Page of ms. P: 327r ვერ ნუ შემძლებელ არს ჴელი უფლისაჲ ჴსნად? ანუ და-მე-ყოვნა ყურმან მისმან არა სმენად?
არამედ ცოდვანი ეგე თქუენნი განაშორებენ შორის თქუენსა და ღმრთისა, და ცოდვათა თქუენთათჳს გარემიიქცია პირი მისი თქუენგან არა შეწყნარებად.
რამეთუ ჴელნი თქუენნი შეღებულ არიან სისხლითა და თითნი თქუენნი _ ცოდვითა, ბაგენი თქუენნი _ უსჯულოებითა, და ენაჲ თქუენი სიცრუვესა ზრახავს.
არავინ ზრახავს სამართალსა, და არცა არს სასჯელი ჭეშმარიტი. ესვენ ამაოსა და იტყჳან ცოდვასა, რამეთუ მიუდგებიან სალმობასა და შობენ ამაოებასა.
კუერცხნი ასპიტთანი განტეხნეს და ქსელსა დედაზარდლისასა ქსოვენ და, რომელსა ეგულებოდა კუერცხთა მათ ჭამაჲ, განტეხა და ღრიაკალი და იქედნე პოა მას შინა.
ქსელი იგი იყოს მათა სამოსლად, არცა შეიმოსონ საქმეთა მათთაგან, რამეთუ საქმენი მათნი არიან საქმე უსჯულოების.
ხოლო ფერჴნი მათნი უკეთურებასა რბიან, მოსწრაფე არიან დათხევად სისხლსა უბრალოსა, და გულისზრახვანი მათნი ზრახვა უგუნურთა; შემუს\[რ]ვაჲ Page of ms. P: 327v და უბადრუკებაჲ არს გზათა მათთა.
და გზაჲ მშჳდობისაჲ არა იცნეს, არა არს სირავლჱ გზათა მათთა. რამეთუ ალაგნი მათნი დრკუ არიან, რომელსა-იგი ვლენან, და არა იციან მშჳდობაჲ.
ამისთჳს განეშორა სამართალი მათგან, და არა მოუჴდეს მათ სიმართლჱ; მოუჴდეს იგინი ნათელსა და ექმნა მათ ბნელ; ჰგებდეს იგინი ცისკარსა და უჟამოსა შინა ვიდოდეს.
ეძიებდეს იგინი ვითარცა ბრმანი კედელსა და, ვითარცა რომელთა არა ასხენ თუალნი, ეგრე ჰრევედ, დაეცნენ შუასამხრის, ვითარცა შუაღამე.
და ვითარცა დათუნი მოსიკუდიდნი ეგრე სულთა ჰბერვიდენ, და ვითარცა ტრედნი ერთბამად ფქურებოდიან, მოველოდეთ სამართალსა, და არა არს ცხორება, შორად განგუწურთა ჩუენგან,
რამეთუ მრავალ არიან უსჯულოება[ნი] წინაშე შენსა, და ცოდვანი ჩუენნი წინააღმიდგეს ჩუენ, და უსჯულოებანი ჩუენნი ჩუენ შორის არიან, და სიცრუვჱ ჩუენი ვცანთ.
უღმრთო ვიქმნენით და ვეცრუვენით ღმერთსა და განვეშორენით შემდგომად ღმრთისა ჩუენისა. ვიტყოდეთ სიცრუვესა და უსჯულო ვიქმნენით, მუცლად-ვიღეთ; ვიწურთიდით გულისაგან ჩუენისა სიტყუათა ცრუთა,
და განვეშორენით ჩუენ შემდგომად სამართალისა და ზურგით ვიქციეთ მსჯავრი და სიმართლჱ შორად განგუეშორა, რამეთუ განკფდა აზრთაგან მათთა ჭეშმარიტებაჲ და წრფელსა გზასა ვერ ეძლო სლვად.
და ჭეშმარიტებაჲ მიეღო მათ, და გარდაიქცა გონებაჲ მათი გულისხმის-ყოფისაგან და იხილა ესე უდალმან და არა სთნდა, რამეთუ არა იყო სამართალი.
მიხედა და არავინ იყო კაცი, განიცადა, და Page of ms. P: 328r არავინ იყო შემწე, და სძლო მათ მკლავითა თჳსითა და დააყენა მოწყალებაჲ თჳსი.
და შეიმოსა სიმართლჱ ვითარცა ჯაჭჳ და დაიდგა თავსა ვითარცა ჩაფხუთი მაცხოარებაჲ მისი და შეიმოსა სამოსელი შურის-გებისაჲ,
რომლითა მიგებით მიაგოს ყუედრებაჲ მტერთა მისთა ...
და ეშინოდის მზისდასავალისათა სახელისათჳს უფლისა მზისაღმოსავალისათა სახელისა მისისათჳს დიდებულისა. რამეთუ წარმოეცეს ვითარცა მდინარჱ სასტიკი სახელი უფლისაჲ.
და მოვიდეს სიონისათჳს მჴსნელი და გარეწარიქციოს უღმრთოებაჲ იაკობისი, თქუა უფალმან ყოვლისა მპყრობელმან.
და ესე არს მათა მიმართ აღთქუმაჲ ჩემმიერი, იტყჳს უფალი; სული ჩემი, რომელ არს ზედა, და სიტყუანი ჩემნი, რომელ მიგცენ პირსა შენსა, არა მოგაკლდეს პირისაგან შენისა და პირისაგან ნათესავისა შენისა, თქუა უფალმან, ამიერითგან უკუნისამდე.
Page of ms. P: 195v ... და ვითარცა იხილა ესე ღმერთმან, არა სთნდა, რამეთუ არა იყო სამართალი.
მიხედა და არავინ იყო შემწე; და სძლო მათ მკლავითა თჳსითა და დააყენა მოწყალებაჲ თჳსი.
და შეიმოსა სიმართლჱ ვითარცა ჯაჭჳ და დაიდგა თავსა ვითარცა ჩაფხუთი მაცხოვარებაჲ მისი და შეიმოსა სამოსელი შურის-გებისაჲ,
რომლითა მიგებითა მიაგოს ყუედრებაჲ მტერთა მისთა.
და ეშინოდის მზისდასავალისათა სახელისათჳს უფლისა და მზისაღმოსავალისათა სახელისათჳს მი\სისა Page of ms. P: 196r დიდისა, რამეთუ წარმოეცა ვითარცა მდინარჱ სასტიკი სახელი უფლისაჲ, და მოიწიოს იგი გულისწყრომით.
და მოვიდეს სიონით მჴსნელი და გარეწარიქციოს უღმრთოებაჲ იაკობისგან, თქუა უფალმან:
და ესე არს ჩემმიერი აღთქუმაჲ მათა მიმართ, იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი; სული ჩემი, რომელ არს შენ ზედა, და სიტყუანი ჩემნი, რომელ მიგცენ პირსა შენსა, თქუა უფალმან, ამიერითგან უკუნისამდე.
