ესრე იტყჳს უფალი: ვქმენ წიგნი განტევებისაჲ დედისა თქუენისაჲ, რომლითა განვავლინე იგი. ანუ ვისა მე თანა-მდებ ვიყავ, და განგყიდენ თქუენ. აჰა ეგერა ცოდვითა თქუენითა განიფრდენით, და უშჯულობითა თქუენითა განუტევე დედაჲ თქუენი.
რამეთუ მოვედ, და არა ვინ იყო კაცი, და უწოდე, და არა ვინ იყო, რომელმანმცა ისმინა. აწ უკუჱ ვერ მე შემძლებელ არსა ჴელი ჩემი ჴსნად, ანუ ვერ მე ძალ მიცა განრინებად. აჰა ესერა მხილებითა ჩემითა მოვაოჴრო ზღუაჲ, და დავსხნე მდინარენი ოჴრად, და განჴმენ თევზნი მათნი ნაკლულევანებითა წყალთაჲთა, და წყურილითა მოსწყდენ იგინი.
შთავაცუა Page of ms. J: A84v ცათა ბნელი, და/ ვითარცა არა რაჲ დავდვა სამოსელი მათი.
უფალმან ღმერთმან მცეს მე ენაჲ მეცნიერებისაჲ, რაჲთა უწყოდი მე სიტყუაჲ ჟამსა. განმაკრძალა მე განთიად ზრახვასა, და ცისკარს შემძინა მე ყური სმენად.
და სწავლამან უფლისამან განახუნა ყურნი ჩემნი, ხოლო მე არა ურჩ ვექმნე, არცა სიტყუა-უგო.
ზურგი ჩემი მისცე გუემად, და ღაწუნი ჩემნი ყურიმლისცემად. და პირი ჩემი არა გარე-მივიქციო სირცხჳლისა მისგან ნერწ<ყ>ჳსა,
და უფალი შემწე მეყო მე. ამისთჳსცა არა მრცხუენა, არამედ ვყავ პირი ჩემი ვითარცა მყარი კლდე, და გულის-ჴმა-ვყავ, რამეთუ არა მრცხუენეს.
რამეთუ მოახლებულ არს განმამართლებელი ჩემი: ვინ არს მოსაჯული ჩემი: წინა-აღმიდეგინ მე. და ვინ არს განმკითხველი ჩემი, მო-მე-ახლენ მე.
აჰა ესერა უფალი შემწე არს ჩემდა, ვინ არს ბოროტის-მყოფელ ჩემდა. აჰა ესერა თქუენ ყოველნი ვითარცა სამოსელნი დასძუელდეთ, და ვითარცა მღილმან შეგჭამნეს თქუენ.
ვინ არს თქუენ შორის მოშიში უფლისაჲ: ისმინენ ჴმაჲ მონისა მისისაჲ, რომელნი ვლენან ბნელსა, და არა არს მათ შორის ნათელი. ესევდით სახელსა უფლისასა, და განმტკიცენით ღმრთისა მიმართ ჩუენისა.
აჰა ეგერა თქუენ ყოველნი ცეცხლისა აღაგზნებთ, და განაძლიერებთ ალსა. აწ ვიდოდეთ ნათელსა მას ცეცხლისა თქუენისასა, და ალითა მით რომელი აღაგზენით, ჩემთჳს გეყოს ესე თქუენ: მწუხარებით დაიძინეთ.
