მართალ ხარ შენ, უფალო, და მე მიგიგო შენ, ხოლო სამართალივე ვთქუა შენდამი; რაჲსათჳს გზაჲ უღმრთოთაჲ წარემართის. განიშუეს ყოველთა, რომელნი გეცრუვნეს შენ სიცრუვით.
დაჰნერგენ იგინი, და დაიმტკიცნეს ძირნი, შვილიერ იქმნნეს, და ყვეს ნაყოფი. მახლობელ ხარ შენ პირსა მათსა, და ჰშორავ თირკუმელთა მათთა.
და შენ უფალო მიცი მე; მიხილე მე, გამოჰცადე გული ჩემი წინაშე შენსა. შეკრიბენ იგინი ვითარცა ცხოვარნი კლვად, და განწმიდენ იგინი დღესა მას დაწყუედისა მათისასა.
ვიდრემდის იგლოვდეს ქუეყანაჲ, და ყოველი თივაჲ ველისაჲ განჴმეს უკეთურებისაგან მკჳდრთა ქუეყანისათა. განირყუნ<ნ>ეს პირუტყუნი და მფრინველნი <, , ,> უკუეთუ არა იხილნეს ღმერთმან გზანი ჩუენნი.
ფერჴნი შენნი რგიან, და დაგაშრობენ შენ, ვითარ განემზადები შენ ჰუნეთა ზედა, და ქუეყანასა მშჳდობისასა არა ესავ; ვითარ მე ჰყო აღ<ძ>რვასა იორდანისასა.
რამეთუ ძმანიცა შენნი და სახლი მამისა შენისაჲ, ესენიცა გეცრუვნეს შენ და იგინიცა ღაღადებდეს უკუანა შენსა, და შეკრბეს შენ ზედა. ნუ გრწამნ მათი, რამეთუ გეტყოდიან შენ კეთილსა.
დაუტევე სახლი ჩემი, და დავაცადე სამკჳდრებელი ჩემი. მივეც საყუარელი სული ჩემი ჴელთა მტერთა მისთასა,
იქმნა სამკჳდრებელი ჩემი ვითარცა ლომი მაღნარსა შინა, გამოსცა ჴმაჲ მისი ჩემ ზედა; ამისთჳს მოვიძულე იგი.
ჴურელი ნუ აფთრისაჲ არს სამკჳდრებელი ჩემი ჩემდა, ანუ ქუაბი ნუ არს გარემო მისსა. წარვედით, შეკრიბენ<ი>თ ყოველნი მჴეცნი ველისანი, და მოვიდედ ჭამად მისა.
მწყემსთა მრავალთა განრყუნეს საყურძენი ჩემი, <...> მისცეს ნაწილი იგი ჩემი გულის-სათქუმელი უდაბნოდ უგზოდ.
იქმნა იგი განსარყუნელად წარსაწყმედელად; ჩემთჳს განრყუნით Page of ms. J: A112v განირყუნა ყოველი ქუეყანაჲ, რამეთუ/ არა არს კაცი, რომელმანმცა დაიდვა ესე გულსა თჳსსა.
ყოველთა ზედა ალაგთა უდაბნოჲსათა მოვიდეს დაგლახაკებულნი უდაბნოსა ზედა, რამეთუ მახჳლმან უფლისამან შეჭამოს კიდითგან ქუეყანისაჲთ მი-კიდედმდე ქუეყანისა, არა არს მშჳდობაჲ ყოველსა ჴორციელსა.
ითესეთ იფქლი, და ეკალსა მოიმკით. ნაწილნი თქუენნი არა სარგებელ გეყვნენ თქუენ, გრცხუენოდენ სიქადულისაგან თქუენისა ყუედრებისაგან წინაშე ღმრთისა.
რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ყოველთათჳს მოძმეთა თქუენთა უკეთურთა მწყემსთა, რომელნი ავნებენ სამკჳდრებელსა ჩემსა, რომელ განუყავ ერსა ჩემსა ისრაჱლსა. აჰა ესერა მე აღვიხუნე იგინი ქუეყანით მათით, და სახლი იუდაჲსი გამოვიყვანო შორის მათსა.
და იყოს რაჟამს გამოვიყვანნე მე იგინი, მოვაქციო და შევიწყალნე იგინი, და დავაშჱნნე იგინი თითოეულად სამკჳდრებელსა თჳსსა, და კაცად-კაცადი ქუეყანასა თჳსსა.
და იყოს და ასწაონ თუ სწავლით ერსა ჩემსა გზაჲ ჩემი ფიცად სახელითა ჩემითა, ვითარმედ ცხოველ არს უფალი, ვითარცა იგი ასწავეს ერსა ჩემსა ფიცად ბაალისა, აღეშჱნნენ იგინი შორის ერსა ჩემსა.
უკუეთუ არა მოიქცენ, მოვსპო ნათესავი იგი მოსპოლვით და წარწყმედით, თქუა უფალმან.;
