სიტყუაჲ ღელესა [!] სიონისაჲ. რაჲ ეგე გეყო შენ აწ, რამეთუ ახუედით თქუენ ყოველნი ერდოებსა ამაოთასა.
აღივსო ქალაქი ღაღადებითა: ქალაქი მოზახული, წყლულნი შენნი არა წყლულნი მახჳლითა, არცა მკუდარნი შენნი მკუდარ ბრძოლითა.
ყოველნი მთავარნი შენნი ვლტოლილ არიან, და რომელნი შეიპყრნეს ფიცხლად შეიკრნეს, და ძლიერნი იგი რომელ იყვნეს შენ შორის შოვრად ივლტოდეს.
ამისთჳს ვთქუ, მაცადეთ და ვტიროდი მწარედ: ნუ Page of ms. J: A53v მძლევთ მე ნუგეშინის-ცემად შემუსრ/ვილებასა ზედა ასულისა ნათესავისა ჩემისასა.
რამეთუ დღჱ შეძრწუნებისაჲ და წარწყმედისაჲ და დათრგუნვისაჲ და ცთუნებისაჲ უფლისა მიერ საბაოთისა. ჴევსა სიონისასა სცთებიან: მცირითგან ვიდრე დიდადმდე მათდა სცთებიან მთასა ზედა,
ხოლო ელამიტელთა მოიღეს ფარები, აღმჴედრებულნი კაცნი ცხენებსა, და კრებული განწყობილთაჲ.
და რჩეული ჴევნები აღივსოს ეტლებითა, ხოლო მჴედართა დაჰჴსნენ ბჭენი შენნი,
და გამოაცხადნენ ბჭენი იუდაჲსნი, და მიჰხედონ მას დღესა შინა რჩეულსა სახლებსა ქალაქისასა.
და გამოაცხადნენ დაფარულნი სახლთანი საკიდურთა დავითისთანი, და იხილეს რამეთუ მრავალ არიან, და მოაქციეს წყალი იგი პირველისა მის ტბისა საბანელისაჲ ქალაქად.
და დაარღჳეს სახლები იჱრუსალემისაჲ განსაძნელებელად ქალაქისა.
და ჰყავთ თავისა თქუენისა წყალი შორის ორთა მათ ზღუდეთა შინა კერძო პირველისა მის ტბისა საბანელისა, და არა აღიხილენ<ი>თ თუალნი თქუენნი მისა მიმართ, რომელმან იგი პირველად აღაშჱნა იგი, <და> შემოქმედი მისი შორით არა იხილეთ.
და მოუწოდა უფალმან საბაოთ მას დღესა შინა ტირილსა და ტყებასა, და პარსვასა, და მორტყმასა ძაძისასა.
ხოლო მათ ყვეს სიხარული და მხიარულებაჲ, და სწყუდიდეს ზუარაკებსა, და დაჰკლვიდეს ცხოვარსა, რაჲთა ჭამდენ ჴორცსა და სუმიდენ ღჳნოსა. და იტყოდეს: ვჭამოთ და ვსუათ, რამეთუ ხვალე მოვსწყდეთ.
და განცხადებულ არს ესე ყურთა მიმართ უფლისა საბაოთისთა, რამეთუ არა მიგეტეოს თქუენ ცოდვაჲ ესე, ვიდრემდე Page of ms. J: A54r მოსწყდეთ თქუენ, იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთაჲ./
ამას იტყჳს უფალი საბაოთ, წარვედ და შევედ ტაძრად სომნაჲსა მეუნჯისა მის, და არქუ მას.
რაჲ ძეს შენი აქა: ანუ რაჲ არს შენი აქა, რამეთუ გამოჰკუეთე შენ თავისა შენისა საფლავი: და ჰქმენ აქა თავისა თჳსისა სამარჱ მაღალსა ზედა: და გამოსწერე თავისა თჳსისა კლდესა კარავი.
აჰა ესერა უფალი საბაოთ განაძებს კაცსა: და შეგმუსროს შენ, და განგძარცოს სამკაული შენი, და გჳრგჳნი შენი დიდებული.
და განგაგდოს შენ სოფელსა <დიდსა> განუზომელსა, და მუნ მოჰკუდე. და დადვას ეტლი იგი შენი კეთილი უპატიოდ, და სახლი იგი მთავრისა შენისაჲ დასათრგუნველად.
და მოეღო შენ სამნოჲსაგან შენისა და დგომისაგან შენისა.
და იყოს მას დღესა შინა მოუწოდი მონასა ჩემსა ელიაკიმს, ძესა ქელკიაჲსსა.
და შევჰმოსო მას სამკაული შენი, და გჳრგჳნი შენი მივსცე მას სიმტკიცედ, და სამნოჲ შენი მივსცე ჴელთა მისთა. და იყოს იგი ვითარცა მამაჲ მკჳდრთა იჱრუსალემისათა, და კაცთა იუდაჲსთა.
და მივსცე მას დიდებაჲ დავითისი, და მთავრობდეს, და არა <ვინ> იყოს სიტყჳს-მიმგებელ. <და> დაჰჴშას, და არა ვინ იყოს განმღებელ.
და დავადგინა იგი მთავრად ადგილსა სარწმუნოსა, და იყოს იგი საყდრად დიდებისა სახლსა მამისა თჳსისასა.
და იყოს მისა მოსავ ყოველი დიდებული სახლსა შინა მამისა მისისასა მცირითგან ვიდრე დიდადმდე, და იყვნენ მისა მსტუარ იგინი მას დღესა შინა.
ამას იტყჳს უფალი საბაოთ, შეირყიოს კაცი დამტკიცებული ადგილსა სარწმუნოსა, და Page of ms. J: A54v მოეღოს და <და>ეცეს./ და მოისპოს დიდებაჲ იგი რომელი იყო მის ზედა, რამეთუ უფალი იტყოდა.
