ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელი თქუა უფალმან თქუენ ზედა, სახლო ისრაილისაო.
ამათ იტყჳს უფალი: გზათაებრ წარმართასა ნუ ისწავებთ და სასწაულთაგან ცისათა ნუ გეშინისყე, რამეთუ ეშიშვიან იგინი პირისაგან მათისა.
რამეთუ სასჯელნი წარმართთანი ამაოება ძელთა არს, მოკუეთილი მაღნარით, ქმნილი ხუროჲსაჲ.
და გამოსადნობი ვეცხლითა და ოქროჲთა შემკულნი არიან, კუერთხებითა და სამსჭულებითა განამაგრნეს იგინი, და არა შეიძრნენ. (91). ვეცხლი წახნაგებული არს, არა ვიდოდინ, ვეცხლი დასხმული არს თარშით, მოვიდა ოქროჲ ოფაზისაჲ [9], (და ოქროჲს-მჭედელთა ჴელი, საქმე ჴელოანთა ყოველნი) ჳაკინთსა და პორფირსა შეჰმოსენ მათ.
აღხუმით აღიხუნან იგინი, რამეთუ ვერ ვლენედ: ნუ გეშინინყე მათგან, რამეთუ ბოროტი ვერ ქმნან, და კეთილი არა არს მათ შორის.
ვინ არს, ვითარ შენ, უფალო? დიდ ხარ შენ, და დიდ [ა]რს სახელი შენი ძალითა.
ვის არა ეშინოდის შენდა, მეფეო წარმართთაო, რამეთუ შენ\ნი Page of ed. 1709: 76b არიან. რამეთუ ყოველთა შორის ბრძენთა წარმართთასა და ყოველთა შორის მეფეთა მათთა, ვინ არს, ვითარ შენ, უფალო.
რამეთუ ერთ-გზის აღეგზნენ და მოუძლურდენ, გულნი ამაოთანი ძელი არს.
ვეცხლი გამოჭედილი, თარშით მოღებული, და ოქროჲ ოფაზით, ქმნული ხუროჲსაჲ და ჴელსა ოქროჲსმჭედლისათა, იაკინთე და ძოწეული სამოსლად მათა, ქმნული ბრძენთაჲ.
ხოლო უფალი ღმერთი ჩუენი ჭეშმარიტ არს, ღმერთი ცხოველი და მეუფჱ საუკუნოჲ, გულის-წყრომითა მისითა შეიძრას ქუეყანაჲ, და არა ყონ წარმართთა რისხვაჲ მისი.
ესრეთ არქუთ მათ: ღმერთთა რომელთა ცაჲ და ქუეყანაჲ არა შექმნეს, წარწყმდედ ქუეყანისაგან და ქუეშე კერძოჲსაგან ცისა ამის.
უფალმან შექმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ ძალისა მიერ თჳსისა და აღჰმართა მკჳდროანი სიბრძნისა მიერ მისისა და ცნობისა მიერ თჳსისა გარდაართხა ცაჲ.
და ჴმისა მის მოცემისა მისისათა სიმრავლე წყლისა ცისა შორთა, და აღმოიყვანნა ღრუბელნი დასასრულით ქუეყანისაჲთ, ელვანი წჳმად ქმნნა და გამოიყვანნა ქარნი და ნათელი საუნჯეთაგან მათთა.
განსულელნა ყოველნი კაცნი მეცნიერებისაგან, სირცხჳლეულ იქნა ყოველი ოქროჲს-მჭედელი წახნაგებულთა თჳსთა ზედა, რამეთუ ცილი გამოადნეს, არა არს სული მათ თანა.
ამაონი არიან საქმენი ნამღერნი: ჟამსა შინა მოხილვისა მათისასა წარწყმდენ.
არა არს ესე ნაწილი იაკობისი, რამეთუ შემოქმედი ყოველთაჲ თჳთ არს ნაწილი მისსა და ისრაილი კუერთხ მკჳდრობისა მისისა; უფალ ძალთა არს სახელი მისი.
შეკრიბა გარეშით გუამები, დამკჳდრებულო რჩეულთა შორის.
რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: აჰა მე უსაფრჴეებ დამკჳდრებულთა ქუეყანისა ამისთა ჭირისა მიერ და ვაჭირვო მათ, რაჲთა იპოოს.
ვაებაჲ შემუსრვასა შენსა ზედა, სალმ\ობიერ Page of ed. 1709: 77a არს წყლული შენი, მეცა ვთქუ: ნანდჳლვე ესე არს წყლულებაჲ ჩემი [20], მეწია მე.
კარავი ჩემი საარებულ იქმნა, წარწყმდა, და ყოველნი ეზონი ჩემნი განირღუეს. ძენი ჩემნი და ცხოვარნი ჩემნი არა არიან, არა არს მერმე ადგილი კარვისა ჩემისაჲ, ადგილი ეზოთა ჩემთაჲ.
რამეთუ მწყემსთა იუცნობოეს და უფალი არა გამოიძიეს, ამისთჳს არა გულისხმა-ყო ყოველმან სამწყსომან და განბნინეს.
ჴმაჲ სასმენელისაჲ აჰა მოვალს და ძრვაჲ დიდი ქუეყანისაგან ჩრდილოჲსა დასხმად ქალაქთა იუდაჲსთა უჩინო საქმნელად და საბუდარად სირთა.
უწყი, უფალო, ვითარმედ არა კაცისა არს გზაჲ მისი, არცა მამაკაცი ვიდოდის და წარჰმართოს სლვაჲ თჳსი
გუასწავლენ ჩუენ, უფალო, გარნა განკითხვისა და ნუ გულისწყრომისა მიერ, რაჲთა არა შემცირებულ მყვნე ჩუენ.
გარდაასხ გულის-წყრომაჲ შენი წარმართთა ზედა, არმეცნიერთა შენთა, და მეფობათა ზედა, რომელთა სახ[ე]ლსა შენსა არა ხადეს, რამეთუ შეჭამეს იაკობი და მოასრულეს ისრაილი და საძოარი მისი მოაოჴრეს.
