ნათელ-იღე ნათელ-იღე იჱრუსალემ, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი, <და> დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს.
აჰა ესერა ბნელმან დაფაროს ქუეყანაჲ, და ნისლი წარმართთა ზედა: ხოლო შენ ზედა გამოცხადნეს უფალი, და დიდებაჲ მისი შენ ზედა გამოჩნდეს.
და ვიდოდიან მეფენი ნათელსა Page of ms. J: A92v შენსა, და წარმართნი ბრწყინვალებასა აღმოსავალისა შენისასა./
აღიხილენ გარემოჲს თუალნი შენნი, და იხილენ ყოველნი შეკრებულნი შვილნი შენნი. რამეთუ მოვლენან ყოველნივე ძენი შენნი შორით, და ასულნი შენნი მჴრითა მათითა მოაქუნდენ.
მაშინ იხილო შენ, და გიხაროდის, და შეგეშინოს, და დაგიკჳრდეს გულითა. რამეთუ მოაქციოს შენდა სიმდიდრე ზღჳსაჲ, და ნათესავთაჲ, და ერთაჲ, და მოვიდეს შენდა
რემაკები აქლემთაჲ, და გფაროს შენ აქლემებმან მადიამისამან, და გეფაჲსამან. მოვიდოდიან ყოველნი საბაჲთ, და მოაქუნდეს ოქროჲ, და გუნდრუკსა შესწირვიდენ შენდა <და> მაცხოვარებითა უფლისაჲთა ხარებულ იყვნენ.
და ყოველივე ცხოვარი კედარისაჲ შენდა მოკრბეს, და ვერძნი იგი ნაბეოთისანი გარე-მოგადგენ შენ, და შეიწირვოდიან სათნოდ საკურთხეველსა ჩემსა ზედა, და ტაძარი იგი სალოცველი ჩემი იდიდებოდის.
ვინ არიან ესე, რომელნი ვითარცა ღრუბელნი ფრინვენ, და ვითარცა ტრედნი მართუეთა მათთა თანა ჩემდა მომართ, არს სიონი.
მე ჭალაკნი მომელიან, და ნავთა თარშისათა პირველად მოჰყვანდენ შვილნი შენნი შორით, ოქროჲ იგი, და ვეცხლი მათი მათ თანა, სახელისათჳს უფლისა წმიდისა, და წმიდისათჳს ისრაჱლისა, რაჲთა დიდებულ იყოს.
და აღაშჱნნენ უცხოთესლთა ზღუდენი შენნი. და მეფენი მათნი წარმოგიდგენ შენ, რამეთუ რისხვითა ჩემითა დაგეც შენ, და წყალობითა ჩემითა შეგიყუარე შენ.
და განღებულ იყვნენ ბჭენი შენნი მარადის, დღჱ და ღამჱ, და არა დაეჴშნენ, და შემოიღებდენ შენდა ძალსა წარმართთასა, და მეფენი მათნი მოგგუარნენ შენ,
რამეთუ ნათესავნი და მეფენი, რომელნი არა გმონებდენ შენ, წარწყმდენ, და წარმართნი მოოჴრებით მოოჴრდენ.
და დიდებაჲ იგი ლიბანისაჲ შენ ზედა მოიწიოს, საროჲთა, და ფიჭჳთა, და ნაძჳთა. ერთბამად იდიდოს Page of ms. J: A93r ადგილი წმიდაჲ ჩემი./
და მოვიდოდიან შენდა შიშით ძენი იგი, და მამდაბლებელთა შენთანი, და განმარისხებელთა შენთანი, და გერქუას შენ ქალაქი უფლისაჲ სიონი წმიდისა ისრაჱლისაჲ,
ამისთჳს რამეთუ იყავ შენ დატევებულ და მოძულებულ, და არა ვინ იყო შემწე შენდა. და გეყო შენ სიხარულ საუკუნო, და მხიარულება თესლითი თესლადმდე.
და სწოვდე შენ სძესა წარმართთასა, და სიმდიდრესა მეფეთასა შჭამდე შენ, და სცნა შენ რამეთუ მე ვარ უფალი მაცხოვარი შენი, და მჴსნელი შენი უფალი წმიდაჲ ისრაჱლისაჲ,
და რვალისა წილ მოგართუან შენ ოქროჲ, და რკინისა წილ მოგართუან შენ ვეცხლი, და ძელისა წილ მოგართუან შენ რვალი, და ქვისა წილ რკინაჲ. და დავადგინნე მთავარნი იგი შენნი <მშჳდობით, და მოღუაწენი შენნი> სიმართლით.
და არღარა ისმეს ქუეყანასა შენსა სიცრუვჱ, და არცა შემუსრვაჲ და გლახაკებაჲ საზღვართა შენთა, არამედ ერქუას ცხორება ზღუდეთა შენთა, და ბჭეთა შენთა ქანდაკებულ.
და არა თუ მზჱ იყოს ნათლად შენდა დღისი, და არცა აღმოსავალი მთოვარისაჲ გნათობდეს შენ ღამჱ: არამედ იყოს შენდა ღმერთ-1 <ნათელ> საუკუნჱ, და უფალი დიდება შენდა.
რამეთუ არა დაჰჴდეს მზჱ იგი შენი და მთოვარჱ შენი არა მოგაკლდეს. რამეთუ იყოს შენდა ღმერთი თავადი ნათელ საუკუნჱ, და სრულ იყვნენ დღენი იგი ნათესავისა შენისანი.
და ერი იგი შენი მართალ საუკუნოდ, და დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ, და დაიმარხონ აღმოცენებული იგი ნერგისა ჩემისაჲ ქმ<ნ>ული ჴელთა ჩემთაჲ სადიდებელად.
მცირედი იგი იყოს ათასეულად, და უმრწემჱსი იგი ნათესავად დიდად. და მე უფალმან ჟამად ჟამად შევკრიბნე იგინი.
