და შეწუხნა იონა მწუხარებითა დიდითა, და შეშფოთნა.
ილოცვიდა უფლისა მიმართ და თქუა; ჵ უფალო, არა ესე სიტყუანი არიანა ჩემნი ვიდრე ვიყავ და მე ქუეყანასა ჩემსა; ამისთჳს ვისწრაფე სივლტოლად თარშიდ, რამეთუ ვიცი ვითარმედ შენ მოწყალე ხარ და მწყალობელ, სულ-გრძელ და დიდად მოწყალე; და შეინანი ბოროტის-ყოფაჲ.
და აწ უფალო მიიღე სული ჩემი ჩემგან, რამეთუ უმჯობჱს არს სიკუდილი ჩემი ვიდრე ცხორებასა ჩემსა.
და ჰრქუა უფალმან იონას, უკუეთუ ფრიად შეწუხებულ ხარი შენ, და თქუა იონა; ფრიად შეწუხებულ ვარ მე ვიდრე სიკუდიდმდე.
და განვიდა იონა ქალაქით, და დაჯდა წინაშე ქალაქსა მას, და იქმნა თავისა თჳსისა მუნ კარავი, და დაჯდა მას ქუეშჱ აჩრდილსა, ვიდრემდე იხილოს რაჲ ძი ეყოს ქალაქსა მას. Page of ms. J: A4r
და უბრძანა უფალმან ღმერთმან აყიროსა, და აღმოჴდა/ თავსა თანა იონაჲსსა, რაჲთა იყოს საგრილად თავსა ზედა იონაჲსსა, რაჲთა აგრილობდეს მას სიცხისა მისგან ბოროტისა, და განიხარა იონა აყიროსა მას ზედა სიხარულითა დიდითა ფრიად.
და უბრძანა ღმერთმან მატლსა განთიადისასა ხვალისაგან, და სცა აყიროსა მას, და განჴმა.
და იყო აღმოსლვასა მზისასა, და უბრძანა ღმერთმან ქარსა ცხელსა შემწუველსა, და დააცხო მზემან იონას თავსა მისსა, და სულ-მოკლე იქმნა, და აღმოჰვიდოდა სული მისი, და თქუა; უმჯობჱს არს ჩემდა სიკუდილი ვიდრე არა ცხორებასა ამას ჩემსა.
და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან იონას, უკუეთუ ფრიად შეწუხებულ ხარ შენ აყიროჲსა მაგისთჳს, და თქუა იონა, ფრიად შეწუხებულ ვარ მე ვიდრე სიკუდიდმდე.
და ჰრქუა უფალმან იონას, შენ ერიდები აყიროსა და სწყალობ, რომლისათჳს არა დაჰშუერ მის ზედა, არცა განჰზარდე იგი, რომელი აღმოჴდა ღამესა, და ღამეცა წარწყმდა.
მე არა ვერიდოა ნინევსა ქალაქსა ამას დიდსა, რომელსა შინა დამკჳდრებულ არიან უმრავლჱს ათორმეტისა ბევრისა კაცნი, რომელთა არა უცნობიეს მარჯუენე მათი და მარცხენე მათი, და საცხოვარი ფრიად.: .: .:
