Բանից իմոց ո́ւնկն դիր տ(է)ր, եւ ՛ի մի́տ առ զաղաղակ իմ։
Նայեաց ՛ի ձայն աղօթից իմոց, թագաւոր իմ եւ ա(ստուա)ծ իմ։
Ես զքեզ աղաչե́մ տ(է)ր, ընդ առաւօտս լուիցես ձայնի իմում.
ը(նդ) առաւօտս պատրաստ եղէց յանդիմա́ն լինել քեզ։ Ո́չ թէ դու ա(ստուա)ծ կամիս զանօրէնութի(ւն),
եւ ո́չ բնակեն առ քեզ չարք, մի́ անօրէնք բնակեսցեն առաջի աչաց քոց։
Ատեցե́ր զայնոսիկ որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն). կորուսանե́ս զամենեսեան ոյք խօսին սուտ։ Զայր արիւնահեղ եւ նենգաւոր պի́ղծ առնես դու տ(է)ր,
այլ ես՝ ըս(տ) բազում ողորմու(թ)ե(ան) քում մտից ՛ի տուն քո. երկիր պագից ՛ի տաճար սուրբ քո երկիւղիւ քո։
Տ(է)ր՝ առաջնորդեա́ ինձ յարդարու(թ)ե(ան) քում. վ(ա)ս(ն) թշնամեաց իմոց ուղի́ղ արա առաջի իմ զճանապարհս քո։
Զի ո́չ գոյ ՛ի բերանս ն(ո)ց(ա) ճշմարտու(թ)ի(ւն), եւ սիրտք ն(ո)ց(ա) նանրեալք են։
Ո(ր)պ(էս) գերեզման բա́ց է կոկորդ ն(ո)ց(ա). լեզուօք իւրեանց նենգաւորք եղեն։ Դատեա́ զնոսա ա(ստուա)ծ զի անկցի́ն ՛ի խորհրդոց իւրեանց. ըս(տ) բազում ամպարշտութե(ան) ն(ո)ց(ա) մերժեա́ զն(ո)ս(ա)՝ զի դառնացուցին զքեզ,
Ուրա́խ լիցին ամենեքեան ոյք յուսացեալ են ՛ի քեզ, յաւիտեան ցնծասցեն, եւ բնակեսցես դու ՛ի ն(ո)ս(ա)։ Պարծեսցի́ն ՛ի քեզ սիրելիք անուան քոյ,
զի օրհնեսցե́ս դու զարդարն. տ(է)ր ո(ր)պ(էս) զինու հաճու(թեամ)բ քով պսակեցեր զմեզ։ Տունք. ժ՜բ։
