და წიგნწერით შეუთუალა მეფემან ხარკი მოსაჴსენებელისაჲ, ქუეყანისა და ზღჳსა ძალი
და სიმდიდრე მისი და პატიოსან-იქმნა მარდოქე და დაწერა წიგნსა სპარსთა და არშაკთასა საჴსენებელად.
ხოლო მარდოქე ბრძანებდა ასუერ მეფისა შემდგომად და დიდ-იქმნა საშარავანდოსა ზედა და საყუარელ იყო ყოველთაგან ჰურიათა და შერაცხილ მათგან და დიდებულ და ტომთა მისთა ნუგეშინისმცემელ.
და თქუა მარდოქე: ღმრთისა მიერ იყო ესე ყოველი.
რამეთუ მოეჴსენა ჩუენებაჲცა იგი, რომელ ეხილვა, საქმით აღესრულა.
და თქუა: მცირჱ იგი წყარო ესთერ არს.
და ორნი იგი ვეშაპნი მე ვარ და ჰამან.
და მდინარჱ იგი არიან წარმართნი, რომელნი შეკრბეს ჰურიათათჳს წარწყმედად. მზჱ იგი და ნათელი, რომელცა იყო ჰურიათა ზედა _ ღმრთისა ესე შეწევნაჲ. და ესე არს განმარტებაჲ მისი.
და ყო ღმერთმან სასწაული და ნიში ესე, რომელ არაქმნულ-იყო წარმართთა შორის.
Page of ms. O: 509v და განყო ორად ნაწილად: ერთი _ ერად ღმრთისად და ერთი - წარმართთად
და იყოფოდეს ორნი ესე ნაწილნი ჟამად და დღედ საბრძანებელად საუკუნოდ ყოველთა წარმართთა შორის. მოიჴსენა უფალმან ერი თჳსი და განამართლა სამკჳდრებელი თჳსი.
და ყოველმან ერმან ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, რომელმან მოიჴსენე აღთქუმაჲ მამათა ჩუენთაჲ, ამენ!
იყვნედ მათა დღენი ესე თჳსა მის ადარისა მეთორმეტესა დღესა მეათოთხმეტისა მის თჳსასა შესაკრებელად და სიხარულად და საშუებელად წინაშე ღმრთისა ნათესავისა მის საუკუნოდ ერისა ისრაჱლისა, ამენ!
