და წარვიღეს გზათა მათსა და მოვიდეს კესარიას, რომელ არს წინაშე ნინევისა.
და ჰრქუა რაფაელ ტობიას: შენ იცი, ვითარ დაუტევეთ მამაჲ შენი.
აწ წარუსწროთ და მზავყოთ სახლი, ხოლო ცოლი შენი მოვიდეს მოცალედ შემდგომად ჩუენსა.
და წარვიდეს ორნივე. ხოლო ძაღლი იგი რბიოდა უწინარეს მათსა.
ჰრქუა რაფაელ ტობიას: მიიღე ნავღელი თევზისაჲ მის ჴელსა შენსა. და იყოს ვითარცა მიეახლო მამასა შენსა, იგი მოგიჴდეს შენ ამბორის-ყოფად, და თუალნი მისნი აღებულ იყვნენ.
ხოლო შენ აცცჳე ნავღელი იგი თუალთა მისთა, და შესტკივეს წამალი იგი და მოჰჴადოს ზედა თეთრი იგი. და აღიხილნეს თუალნი მამამან შენმან და იხილოს ნათელი.
და ანა, დედაჲ მისი, დგა გარე და ხედვიდა გზასა, და იხილა ძაღლი იგი, წინა რაჲ ურბიოდა მათ.
და შერბიოდა შინა და ჰრქუა ტობის: აჰა ძე შენი მოვალს.
და კუალად განვიდა ანა მიგებებად ძისა თჳსისა. და მოეხჳა მას და დავარდა ქედსა მისსა ზედა. და თქუა: ვინაჲთგან გიხილე შენ, შვილო, აწ თუ მოვკუდე, არღარა ვწუხ მე, რამეთუ ვიხილე პირი შენი. და მოვიდა ტობისა.
ხოლო იგი დგა კართა ზედა, და ოდეს ესმა ჴმაჲ ძისა თჳსისაჲ, უნდა მიგებებაჲ მისი და ეჩქუეფებოდა აქა და იქი.
და მორბიოდა ტობია მამისა თჳსისა. და მიყო ტობი პირი თჳსი ამბორის-ყოფად ძისა თჳსისა, და ორნივე თუალნი განხუმულ იყვნეს, და შთააცცჳა ნავღელი იგი თევზისაჲ თუალთა მისთა, და დაიწუხნა ტობი თუალნი თჳსნი, რამეთუ შესტკივეს და თქუა ტობი: რაჲსა ჰყავ ესე, შვილო? და ჰრქუა ტობია: დაითმინე, მამაო, რამეთუ წამალი მიტევებისაჲ არს.
და შეახო მამასა თჳსსა. და მოჰჴადა წამალმან მან თეთრი იგი თუალთაგან მისთა.
და აღიხილნა და იხილა ნათელი, და აკურთხევდა Page of ms. J: 101v ღმერთსა. და მიჰხედა ძესა თჳსსა და ამბორს-უყოფდა მას და ჰრქუა: აწ გიხილე შენ, შვილო.
კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ ვიხილე ძეჲ ჩემი. და აჰა ესერა ვხედავ ძესა ჩემსა. კურთხეულ არს სახელი უფლისაჲ, საკჳრველთ-მოქმედისაჲ.
და შევიდეს ტობი და ანა, ცოლი მისი, სახიდ. და უხაროდა მათ და აკურთხევდეს ღმერთსა ყოვლისა მისთჳს, რაოდენი იქმნა მათთჳს. და უთხრა ტობია მამასა თჳსსა, ვითარ-იგი წარემართა გზაჲ მისი. და მოიყვანა სარა, ასული ჰრაგუელისი, ცოლად და მოიღო ვეცხლი იგი. და აჰა ესერა არს მახლობელად ბჭეთა მოვალს.
და განიხარეს ტობი და ანა და განვიდეს მიგებებად სძლისა მის, ძის-ცოლისა მათისა. და იხილეს ნათესავთა მათთა და ყოველთა, რომელნი შეემთხუეოდეს და უკჳრდა, რამეთუ ვიდოდა ტობი ყოვლითა ძალითა თჳთ და არავინ წინა უპყრობდა მას, და აკურთხევდა მაღლითა ჴმითა ტობი ღმერთსა და შეიწყალა იგი ღმერთმან და აღუხილნა თუალნი მისნი.
და ოდეს მიეახლა ტობი სარას, ძის-ცოლსა თჳსსა, აკურთხა იგი და ჰრქუა: მოგუალე, რამეთუ ცოცხლებით მოხუედ, ასულო. კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან მოგიყვანა შენ ჩემდა, კურთხეულ მამაჲ შენი და კურთხეულ დედაჲ შენი და კურთხეულ ტობია, ძეჲ ჩემი, და კურთხეულ იყავ შენ, ასულო.
და იყო სიხარული დიდი მას დღესა შინა ყოველთა ჰურიათაჲ, რომელნი იყვნეს ნინევს შინა.
და მოვიდეს მისა აქიაკაროს და ნაბალ, ძმათა შვილნი მისნი, და უხაროდა ტობის თანა. და ყვეს ქორწილი ყოვლითა სიხარულითა.
