՛Ի քեզ տ(է)ր յուսացայ մի́ ամաչեցից յաւիտեան, յարդարու(թ)ե(ան) քում փրկեա́ զիս եւ ապրեցո́ զիս։
Խոնարհեցո́ առ իս զունկն քո, վաղվաղեա́ կեցուցանել զիս։ Լե́ր իմ ա(ստուա)ծ պաշտպան եւ տո́ւն ապաւինի ապրեցուցանել զիս
զի հզօրիչ իմ եւ ապաւէն իմ դո́ւ ես։ Վ(ա)ս(ն) անուան քոյ առաջնորդեցե́ր ինձ, եւ սնուցեր զիս
եւ հանցես զիս յորոգայթէ յայսմանէ որ թաքուցաւ ինձ։ Դու ես պաշտպան իմ տ(է)ր,
եւ ՛ի ձե́ռս քո յանձն առնեմ զհոգի իմ։ Փրկեցեր զիս տ(է)ր ա(ստուա)ծ ճշմարտութ(եամ)բ քով.
ատեցե́ր զայնոսիկ որ պահեն զերկեւղ ՛ի սնոտիս։
Ես ՛ի տ(է)ր յուսացայ, ցնծացայց եւ ուրախ եղէց ՛ի փրկու(թ)ե(ան) քում։ Հայեցար ՛ի խոնարհու(թ)ի(ւն) իմ, եւ փրկեցե́ր ՛ի վշտաց զանձն իմ.
եւ ո́չ մատնեցեր զիս ՛ի ձեռս նեղչաց իմոց, եւ կացուցեր յանդորրո́ւ զոտս իմ։
Ողորմեա́ ինձ տ(է)ր զի նեղեալ եմ ես. խռովեցաւ ՛ի սրտմտութ(են)է ա́կն իմ՝ անձն իմ եւ փոր իմ։
Պակասեցին ՛ի ցաւոց կեանք իմ, եւ ամք իմ յոգւոց ելանելոյ։ Աղքատացա́ւ ՛ի տկարութ(են)է զօրու(թ)ի(ւն) իմ, եւ ոսկերք իմ խռովեցան։
Քան զա(մենայ)ն թշնամիս իմ եղէ ես նախատ դրացեաց իմոց՝ յոյժ ա́հ եւ երկեւղ ծանօթից իմոց։ Ամենեքեան ոյք տեսանէին զիս, արտա́քս փախչէին յինէն։
Մոռացեալ եղէ ես ո(ր)պ(էս) մեռեալ ՛ի սրտէ. եւ եղէ ես ո(ր)պ(էս) զանօթ կորուսեալ։
Զի լուայ ես զբամբասանս բազմաց՝ ոյք շո́ւրջ էին զինեւ, ՛ի ժողովել ն(ո)ց(ա) ՛ի միասին առնուլ զանձն իմ խորհեցան.
այլ ես ՛ի քեզ տ(է)ր յուսացայ։ Ասացի դո́ւ ես ա(ստուա)ծ իմ,
եւ ՛ի ձեռս քո է ժառանգութի(ւն) իմ։ Փրկեա́ զիս ՛ի ձեռա́ց թշնամեաց իմոց, եւ ՛ի հալածչաց իմոց։
Երեւեցո́ զերեսս քո ՛ի ծառայս քո. ապրեցո́ զիս տ(է)ր ըստ ողորմութե(ան) քում.
տ(է)ր մի́ յամօթ եղէց զի կարդացի առ քեզ։ Ամաչեսցեն ամպարիշտք եւ իջցեն ՛ի դժոխս.
եւ հա́մր եղիցին շրթունք նենգաւորք ոյք խօսէին զարդարոյ զանիրաւութի(ւն), յամբարտաւանութե(ան) եւ յանկոսնել իւրեանց։
Ո(ր)պ(էս) զի բազում է ողորմութի(ւն) քաղցրու(թ)ե(ան) քոյ տ(է)ր, զոր պահեցեր երկիւղածաց քոց։ Արարեր դու այնոցիկ ոյք յուսացեալ են ՛ի քեզ, առաջի որդւոց մարդկան։
Ամրացուցեր զն(ո)ս(ա) ՛ի ծածկոյթ երեսաց քոց, ՛ի խռովութ(են)է մարդկան։ Ծածկեցեր զն(ո)ս(ա) ՛ի խորանի քում, ՛ի հակառակութ(են)է լեզուաց։
Օրհնեալ է տ(է)ր, զի սքանչելիս արար զողորմութի(ւն) իւր ՛ի քաղաք ամուր։
Ես ասացի ՛ի զարմանալ իմում, թէ ընկեցա́յ ուրեմն յերեսաց աչաց քոց։ Վ(ա)ս(ն) այսորիկ լուա́ր ձայնի աղօթից իմոց, յաղաղակե́լ իմում առ քեզ։
Սիրեցէ́ք զտ(է)ր ա(մենայ)ն ս(ուր)բք ն(ո)ր(ա), զի ստուգու(թ)ի(ւն) խնդրէ տ(է)ր, եւ հատուցանէ այնոցիկ որ առաւել առնեն զամբարտաւանու(թ)ի(ւն)։
Քաջալերեցարո́ւք եւ զօրասցին սիրտք ձեր, ամենեքեան որ յուսացեալ էք ՛ի տ(է)ր։ Տունք. ի՜ը։
