TITUS
Nemesios of Emessa, De natura hominum
Part No. 107

Paragraph: 3  
Line: 25       ხოლო მრავალსი იჭუნეულ არიან თეუმად თჳთჴ-ლმწიფებისა-თჳს
Line: 26    ყოველთავე-ზედა საქმეთა და მიდრეკათა და დახუდომასა, და
Line: 27    განმცდელ ვინაჲ-მე არიან სიტყჳსა; ხოლო უძნიადესნი წერილსაცა
Line: 28    მიიღებდეს სამხილებელად _ ამას, ვითარმედ "არა კაცსა-ზედაო გზანი
Line: 29    მისნი"*, ოჲღა, ურჩეულესნი, იტყჳან: ეკითხვებოდედ, თუ ვითარ
Line: 30    თჳთჴელმწიფე კაცი. ვინაჲთგან "არ მას-ზედა გზანი მისნი" და კუალად

Page: 156 
Line: 1    "ამაო გულის-ზრახვანი კაცთანი"*, ვითარ ვერშემძლებელნი ჩუენდა
Line: 2    საქმეთა-ზედა მიყენებად განმგონენი? არამედ ამას ესევითარსა
Line: 3    მრავალსა იტყჳან, უმეცარქმნილნი, თუ ვითარ ითქუმის თჳთჴელმწიფებაჲ.
Line: 4    რამეთუ არაჲს-თჳნ განმდიდრებისა, გინათუ გლახაკობისა-თჳს,
Line: 5    გინათუ ყოვლადვე სიმართლისა-თჳს, გინათუ ბუნებით სიმჴნისა-თჳს,
Line: 6    გინათუ მთავრობისა-თჳს, გინათუ რაჲთ-ურთით ორღანებრივად,
Line: 7    გინათუ უდარესად კეთილთქუმულად, გინათუ მათდა, რომელთა
Line: 8    განგებისა-ებრ აღსასრული ჰქონდეს ჴელმწიფებისა ქონებად: არამედ
Line: 9    სათნოებათა-ებრ და ბოროტთაჲსა საქმეთა და წინააღრჩევათად და მიმართებათად,
Line: 10    _ და ამისდა მიმდგომთად და წინააღმდგომთა შემძლენი,
Line: 11    _ ვინაჲთგან ყოველთა საქმეთად წინააღრჩევაჲ მიეთნების, და არაჲსთჳნ
Line: 12    მხოლოდ საქმე ოდენ, არამედ და წინააღრჩევაჲცა დასასჯელ იყოს.
Line: 13    და ამას საუწყო ჰყოფს [თქუმული იგი] შორის სახარებისა, ვითარმედ:
Line: 14    "რომელმან მიხედნეს დედაკაცსა გულის-თქუმად მისსა, ისიძვა იგი
Line: 15    გულსა-შინა თჳსსა"**; და იობცა მებრ გონებრივთა-თჳს ცოდვათა
Line: 16    შვილ თა მისთაჲსა უმსხუჱრპლებდა ღმერთსა. რამეთუ წინააღრჩევაჲ
Line: 17    _ საწყისი ცოდვისაჲ და კეთილთ საქმისაჲ; ხოლო საქმე ოდეს-მე
Line: 18    და შეინდობვის და ოდეს-მე დაიცილების განგებისა-მიერ. რამეთუ
Line: 19    ყოფასავე-თანა ჩუენ-მიერისასა და გებასა-თანა განგებისასა საჭირო
Line: 20    არს, რათა ორთავე-მიერ ქმნადნი იქმნებოდინ; რამეთუ, თუმცა მებრ
Line: 21    ერთისა-მიერ ქმნილმცა მარტოდ, არამცა იყო სხუაჲ თანააღრეულ
Line: 22    სხჳსა-გან, რომლისა-მიერ მყოფობდეს ქმნადი იგი: რომლისა-თდსცა
Line: 23    ოდეს-მე მებრ ჩუენ-მიერ აღმოჰჴდედ და ოდეს-მე _ მიზეზთა-ებრ
Line: 24    განგებისათა, ხოლო ოდეს-[მე] _ მებრ მრჩობლთა-განვე.
Line: 25    არამედ განგებისაჲ, რომლითა-მე საზიარო და საყოელთაოდ
Line: 26    მყოფისა, ხოლო რომლითა-მე განთჳსვით და თჳთ თჳსსა-წინა, _
Line: 27    რომლისა -თჳსცა საჭირო არს, რათა მსგავსად საყოელთაოჲსა ნაწილიცა

