ըստ անօրէնութե(ան) գնացից ն(ո)ց(ա) հատո́ ն(ո)ց(ա)։ Ըստ գործոց ձեռաց ն(ո)ց(ա) հատո́ ն(ո)ց(ա)՝ զհատուցումն նոցա նոցին։
Ո́չ իմացան նոքա զգործս տ(եառ)ն, եւ ո́չ ՛ի գործս ձեռաց ն(ո)ր(ա) հայեցան. կործանեսցես զն(ո)ս(ա) եւ այլ մի́ շինեսցին։
Օրհեալ է տ(է)ր զի լուաւ ձայնի́ աղօթից իմոց.
տ(է)ր օգնակա́ն իմ եւ պաշտպան իմ։ ՛Ի նա յուսացաւ սիրտ իմ, օգտեցաւ եւ զուարճացաւ մարմին իմ. եւ ես կամօք իմովք խոստովան եղէց նմա։
Տ(է)ր զօրու(թ)ի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ, ապաւէն փրկու(թ)ե(ան) օծելոյ իւրոյ։
Փրկեա́ զժողովուրդ քո. եւ օրհնեա́ զժառանգութի(ւն)ս քո, հովուեա́ եւ բարձրացո́ զն(ո)ս(ա) մինչեւ յաւիտեան։ Տունք. ժ՜ա։
