სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ, და ჰრქუა.
აღდეგ და შთავედ სახიდ მეკეცისა, და მუნ გესმნენ სიტყუანი ჩემნი,
და შთავედ სახედ მეკეცისა, და აჰა იქმოდა იგი საქმეთა ქვათა ზედა.
და განერა ჭურჭელი იგი ჴელთა შინა მისთა, რომელსა იქმოდა თიჴისაგან, და კუალად Page of ms. J: A118r შექმნა იგი ჭურჭრად სხუად, ვითარცა/ სთნდა წინაშე მისსა საქმედ იგინი.
და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და მრქუა; არქუ მათ.
ვითარცა მეკეცემან ამან ვერ უძლო შესაქმედ, თქუა უფალმან. აჰა ესერა ვითარცა თიჴაჲ ჴელსა შინა მეკეცისასა, ეგრეცა თქუენ ხართ ჴელთა შინა ჩემთა, სახლო ისრაჱლისაო.
აღსასრული ვთქუა ნათესავთა ზედა და მეუფებათა მოსპოლვად მათა, და დარღუევად მათა, და წარწყმედად მათა.
და მოიქცეს ნათესავი იგი უკეთურებათაგან მათთა, და მე შევინანო ბოროტებათა მათთათჳს, რომელ ვზრახენ ყოფად მათა.
და სრულიად ვთქუა ნათესავთა ზედა და მეუფებათა ზედა აღშჱნებად მათა, და დანერგვად მათა.
და თუ ყონ ბოროტი წინაშე ჩემსა არა სმენად ჴმისა ჩემისა, და მეცა შევინანო კეთილისა მისთჳს, რომელ ვთქუ ყოფად მათა.
და აწ არქუ კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა; ესრე იტყჳს უფალი, აჰა ესერა მე შევქმნე თქუენ ზედა <ძჳრი, და ვზრახო თქუენ ზედა> ზრახვაჲ, მოიქეცით კაცად-კაც<ად>ი გზისაგან <თჳსისა> უკეთურისა, და უკეთჱს ყვენ<ი>თ გზანი თქუენნი და სლვანი თქუენნი.
და თქუეს; განვძლიერდეთ და კუალსა განდრეკილებისა ჩუენისასა ვიდოდით, და კაცად-კაცადმან ნებაჲ გულისა ჩუენისა უკეთურისაჲ ვყოთ.
ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი, იკითხეთ და წარმართთა შორის, ესმინოს მე ვის ესე-მლევანი საზარელი დიდი, რომელ ყო ქალწულმან იჱრუსალემისამან.
მო-ნუ-აკლდენ კლდისაგან ძუძუნი, ანუ თოვლი ლიბანით; უკუნ-ნუ-აქციის წყალი სასტიკებით ქარისა მოსლვამან.
რამეთუ დამივიწყა მე ერმან ჩემმან, და ცუდად უკუმევდეს, და მოუძლურდენ იგინი გზათა მათთაგან ნაწილთა საუკუნეთა სლვად მათა ალაგთა, რომელთაჲ არა არს გზაჲ;
ყოფად ქუეყანაჲ მათი განსარყუნელად და სასტჳნველად საუკუნოდ. ყოველთა თანა-წარმავალთა დაუკჳრდეს, და შეხარონ თავი მათი.
ვითარცა ქარმან შემწუველმან განვაბნინე იგინი წინაშე პირსა მტერთა მათთასა; უჩუენო მათ ზურგი და არა პირი დღესა მას წარწყმედისა მათისასა.
და თქუეს; Page of ms. J: A118v მოვედით და ვზრახოთ/ ზრახვაჲ იერემიაჲს ზედა, რამეთუ არა წარწყმდის შჯული მღდელისაგან და ზრახვაჲ ბრძნისაგან და სიტყუაჲ წინაწარმეტყუელისაგან. მოვედით და ვგუემოთ იგი ენითა, და ვისმინნეთ ყოველნი სიტყუანი მისნი.
ისმინე ჩემი, უფალო, და ისმინე ჴმაჲ სამართალისა ჩემისაჲ.
უკუეთუ მისა დაეგის ბოროტი კეთილისა წილ, რამეთუ შეიზრახნეს სიტყუანი სულისა ჩემისათჳს, <და> ტანჯვაჲ ჩემი ეგულების, მოიჴსენე დგომაჲ ჩემი წინაშე შენსა სიტყუად მათთჳს კეთილისა, რაჲთამცა გარე-მიიქცა გულის-წყრომაჲ შენი მათგან.
ამისთჳს მისცენ შვილნი მათნი სიყმილსა, და შეაყენენ იგინი ჴელთა მახჳლისათა. იქმნნედ ცოლნი მათნი უშვილო და ქურივ, და ქმარნი მათნი იყვნედ მოსრვულ სიკუდილითა, და ჭაბუკნი მათნი დაცემულ მახჳლითა ბრძოლასა შინა.
იყავნ ღაღადებაჲ სახლებსა შინა მათსა; მოავლინენ მათ ზედა ავაზაკნი მეყსეულად, რამეთუ იწყეს სიტყუაჲ შეპყრობად ჩემდა, <და> მახჱ დამირწყუეს მე.
და შენ უფალო უწ<ყ>ი ყოველი ზრახვაჲ მათი ჩემ ზედა სიკუდიდ; ნუ უბრალოს ჰყოფ უშჯულოებათა მათთა, და ცოდვათა მათთა ნუ აჰჴოც, <და> იყავნ უძლურებაჲ მათი წინაშე შენსა, ჟამსა გულის-წყრომისა შენისასა ყავ მათთჳს.
