გამოსლვასა ისრაელისასა ეგჳპტით, სახლი იაკობისი ერისაგან უცხო თესლთაჲსა
იყო ჰურიასტანი სიწმიდე მისა და ისრაელი საბრძანებელად მისა.
ზღუამან იხილა და ივლტოდა, და იორდანე უკუნიქცა კუალად.
მთანი იხარებდეს ვითარცა ვერძნი და ბორცუნი-ვითარცა კრავნი ცხოვართანი.
რაჲ არს შენდა, ზღუაო, რამეთუ იხილე და ივლტოდე, ანუ შენ, იორდანე, რამეთუ უკუნიქეც კუალად?
მთანი იხარებდეს ვითარცა ვერძნი და ბორცუნი ვითარცა კრავნი ცხოვართანი.
პირისაგან უფლისა შეიძრა ქუეყანაჲ, პირისაგან ღმრთისა იაკობისა,
რომელმან გარდააქცინა ლოდოანნი ტბად წყალთა და მთათა მწუერვალნი - წყაროებად წყალთა.
ნუ ჩუენთჳს, უფალო, ნუ ჩუენთჳს, არამედ სახელსა შენსა ეც დიდებაჲ წყალობითა შენითა და ჭეშმარიტებითა შენითა.
ნუსადა თქუან წარმართთა, სადა არს ღმერთი იგი მათი?
ხოლო ღმერთმან ჩუენმან ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა ყოველივე, რაჲცა უნდა, და ქმნა.
კერპნი წარმართთანი ოქროჲსანი და ვეცხლისანი, ქმნულნი ჴელთა კაცთანი;
პირ ადგს და არა იტყჳან, თუალ ასხენ და არა ხედვენ,
ყურ ასხენ და არა ესმის, ცხჳრ ასხენ და არა იყნოსენ,
ჴელ ასხენ და არა იქმან, ფერჴ ასხენ და არა ვლენან, არცაღა ჴმობენ ჴორჴითა მათითა.
ემსგავსნედ მათ მოქმედნი მათნი და ყოველნი, რომელნი ესვენ მათ.
სახლი ისრაელისაჲ ესვიდა უფალსა; შემწე და შემწყნარებელ არს მათდა.
სახლი აჰრონისი ესვიდა უფალსა; შემწე და შემწყნარებულ არს მათდა.
მოშიშნი უფლისანი ესვიდეს უფალსა; შემწე და მფარველ არს მათდა.
უფალმან მომიჴსენა ჩუენ და მაკურთხნა ჩუენ. აკურთხა უფალმან სახლი ისრაელისაჲ, აკურთხა უფალმან სახლი აჰრონისი,
აკურთხნა უფალმან მოშიშნი მისნი მცირენი დიდთა თანა.
შეგძინენ ოქუენ უფალმან, თქუენ და შვილთა თქუენთა;
კურთხეულ ხართ თქუენ უფლისა მიერ, რომელმან ქმნა ცანი და ქუეყანაჲ.
ცანი ცათანი უფლისანი არიან, და ქუეყანაჲ მოსცა ძეთა კაცთასა.
არა თუ მკუდართა აღგიარონ შენ, უფალო, არცა ყოველთა შთამავალთა ჯოჯოხეთისათა.
არამედ ჩუენ ცხოველნი ვაკურთხევდეთ სახელსა შენსა ამიერითგან უკუნისამდე.
