წელსა მესამესა ბალტასარ მეფისასა ხილვაჲ მეჩუენა მე დანიელს შემდგომად ჩუენებისა მის ჩემისა პირველისა.
ვიყავ მე შოშს ციხესა, რომელ არს სოფელსა მას შინა ელამისასა, და ვდებ უბალს.
და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი, და ვიხილე, და აჰა ესერა ვერძი ერთი მდგომარე უბალსა ზედა, და <ესხნეს> მას რქანი მაღალნი, და ერთი იგი უმაღლჱს ერთისა მის, და უმაღლჱსი იგი აღმოვიდოდა უკუანაჲსკნელ.
და ვიხილე; ვერძი იგი ურქენდა ზღჳთ კერძო და ჩრდილოჲთ და სამხრით, და ყოველნი მჴეცნი ვერ დადგეს წინაშე მისსა, და არა ვინ იყო განმარინებელი ჴელისაგან მისისა, და ყო ნებისა-ებრ თჳსისა, და განდიდნა.
და მე ვითარცა განვიზრახევდ, და აჰა ესერა ვაცი თხათაჲ მოვიდოდა ბღუარით კერძო პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა. და არა დაეხებოდა ქუეყანასა, და ვაცსა მას რქაჲ შორის თუალთა მისთა.
და მოიწია ვიდრე მის ვერძისამდე, რომელსა იგი რქანი ესხნეს, რომელი ვიხილე მდგომარჱ წინაშე უბალსა, და მორბიოდა მისა სიმძაფრითა ძალისა თჳსისაჲთა.
და ვიხილე იგი მოწევნული ვიდრე მის ვერძისამდე, და განძჳნდა მისა მიმართ, <და> ეცა ვერძსა მას, და შემუსრნა ორნი რქანი მისნი, და არა იყო ძალი ვერძსა მას დადგომად წინაშე მისა, და დასცა იგი ქუეყანად, და დათრგუნა იგი, და არა ვინ იყო განმარინებელ ვერძისა მის ჴელისაგან მისისა,
და ვაცი Page of ms. J: B130v იგი თხათაჲ განდიდნა ფრიად, <და> ძლიერებასა ოდენ მის<ს>ა/ შეიმუსრა რქაჲ იგი მისი დიდი, და აღმოჴდეს ოთხნი რქანი ქუეშჱ მის<ს>ა ოთხთა ქართა ცისათა.
და ერთისა მათგანისაგან გამოჴდა რქაჲ ერთი მცირჱ, და განდიდნა უმეტჱს სამხრით კერძო და ძალთა კერძო.
განდიდნა ვიდრე ძალადმდე ცისა, და გარდამოვარდა ქუეყანად ძალისა მისგან და ვარსკულავთა, და დათრგუნნა იგინი,
ვიდრემდე მთავარმან ერის-მძღუარმან იჴსნეს ტყუჱ, და მისთჳს შესაწირავი აღიღონ, და ყო, და წარემართა მას, და სიწმიდე მოოჴრდეს.
და მოეცა შესაწირავსა ცოდვაჲ, და დავარდა ქუჱ სიმართლჱ, და ყო, და წარემართა.
და მესმა ერთისა წმიდისა სიტყუაჲ, და თქუა ერთმან წმიდამან ფელმონას რომელი იგი იტყოდა; ვიდრემდე ხილვაჲ ესე დგეს, და მსხუერპლი ესე რომელი აღიღო; ცოდვაჲ იგი მოოჴრებისაჲ, რომელ მოეცა, და წმიდაჲ იგი და ძალი დაითრგუნოს.
და ჰრქუა მას; ვიდრე მწუხრადმდე და განთიადმდე დღენი ორათას სამას, და განწმიდნეს სიწმიდჱ იგი.
და იყო ხილვასა მას ჩემსა მე დანიელ ჩუენებისა მის, და ვეძიებდ გულის-ჴმის-ყოფასა; და აჰა ესერა დადგა წინაშე ჩემსა ვითარცა ხილვაჲ კაცისაჲ.
და მესმა ჴმაჲ კაცისაჲ შორის უბალსა და თქუა; გაბრიელ გულის-ჴმა -უყავ მაგას ხილვაჲ;
და მოვიდა და დადგა მახლობელად დგომისა ჩემისა, და მოსლვასა მას მისსა შევსულბი, და დავეცი პირსა ზედა ჩემსა, და მრქუა მე; გულის-ჴმა-ყავ ძეო კაცისაო, რამეთუ აღსასრულსა იყოს ხილვაჲ ესე.
და იტყოდა რაჲ ჩემდამო დავსულბი, და დავვარდი პირსა ჩემსა ზედა ქუეყანად; და შემახო მე, და დამადგინა ფერჴთა ჩემთა ზედა.
და მრქუა მე; აჰა ესერა მე Page of ms. J: B131r გაუწყო შენ, რომელი ყოფად არს უკუანაჲსკნელსა/ რისხვასა, რამეთუ არს და ჟამი აღსასრულადმდე.
ვერძი რომელი იხილე, რომელსა ედგნეს რქანი, მეფჱ არს სპარსთაჲ და უჟიკთაჲ.
და ვაცი იგი თხათაჲ მეუფჱ იონთაჲ არს, რქაჲ იგი დიდი რომელი იყო შორის თუალთა მისთა იგი არს მეფჱ პირველი,
რომელი იგი შეიმუსრა, რომლისა იგი ქუეშჱ აღდგეს ოთხნი რქანი, ოთხნი მეფენი ნათესავისა მისისაგან აღდგენ არა თჳსითა ძალითა მათითა;
და უკუანაჲსკნელ მეფობისა მათისა რაჟამს აღივსნენ ცოდვანი მათნი, აღდგეს მეფჱ ურცხჳნოჲ პირითა და გულის-ჴმის-მყოფელი იგავთაჲ;
და მტკიცე იყოს ძალი მისი და არას ძალითა თჳსითა, და საკჳრველნი იგი განრყუნნეს, და წარემართოს, და ყოს, და განრყუნნეს ძლიერნი და ერი წმიდაჲ.
და უღელი ჴელისა მისისაჲ წარემართოს, ზაკუვაჲ ჴელთა მისთაჲ და გული მისი განდიდნეს, და ზაკუვით განრყუნნეს მრავალნი, და წარწყმედად მრავალთა დადგეს, და ვითარცა კუერცხნი ჴელითა შემუსრნეს .
და ხილვაჲ იგი მწუხრისაჲ და განთიადისაჲ, რომელი აღეღო, ჭეშმარიტ არს, და შენ დაჰბეჭდე ჩუენებაჲ, რამეთუ დღედმდე მრავლად არს.
და მე დანიელ დავსნეულდი, და დავწევ, და მერმე აღვდეგ, და ვიქმოდე საქმესა მეფისასა. და მიკჳრდა ხილვაჲ იგი, და არა ვინ იყო გულის-ჴმის-მყოფელ.;
