Տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ ՛ի քեզ յուսացայ եւ փրկեա́ զիս, յա(մենայ)ն հալածչաց իմոց ապրեցո́ զիս։
Գուցէ երբէք յափշտակիցէ ո(ր)պ(էս) առե́ւծ զանձն իմ, ո́չ ոք իցէ որ փրկիցէ, եւ ո́չ այն որ ապրեցուցանէ։
Տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ թէ արարից զայս, թէ իցեն անօրէնու(թ)ի(ւն)ք ՛ի ձեռս իմ։
Թէ հատուցի́ երբէք այնոցիկ ոյք հատուցին ինձ չար. անկա́յց եւ ես ՛ի թշնամեաց իմոց ընդունայն։
Հալածեսցէ́ ապա թշնամին զանձն իմ. հասցէ́ կոխեսցէ յերկիր զկեանս իմ, եւ զփառս իմ ՛ի հո́ղ բնակեցուսցէ։
Արի́ տ(է)ր բարկու(թեամ)բ քով, եւ բա́րձր լեր ՛ի սպառել թշնամեաց իմոց։ Զարթի́ր տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ ՛ի հրամանս քո զոր պատուիրեցեր,
եւ ժողովք ժողովրդոց շո́ւրջ եղիցին զքեւ։ Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ՛ի բարձունս դա́րձ տ(է)ր.
եւ տ(է)ր դատի զժողովուրդս իւր։ Դա́տ արա ինձ տ(է)ր ըստ արդարութե(ան) իմում. ըստ անբծու(թ)ե(ան) իմում որ յիս։
Կատարեսցի́ն չարիք ՛ի վ(ե)ր(այ) մեղաւորաց, եւ յաջողեսցե́ս դու արդարոյն։ Որ քննէ զսիրտս եւ զերիկամունս ա(ստուա)ծ արդար. յիրաւի́ է
օգնու(թ)ի(ւն) ինձ յա(ստուծո)յ՝ որ ապրեցուցանէ զայնոսիկ, որ ուղիղ են սրտիւք։
Ա(ստուա)ծ դատաւոր արդա́ր հզօր եւ երկայնամիտ. որ ո́չ ածէ զբարկու(թ)ի(ւն) իւր զօրհանապազ։
Ապա թէ ո́չ դառնայք առ նա՝ զսուր իւր սրեալ է՝ եւ զաղեղն իւր լարեալ.
՛ի նմա է պատրաստեալ զանօթս մահու, եւ զնետս իւր այրեցելո́վք է գործեալ։
Ահաւասիկ երկնեաց զանօրէնու(թ)ի(ւն), յղացաւ զցա́ւս եւ ծնաւ զանօրէնութի(ւն)։
Գուբն՝ զոր փորեաց եւ պեղեաց, ՛ի նո́յն անկցի ՛ի խորխորատ զոր եւ գործեաց։
Դարձցին ցաւք ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա). ՛ի վ(ե)ր(այ) գագաթա́ն ն(ո)ր(ա) անօրէնու(թ)ի(ւն)ք իւր իջցեն։
Խոստովան եղէց տ(եառ)ն ըս(տ) արդարու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա), սաղմոս ասացից անուան տ(եառ)ն բարձրելոյ։ Տունք. ժ՜է։
