Սաղմոս ՛ի դաւիթ. ՛Ի ժամանակի զի այլագունեաց զերեսս իւր առաջի աբիմելիքայ. եւ ապա արձակեաց զնա, եւ գնաց. ԼԳ։
Օրհնեցից զտ(է)ր յա(մենայ)ն ժամ, յա(մենայ)ն ժամ օրհնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) ՛ի բերա́ն իմ։
՛Ի տ(է)ր պարծեսցի անձն իմ, լուիցեն հեզք, եւ ուրա́խ եղիցին։
Մե́ծ արարէք զտ(է)ր ինեւ, եւ բա́րձր արասցուք զանուն ն(ո)ր(ա) ՛ի միասին։
Խնդրեցի ՛ի տ(եառ)նէ եւ լուա́ւ ինձ, յա(մենայ)ն նեղու(թեն)է իմմէ փրկեաց զիս։
Մատի́ք առ տ(է)ր եւ առէ́ք զլոյս, եւ երեսք ձեր մի́ ամաչեսցեն։
Այս աղքատ կարդաց առ տ(է)ր, եւ տ(է)ր լուա́ւ սմա. յա(մենայ)ն նեղու(թեն)է ս(ո)ր(ա) փրկեաց զսա։
Բանակ հրեշտակաց տ(եառ)ն շուրջ է զերկիւղածովք, եւ պահէ զն(ո)ս(ա)·
Ճաշակեցէ́ք եւ տեսէ́ք զի քաղցր է տ(է)ր. երանեա́լ է այր որ յուսայ ՛ի նա։
Երկերո́ւք ՛ի տ(եառ)նէ ա(մենայ)ն սո́ւրբք ն(ո)ր(ա). զի ո́չինչ է պակասութի(ւն) երկիւղածաց ն(ո)ր(ա)։
Մեծամեծք աղքատացա́ն եւ քաղցեան. բայց ոյք խնդրեն զտ(է)ր՝ մի պակասեսցէ ՛ի նոցանէ ա(մենայ)ն բարու(թ)ի(ւն)։
Եկա́յք որդիք իմ եւ լուարո́ւք ինձ, եւ զերկեւղ տ(եառ)ն ուսուցի́ց ձեզ։
Ո՞վ է մարդ որ կամի զկեանս, սիրէ զաւուրս իւր տեսանել ՛ի բարու(թ)ե(ան)։
Լռեցո́ զլեզու քո ՛ի չարու(թեն)է. շրթունք քո մի́ խօսեսցի զնենգութի(ւն)։
Խոտորեա́ ՛ի չարէ եւ արա́ զբարի, խնդրեա́ զխաղաղութի(ւն) եւ ե́րթ զհետ ն(ո)ր(ա)։
Աչք տ(եառ)ն ՛ի վերայ արդարոց, ականջք ն(ո)ր(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) աղօթից ն(ո)ց(ա)։
Երեսք տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) չարագործաց, սատակել յերկրէ զյիշատակս ն(ո)ց(ա)։
Կարդացին արդարք առ տ(է)ր՝ եւ տ(է)ր լուաւ ն(ո)ց(ա), յա(մենայ)ն նեղու(թեն)է ն(ո)ց(ա) փրկեա́ց զն(ո)ս(ա)։
Մերձ է տ(է)ր առ այնոսիկ որ մաշեալ են սրտիւք, եւ զխոնարհս հոդւով կեցուցանէ։
Բազում նեղութի(ւն)ք են արդարոց, յա(մենայ)նէ փրկէ զնոսա տ(է)ր,
եւ պահէ զա(մենայ)ն ոսկերս ն(ո)ց(ա), եւ մի ՛ի նոցանէ ո́չ փշրեսցի։
Մահ մեղաւորի չա́ր է. բայց որ ատեայ զարդար զղջասցի։
Փրկէ տ(է)ր զանձինս ծառայից իւրոց, մի́ զղջասցին ամենեքեան ոյք յուսացեալ են ՛ի նա։ Տունք. ի՜ա։ Գոբղայս. խ՜։
