და ოდეს აღასრულეს ქორწილი იგი, ჰრქუა ტობი ძესა თჳსსა ტობიას: მივსცეთ სასყიდელი კაცსა მას, რომელი წარვიდა შენ თანა. და მერმე შე-ვეღა-ვსძინოთ სასყიდელსა ზედა მისსა.
და ჰრქუა ტობია მამასა თჳსსა: მამაო, რაოდენიცა მივსცეთ მას სასყიდელი, არა დამჭირდეს. დაღათუ ზოგი მივსცეთ ყოვლისა მისგანი, რომელი მოვიღეთ ჩუენ თანა.
მე მან დამიცვა გზასა ზედა და ცოლი ჩემი განკურნა არა მევნების, რაოდენი-რაჲ მივსცეთ მას.
ხოლო ტობი თქუა: სამართლად ჯერ-არს მიცემად მას ზოგი ყოვლისა მისგან, რომელი გაქუნდა; და მოვიდა შენ თანა.
და მოიხადა ანგელოზი იგი და ჰრქუა მას: მიიღე ზოგი ყოვლისა მისგან, რომელი მოიღე და მოხუედ ცოცხლებით სასყიდლად შენდა და წარვედ ცოცხლებით თჳსა ადგილად.
მაშინ მოუწოდა რაფაელ ორთა მათ თჳსაგან და ჰრქუა მათ: ღმერთსა აკურთხევდით და ადიდებდით წინაშე ყოველთა კაცთა, რომელი ქმნა თქუენ თანა, კეთილ არს კურთხევაჲ ღმრთისაჲ და ამაღლებაჲ სახელისა მისისაჲ; სიტყუათა ღმრთისათა მიუთხრობდით პატიოსნად.
საიდუმლოჲ მეუფისაჲ კეთილ არს დამალვად, ხოლო საქმენი უფლისა ღმრთისანი -- მითხრობად. პატიოსნად იქმოდეთ კეთილსა და ბოროტმან არა გპოვნეს თქუენ.
კეთილ არს ლოცვაჲ მარხვასა თანა და მოწყალებაჲ -- სიმართლესა თანა. უფროჲს ამათ ორთსავე უმჯობეს არს მოწყალებაჲ ვიდრე დაუნჯებასა ოქროჲსასა.
Page of ms. J: 102r რამეთუ მოწყალებაჲ სიკუდილისაგან იჴსნის და განწმიდის ყოვლისაგან ცოდვისა; რომელი ჰყოფდეს მოწყალებასა, განძღეს ცხორებითა;
ხოლო რომელნი იქმან ცოდვასა და სიცრუესა, იგინი მბრძოლნი არიან თჳსისა ცხორებისანი.
ხოლო აწ გითხრა თქუენ ყოველივე ჭეშმარიტი და დავფარო თქუენგან სიტყუაჲ.
ოდეს-იგი ილოცევდით შენ და სარა, სძალი შენი, შეისმეს ლოცვანი ორთანივე წინაშე ღმრთისა, და საცნაურ იქმნნეს საქმენი შენნი და მოწყალებანი შენნი, რომელთა იქმოდე მკუდართა მათ ზედა.
და ოდეს-იგი აღსდეგ ტაბლისაგან და შეჰმოსე მკუდარი, და მოიწია შენ ზედა განსაცდელი,
მაშინ მომავლინა მე ღმერთმან განკურნებად შენდა და სარაჲსა, სძლისა შენისა.
მე ვარ რაფაელ, ერთი შჳდთაგანი წმიდათა ანგელოზთაჲ, რომელნი შესწირვენ ლოცვასა წმიდათასა და შევლენან წინაშე დიდებასა წმიდისასა.
და შეძრწუნდეს ორნივე იგი და დაცჳვეს პირსა ზედა თჳსსა, რამეთუ შეეშინა.
და ჰრქუა მათ რაფაელ: ნუ გეშინინ, მშჳდობაჲ იყოს თქუენდა, ხოლო ღმერთსა აკურთხევდით უკუნისამდე.
არა ჩემითა მადლითა, არამედ ნებითა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რამეთუ აკურთხევდით მას უკუნისამდე,
ყოველთა დღეთა გეჩუენებოდე თქუენ, და არა ვჭამდ, არცა ვსუემდ, არამედ ხილვით ხოლო ხედვიდეთ თქუენ.
და აწ აუარებდით ღმერთსა, რამეთუ აღვალ მომავლინებელისა ჩემისა უფლისა. და დაწერეთ წიგნსა ყოველი ესე, რაჲცა შეგემთხჳა თქუენ.
და აღ-რაჲ-დგეს, არღარა იხილეს იგი.
და აღუარებდეს იგინი საქმეთა მათთა დიდ-დიდთა და საკჳრველებათა მისთა, და ვითარ-იგი ეჩუენა მათ ანგელოზი ღმრთისაჲ.
