՛Ի ժամանակի զի եկն դովեկ պատմեաց սաւուղայ, թէ ահաւասիկ դաւիթ ՛ի տան աքիմելիքայ է. Ծ՜Ա։
Զի՞ պարծի ՛ի չարութե(ան) հզօր զանօրէնու(թ)ի(ւն).
զօրհանապազ զանիրաւութի(ւն) խոնարհեցաւ ՛ի լեզուի իւրում։ Ո(ր)պ(էս) զածելի սուր սրեա́ց զնենգութի(ւն),
սիրեաց զչարութի(ւն) քան զբարութի(ւն), զանօրէնութի(ւն) քան զխօսս արդարու(թ)ե(ան)։
Սիրեաց նա զա(մենայ)ն խօսս կործանման, եւ զլեզուս նենգաւորս։
Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ա(ստուա)ծ կործանեսցէ զնա ՛ի սպառ, խլեսցէ եւ հանցէ́ զնա յարկաց իւրոց, եւ զարմատս ն(ո)ր(ա) յերկրէն կենդանեաց։
Տեսցեն արդարք եւ երկիցեն, զնովաւ ծիծաղեսցին եւ ասասցեն։
Այս այր է որ ո́չ արար զա(ստուա)ծ իւր օգնական. այլ յուսացաւ սա ՛ի բազում մեծութի(ւն) իւր, եւ զօրացաւ ՛ի նանրու(թ)ե(ան) իւրում։
Այլ ես ո(ր)պ(էս) ձիթենի պտղալի́ց ՛ի տան ա(ստուծո)յ. յուսացայ յողորմութի(ւն) ա(ստուծո)յ յաւիտեան եւ յաւիտեանս յաւիտենից։
Խոստովան եղէց քեզ յաւիտեան զի արարեր. եւ համբերից անուան քում, զի քաղցր ես առաջի սրբոց քոց։ Տունք ը՜։ Գոբղայս. ծ՜բ։
