ცოდვაჲ იუდაჲსი დაწერილ არს წიგნთა შინა რკინისათა ფრცხილითა ადამანტიანისაჲთა; გამოდგმულ არს მკერდსა ზედა გულთა მათთასა, და კიდესა ზედა ტაბლათა მათთასა ესრეთ.
რაჟამს მოიჴსენონ შვილთა მათთა შესაწირავთა მათთა, და სერტყთა მათთაჲ ხეთა ზედა მაღნარისათა, და ბორცუთა ზედა მაღალთა
და მთათა ველისათა; ძალი შენი, და საფასენი შენნი აღსაჭრელად მივსცნე, და მაღალნი იგი შენნი ცოდვათა შენთათჳს, რომელ იყვნეს ყოველთა საზღვართა შენთა.
და დაშთე მარტოჲ, <და> დაჰგლახაკნე მკჳდრობისაგან შენისა, რომელ მიგეც შენ, და დაგამონო შენ მტერთა შენთა ქუეყანასა ჩემსა, და გულის-ჴმა-ჰყო რამეთუ ცეცხლი აღგზებულ არს გულის-წყრომასა შინა ჩემსა, მი-უკუნისამდე ეგზებოდის.
ესრე იტყჳს უფალი; წყეულ იყავნ კაცი იგი, რომელსა სასოებაჲ თჳსი აქუნდეს კაცისა მიმართ, და ესვიდეს ჴორცთა მკლავთა თჳსთასა, და უფლისაგან განდგეს გული მისი.
და იყოს იგი ვითარცა გრიკი ყელისაჲ უდაბნოსა შინა, და არა იხილოს მან, რაჟამს მოიწიოს კეთილი და ეშჱნოს იგი ბიცოანსა ქუეყანასა, უდაბნოსა, ქუეყანასა მარილოვანსა, რომელსა ვერ ვინ დაეშჱნეს.
და კურთხეულ იყავნ Page of ms. J: A117r კაცი იგი რომელი ესავს/ უფალსა;
და იყოს იგი ვითარცა ხჱ ნუყიერი წყალსა ზედა, <და> ნოტიოსა ზედა დაიმტკიცნის ძირნი მისნი, და არა შეიშინოს, რაჟამს მოიწიოს სიცხჱ, და იყოს მას ზედა მორჩები სერტყოვნები წელსა მას გუალვისასა. არა ეშინოდის და არა მოაკლოს გამოღებად ნაყოფისა.
ღრმა არს გული უფროჲს ყოველთა, და კაც არს, და ვინ ცნას იგი,
მე უფალმან, რომელმან განვკითხნა გულნი <და> გამოვცადნი თირკუმელნი, მიცემად კაცად-კაცადსა გზათა თჳსთა-ებრ, და მსგავსად ნაყოფთა საქმეთა მისთა-ებრ.
ჴმა ყო კაკაბმან და შეიკრიბნა მართუენი, რომელ არა სცნა ყოფად სიმდიდრისა მისისა არა განკითხვით, განზოგებასა ოდენ დღეთა მისთასა დაუტეონ იგი; აღსასრულთა მისთა იყოს იგი უგუნურ.
საყდარ დიდების აღმაღლებულ, სიწმიდეო ჩუენო, დასაბამითგან ადგილ სიწმიდის ჩუენდა,
თმენაო ისრაჱლისაო უფალო, ყოველთა რომელთა დაგიტევეს შენ ჰრცხუენოდენ, რომელნი განგიდგეს შენგან ქუეყანასა ზედა დაიწერნენ, რამეთუ დაგიტევეს წყაროჲ ცხორებისაჲ უფალი.
განმკურნე მე უფალო, და განვიკურნო, და მაცხოვნე და ვცხოვნდე, რამეთუ სიქადული ჩემი შენ ხარ.
აჰა ესერა იგინი მეტყჳედ მე ვითარმედ სადა არს სიტყუაჲ უფლისაჲ; მოვედინ ჩუენდა.
ხოლო მე არა დავშუერ შედგომად კუალსა შენსა, და დღჱ კაცისაჲ არა მწადოდა. შენ უწყი, რაჲ იგი გამოვალს ბაგეთა <გან> ჩემთა, წინაშე შენსა არს.
ნუ მექმნები შენ უცხო; მილხინე მე დღესა ბოროტსა.
ჰრცხუენოდენ მდევართა ჩემთა, და ნუ მრცხუენებინ მე, შეძრწუნდედ იგინი, და ნუმცა მე შევძრწუნდები, მოავლინე მათ ზედა დღჱ ბოროტი; მრჩობლითა შემუსრვითა შემუსრენ იგინი.
ესრე მრქუა მე უფალმან; მივედ და დადეგ ბჭეთა <ძეთა> ზედა ერისა შენისათა, რომელსა შევლენ მეფენი იუდაჲსნი, და გამოვლენ მათგან და ყოველთა ბჭეთა იჱრუსალემისათა.
და ჰრქუა მათ; ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, მეფეთა იუდაჲსთა და ყოველმან ჰურიასტანმან და ყოველთა მკჳდრთა/ Page of ms. J: A117v იჱრუსალემისათა, და რომელნი შეხუალთ ბჭეთა ამათ.
ესრე იტყჳს უფალი; ეკრძალენით თავთა თქუენთა, და ნუ აღიკიდებთ ტჳრთსა დღესა შაბათსა, და ნუ გამოხუალთ ბჭეთა იჱრუსალემისათა.
და ნუ გამოგაქუნ ტჳრთი სახლით თქუენით დღესა შაბათსა, და ყოველთა საქმეთა ნა იქმთ, და წმიდა ყავთ დღჱ შაბათთაჲ, ვითარცა იგი ვამცენ მამათა თქუენთა; და არა ისმინეს და არცა მოყვეს ყური მათი.
და განიფიცხნეს ქედნი მათნი უფროჲს მამათა მათთა არა მორჩილებად ჩემდა, და არა შეწყნარებად სწავლისა ჩემისა.
და <იყოს>, უკუეთუ სმენით ისმინოთ ჩემი, იტყჳს უფალი, არა შემოღებად ტჳრთისა ბჭეთა ამის ქალაქისათა დღეთა შაბათთასა, და განწმედად დღენი შაბათთანი არა საქმედ მათ შინა ყოვლისა საქმისა,
და შემოვლენ ამიერ ბჭით ქალაქსა ამას მეფენი <და მთავარნი> მსხდომარენი საყდარსა ზედა დავითისსა, და აღმჴედრებულ ეტლთა ზედა და ჰუნეთა მათთა, იგინი და მთავარნი მათნი, მთავარნი იუდაჲსნი და მკჳდრნი იჱრუსალემისანი და ეშჱნოს ქალაქი ესე უკუნისამდე.
და მოვიდენ ქალაქთაგან იუდაჲსთა, და რომელნი არიან გარემო იჱრუსალემსა, და ბენიამ<ენ>ისით, და ველით და მთით და ბღუარით კერძო, მოაქუნდეს შესაწირავი, და საკუმეველი, მანანაჲ, და გუნდრუკი მოიღონ შესაწირავად სახლსა უფლისასა.
და თუ არა ისმინოთ ჩემი, წმიდა ყოფად დღეთა შაბათთა, აღკიდებად ტჳრთისა და შესლვად ბჭეთა იჱრუსალემისათა, და აღვაგზნე ცეცხლი ბჭეთა მისთა, და შეჭამნეს ზღუდენი იჱრუსალემისანი და არა დაშრტეს.
