სიტყუაჲ რომელი იყო ესაიაჲსა მიმართ ძისა ამოსისა ჰურიასტანისათჳს Page of ms. J: A36v და იჱრუსალემისა.
რამეთუ იყოს უკუანაჲსკნელთა დღეთა/ გამოჩინებულ მთაჲ უფლისაჲ, და სახლი ღმრთისაჲ წუერსა ზედა მთათასა: და აღმაღლდეს უფროჲს ყოველთა ზედა ბორცუთა.
და მოვიდოდიან მუნ ყოველნი ნათესავნი, და მოვიდოდიან მრავალნი თესლნი, და იტყოდიან: მოვედით და აღვიდეთ მთასა უფლისასა, და სახლსა ღმრთისა იაკობისა, და მითხრას ჩუენ გზაჲ თჳსი, და ვიდოდით მას ზედა. რამეთუ სიონით გამოვიდეს შჯული, და სიტყუაჲ უფლისაჲ იჱრუსალემით.
და შჯიდეს შორის თესლებსა, და ამხილებდეს ერსა მრავალსა: და შჭრიდენ მახჳლებსა მათსა საჴნისად, და ლახურებსა მათსა მანგლად, და არა აღიღოს ნათესავმან ნათესავსა ზედა მახჳლი, და არღარა ისწავებდენ მერმე ბრძოლთასა.
და აწ შენ სახლო იაკობისო, მოვედით და ვიდოდით ნათელსა უფლისასა,
რამეთუ დაუტევა ერი თჳსი სახლი იაკობისი, რამეთუ აღივსო ვითარცა დასაბამსა სოფელი მათი მისნობითა ვითარცა იგი უცხოთესლთაჲ, და შვილნი მრავალნი უცხოთესლთანი ეშვნეს მათ.
რამეთუ აღივსო სოფელი მათი ვეცხლითა და ოქროჲთა, და არა არს რიცხჳ საუნჯეთა მათთა.
და აღივსო ქუეყანაჲ მათი ცხენებითა, და არა არს რიცხუ ეტლებისა მათისაჲ. და აღივსო ქუეყანაჲ მათი საძაგელებითა საქმითა ჴელთა მათთაჲთა. და თაყუანის-სცეს მათ რომელ ქმნას თითითა.
და მოდრკა კაცი, და დამდაბლდა მამაკაცი, და არღარა ულხინო მათ.
და აწ შევედით კლდეთა და ემალენით ქუეყანასა პირისაგან შიშისა უფლისა და დიდებისაგან ძლიერებისა მისისა, რაჟამს აღდგეს მოსრვად ქუეყანისა .
რამეთუ თუალნი უფლისანი მაღალ არიან, ხოლო კაცი მდაბალ, და დამდაბლდა სიმაღლე კაცისაჲ და ამაღლდა ღმერთი მხოლოჲ მას დღესა შინა.
რამეთუ დღჱ უფლისა საბაოთისი მოიწიოს ყოველთა ზედა მაგინებელთა / Page of ms. J: A37r და ამპარტავანთა, და ყოველსა ზედა მაღალსა და განსაცხრომელსა:
და ყოველსა ზედა ნაძუსა ლიბანისასა,
და ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა, და ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა,
და ყოველსა ზედა ზღუდესა მაღალსა, და ყოველსა ზედა გოდოლსა მაღალსა:
და ყოველსა ზედა ნავსა ზღჳსასა, და ყოველსა ზედა ხილვასა სიკეთისა ნავთასა.
დამდაბლდეს ყოველი კაცი, და ამაღლდეს უფალი მხოლოჲ მას დღესა შინა,
და ყოველთა ჴელით-ქმნულთა დაჰმალვიდენ:
და შეაქუნდეს ქუაბებსა და ნაპრალებსა კლდეთასა და ჴურელთა ქუეყანისათა პირისაგან შიშისა უფლისა, და დიდებისაგან ძლიერებისა მისისა,
რამეთუ მას დღესა შინა გამოაგდოს კაცმან ჴელით-ქმნული თჳსი ვეცხლისაჲ და ოქროჲსაჲ, რომელნი ქმნნეს თაყუანის-საცემელად თჳსა, და ამაოთა და მღამიობისათა.
შესლვად ჴურელებსა მყარისა კლდისასა და ნაპრალებსა კლდეთასა პირისაგან შიშისა უფლისა და დიდებისაგან ძლიერებისა მისისა, რაჟამს აღდგეს შეძრწუნებად ქუეყანისა.
