ამათ იტყჳს უფალი, ვიდოდე და შთახჳდე სახიდ მეფისა იუდაჲსა და სთქუნე მუნ სიტყუანი ესე.
და ჰრქუა: ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ მეფე\მან Page of ms. Ga: 331r Page of ed. 1709: 89b იუდაჲსმან, მჯდომარემან საყდარსა ზედა დავითისა, შენ და ყრმათა შენთა და ერმან შენმან და რომელნი შემოვლენ ბჭეთა ამათ.
ამათ იტყჳს უფალი: ჰყოფდით საშჯელსა და სიმართლესა და განარინებდით მომძლავრებულსა ჴელისაგან მი[მ]მძლავრებელისა მისისა და მწირსა და ობოლსა და ქურივსა ნუ ჰმძლავრობთ და ნუ უმთნოებთ და სისხლსა უბრალოსა ნუ დასთხევთ ადგილსა ამას შინა.
მით რამეთუ, უკუთუ მყოფელთა ჰყოთ სიტყუაჲ ესე და შევიდოდინ ბჭეთა ამის სახლისათა მეფენი და მთავარნი, მსხდომნი საყდარსა ზედა დავითისასა და ზედ-აღმავალნი ეტლებსა ზედა და ცხენებსა, იგი და ყრმანი მისნი და ერი მისი,
ხოლო არა თუ ჰყვნეთ სიტყუანი ესე, თავისა ჩემისადმი ვფუცე, იტყჳს უფალი, ვითარმედ მოსაოჴრებელად იყოს სახლი ესე.
რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ძჳნად სახლისა მეფისა იუდაჲსისა: გალაად, შენ ხარ ჩემდა დასაბამ ლიბანისა; უკეთუ არა დაგდვა შენ უდაბნოდ ქალაქებად არდამკჳდრებულებად.
და მოვაწინე და წმიდა-ვყვნე შენ ზედა მომსრველნი, მამაკაცი და ცული მისი, და მოჰკუეთნენ რჩეულნი ნაძუნი შენნი და შეყარნენ ცეცხლსა.
და განვიდენ წარმართნი მრავალნი ქალაქისა ამის მიერ, და თქუას კაცადმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა: რაჲსათჳს უყო უფალმან ესრეთ ქალაქსა ამას დიდსა?
და ჰრქუან: მათ წილ, რომელ დაუტევეს ანდერძი უფლისა ღმრთისა მათისაჲ და თაყვანის-სცეს ღმერთთა უცხოთა და ჰმსახურეს მათ.
ნუ სტირთ მომკუდარსა, ნუცა ეგლოვთ მას და იტირეთ ტირილით განმავალი, რამეთუ არღა მოიქცეს მერმე, არცა იხილოს ქუეყანაჲ მამულისა მისისაჲ.
მით რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი სელიმის ზედა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა, Page of ed. 1709: 90a რომელი მეფობდა იოსიაჲს წილ, მამისა მისისა, რომელი გავიდა ადგილისა ამისგან; არა უკუმოიქცეს მუნ მერმე.
რამეთუ ადგილსა მას, რომელსა გარდაასახლეს იგი, მუნ მოკუდეს და ქუეყანაჲ ესე არა იხილოს მერმე.
ჵ, მაშენებელსა Page of ms. Ga: 231v სახლისა თჳსისასა არა სიმართლისა მიერ და ქორებსა თჳსსა არგანკითხვისა მიერ, მის მიერ მოყუასი მისი მოქმედებს მედად, და სასყიდელსა მისსა არ მისცემს მას [14], მეტყუელი.
უშენე თავსა შენსა სახლი ზომითი, ქორები სანიავოები განგებულებისა სტუენად და მონივთულები ნაძჳთა, განგლესილები წარნაქითა.
ნუ ჰმეფობ, რამეთუ შენ განსძჳნდი ახაზისებრ. მამისა შენისა; არა ჭამონ და სუან, და ქმნაჲ მსჯავრისა და სიმართლისა კეთილისაჲ არა ცნეს.
არა საჯეს საშჯელი მდაბალთაჲ, არცა საშჯელი დავრდომილისაჲ. არა ესე არსა შენგან ვერ ცნობაჲ ჩუენი შენი? იტყჳს უფალი.
რამეთუ შენდა აჰა არა არიან თუალნი, არცა გული შენი კეთილ, არამედ ანგაჰრებასა ზედა შენსა და სისხლსა ზედა უბრალოსა დათხევად მისსა და ცილისწამებასა ზედა და უსამართლოებასა და მკვლელობასა ქმნად მათდა.
ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი იოაკიმის ზედა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა: ვაჲ კაცსა ამას ზედა, არა ეტყებდენ მას, ვაჲ მე, უფალო, და ვაჲ მე, ძმაო, და ვაჲ მე, დაო, არცა სტიროდინ მას, საყუარელო.
დაფლვითა ვირისაჲთა დაეფლას; და-რაჲ-ლპეს, ვითარცა სკორე განითჴიოს მიერ კერძო ბჭესა იერუსალიმისასა.
აღვედ ლიბანსა ზედა და ღაღადყავ და ვასანადმი მიეც ჴმაჲ შენი და ჴმაყავ წიაღ კერძოდ მიმართ ზღჳსა, რამეთუ შეიმუსრნეს ყოველნი ტრფიალნი შენნი.
ვიტყოდე შენდამი დაცემულებასა შინა შენსა და სთქუ: არა ვისმინო შენი. ესე Page of ed. 1709: 90b არს გზაჲ შენი სიჭაბუკით შენითგან, რამეთუ არა ისმინე ჴმისა ჩემისაჲ.
ყოველთა მწყემსთა შენთა ჰმწყსის ქარი, და ტრფიალნი შენნი ტყუეობად მიმართ წარვიდენ, რამეთუ მაშინ შეირცხჳნო და უპატივო-იქმნე ყოველთაგან მიყუართა შენთა.
დამჳდრებულმან შორის ლიბანსა, დაბუდებულმან ნაძუთა ზედა სულთ-ითქუნე მოსლვასა შენდა სალმობათა, ვითარცა შობადისათა.
ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი, უკუეთუ ქმნით იქმნეს იექონია, ძე იოაკიმისი, მეფე იუდაჲსი, აღმონაბეჭდავ ჴელისა ჩემისა მარჯუენისა, ვითარმედ მუნითგან Page of ms. Ga: 232r გამოგფხურა შენ.
და მიგცე შენ ჴელებსა მეძიებელთა სულისა შენისათასა და ჴელებსა, რომელთა შენ იშიშვი პირისაგან მათისა, ჴელსა შინა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონისა და ჴელსა შინა ხალდეველთასა.
და განგაგდო შენ და დედაჲ შენი, მშობელი შენი, ქუეყანად სხუად, ქუეყანადმი, რომელსა არა იშვენით მუნ, და მუნ მოჰკუდეთ.
ხოლო ქუეყანად, რომელსა იგინი ილოცვენ სულითა მათითა, არა მოიქცენ.
შეურაცხ-იქმნა იექონია, ვითარ ჭურჭელი, რომლისა არა არნ საჴმარებაჲ მისი, რამეთუ განიგდო იგი და თესლი მისი და განიჴადა ქუეყანად, რომელი არა უწყოდა.
ქუეყანაო, ქუეყანაო, ქუეყანაო, ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ.
ამათ იტყჳს უფალი: დაწერე მამაკაცი ესე, განაქიქე კაცი, რამეთუ არა აღორძინდეს თესლისა მისისაგან კაცი მჯდომარე საყდარსა ზედა დავითისსა, მთავარი მერმეცა იუდასა შორის.
