სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ და თქუა.
ისმინენ<ი>თ სიტყუანი ამის შჯულისანი, და ეტყოდი ყოველთა მიმართ კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა მიმართ იჱრუსალემისათა.
და ჰრქუა მათ; ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ; წყეულ იყავნ კაცი იგი, რომელმან არა ისმინნეს სიტყუანი ამის შჯულისანი,
რომელ ვამცენ მამათა თქუენთა დღესა მას, რომელსა აღმოვიყვანენ იგინი ქუეყანით ეგჳპტით, საჴუმილისაგან რკინისაჲსა, და ვარქუ; ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ, და ყავთ ყოველი, რაჲცა მე გამცნო თქუენ. და მე ვიყო თქუენდა ღმრთად, და იყვნეთ თქუენ ჩემდა ერად.
რაჲთა დავამტკიცო ფიცი იგი ჩემი, რომელ ვეფუცე მამათა თქუენთა, მიცემად მათა ქუეყანაჲ, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი ვითარცა დღჱ ესე. და მე მიუგე და ვთქუ; იყავნ უფალო.
და მრქუა მე უფალმან; ქადაგებდ სიტყუათა ამათ ქალაქთა შინა იუდაჲსთა და გარემო იჱრუსალემსა, და იტყოდე; ისმინენ<ი>თ სიტყუანი ამის შჯულისა<ნი>, და ყვენ<ი>თ იგინი.
რამეთუ წამებით ვწამე მამათა თქუენთა დღესა მას, რომელსა აღმოვიყვანენ იგინი ქუეყანით ეგჳპტით, და მო-აქა-დღედმდე. აღვიმსთობდი და უწამებდ და ვეტყოდე; ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ,
და არა ისმინეს, და არა მოყვნეს ყურნი მათნი, და ვიდოდა კაცი განმარჯუებასა გულისა მათისა უკეთურისასა, და მოვავლინენ მათ ზედა ყოველნი სიტყუანი ამის შჯულისანი, რომელ ვამცენ მათ ყოფად, და არა ყვნეს.
და მრქუა მე უფალმან; იპოვა ნახჭი კაცთა შორის იუდაჲსთა და მკჳდრთა შორის იჱრუსალემისათა.
მიაქციეს უშჯულოებასა მამათა მათთა პირველთასა, რომელთა არა ინებეს სმენად სიტყუათა ჩემთაჲ; და აჰა ესერა იგინი ვლენან კუალთა ღმერთთა უცხოთასა მონებად მათა. განაქარვა სახლმან ისრაჱლისამან და სახლმან იუდაჲსმან/ Page of ms. J: A111v აღთქუმაჲ ჩემი, რომელ აღუთქუ მამათა მათთა.
ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე მოვავლინო მათ ზედა ძჳრი, რომელთაგან ვერ შეუძ<ლ>ონ განრინებად მათ გან; ღაღადებდენ ჩემდამო, და მე არა ვისმინო მათი.
და წარვიდენ ქალაქნი იუდაჲსნი და მკჳდრნი იჱრუსალემისანი, და ღაღადებდენ ღმერთთა მათ მიმართ, რომელთა იგი უკუმევდეს, და ჴსნით ვერ იჴსნ<ნ>ენ იგინი ჟამთა მათ ჭირისა მათისათა.
რამეთუ სწორად რიცხუთა ქალაქთა შენთასა იყვნეს ღმერთნი შენნი, იუდა, და სწორად რიცხუთა გზათა იჱრუსალემისათა დაჰმზადენ<ი>თ ბაგინნი სირცხჳლის-საგებელნი კუმევად ბაალისა.
და შენ ნუ ილოცავ ერისა ამისთჳს, და ნუ მევედრები მათთჳს ლოცვით და თაყუანის-ცემით, რამეთუ არა ვისმინო მე მათი ჟამსა მას, რომელსა მხადოდიან მე, ჟამსა ჭირისა მათისასა.
რად საყუარელმან შენმან შორის სახლსა ჩემსა ქმნა საძაგელი; აღნათქუემთა ნუ და ჴორცთა წმიდათა განგყარნენ უკეთურებანი შენნი, ანუ ამით ნუ განერე შენ.
ზეთის-ხილად შუენიერად საგრილად ხილვით, გიწოდა შენ უფალმან სახელი შენი, ჴმად წინადაცუეთისა აღატყდა ცეცხლი მას ზედა, დიდი ჭირი შენ ზედა, უნდო იქმნნეს რტონი შენნი.
უფალმან ძალთამან, რომელმან დაგნერგა შენ, თქუა შენთჳს ძჳრი უკეთურებისა წილ სახლისა ისრაჱლისა და სახლისა იუდაჲსა, რამეთუ ყვეს თავით მათით განრისხებაჲ ჩემი, რაჟამს უკუმევდეს იგინი ბაალს.
უფალო გულის-ჴმა-მიყავ მე, და ვცნა, რამეთუ მაშინვე ვიხილენ ზაკულებანი მათნი.
ხოლო მე ვითარცა კრავმან უმანკომან მიგურასა ჩემსა დაკლვად, არა ვაგრძენ, ჩემ ზედა იზრახეს ზრახვაჲ <ბოროტი> და თქუეს; მოვედით და შეურიოთ ძელი პურსა მისსა, და შევმუსროთ იგი ქუეყანით ცხოველთაჲთ, და სახელი მისი არღარა მოვიჴსენოთ მერმე.
ხოლო შენ უფალო ძალთაო, მსაჯულო სიმართლისაო, გამომცდელო გულთა და თირკუმელთაო, მიხილავსმცა შენ-მიერი შურის-გებაჲ მათ შორის, რამეთუ შენდამი განვაცხადენ სამართალნი ჩემნი.
ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი კაცთა ზედა ანათოთელთა მეძიებელთა Page of ms. J: A112r სულისა/ ჩემისათა, რომელნი იტყჳან, არა ჰწინაწარმეტყუელებდე სახელითა უფლისაჲთა, არა თუ მოჰკუდე ჴელთა შინა ჩუენთა.
ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; აჰა ესერა მე ძიება ვყო მათ ზედა, ჭაბუკნი მახჳლითა მოისრნენ, და ძენი მათნი და ასულნი მათნი სიყმილითა აღესრულნენ.
და არა ვინ იყოს მათგანი დაშთომილ, რამეთუ მოვავლინო ძჳრი მკჳდრთა ზედა ანათოთისათა წელსა მას ძიებისა მათისასა.