Page: 157 
Line: 1    ყოვლისაჲ თანივნებდეს. რამეთუ ოდეს რაჲ გარე შემცველი
Line: 2    იყოს ჴმელი, გააჴმობს უკუჱ და სხეულთაცა, დაღათუ არა ყოველთავე
Line: 3    მსგავსად; და საშო[ჲ]სა, არკეთილად საზრდელთა-მიერ განგებულისა
Line: 4    და მენაყროვნისა, შესაბამ ვინაჲვე და შობანიცა, რამეთუ
Line: 5    სხეულითა ძნელშეზავებულ და მიმართებათა-შორის უმაჯო იქმნებიან.
Line: 6    საუწყო უკუჱ თქუმულთა-გან, რომელ შეემთხუჱვის და შეზავებასაცა
Line: 7    სხეულთასა არკეთილბედნიერობად შთავრდომა[ჲ] _ გინათუ მშობელთა-მიერისა
Line: 8    ზრდისა-გან, გინათუ საზოგადო[ჲ]სა გარეშემცველისა-გან, გინათუ
Line: 9    თჳთნებსითისა გინა თჳთ მათ მშობელთ საზრდელთა-მიერ ხრწნისა-გან;
Line: 10    რომლისა-თჳსცა და შეზავებათაცა ნებსითისა დასაბამისა-მიერ
Line: 11    ოდეს-მე ბოროტად შემზადებად, და ა რასადა ამათ ესევითარად მიზეზ
Line: 12    ყოფად განგებისა. რაჟამს, ოდეს რაჲ სულისად შეზავებამან სხეულთამან
Line: 13    შეიმოქმედოს და გულის-თქუმათა, გინათუ გულის-წყრომათა
Line: 14    თჳსითი განსცეს, გინათუ ოდეს რაჲ დამთხუჱულთა-გან შეპყრობოლ
Line: 15    იქმნას, გინათუ მცონარ, ვითარ იგი სიმდიდრისა-გან, გინათუ სიგლახაკისა,
Line: 16    _ ნებსით ვინა[ჲ]ვე ბოროტსა მოითმენს; ხოლო თუ რად-მე
Line: 17    არ თანდაჰყვეს, წარჰმართებს და სძლევს ძნელზავებულობასა, ვითარმედ
Line: 18    უფრო[ჲ]ს ხოლო შეცვალებად, ვიდრეღარა იგი მის-გან სხუჱბრ
Line: 19    ცვალებად და მიყუანებად წადილთა სულითთა კეთილჩუჱულებათად,
Line: 20    ქცევისა მჴმარებელი კეთილისა და მომმარჯჳსა. საცხადო უკუჱ წარმართებულთა-გან,
Line: 21    რამეთუ რაჲოდენთაცა არ წარჰმართეს, ნებსით ვინაჲ-მე
Line: 22    ცოდვენ; რამეთუ ჩუენ-მიერ არს თანდაყოლაჲ ძნელშეზავებულებათა[ჲ],
Line: 23    გინათუ წინააღმდგომად და ზომიერყოფაჲ. არამედ
Line: 24    მრავალნი ძნელზავებულობასა, ვითარ რაჲ მიზეზსა ვნებათასა, წინადამდებელნი,

Page: 158 
Line: 1    იძულებასა და არაჲს-თჳნ წინააღრჩევასა ბოროტთა მიაჩემებენ,
Line: 2    _ და ამის-თჳსცა იტყჳან არცა ღა ვიდრე-მე სათნოებათა
Line: 3    ჩუენ-მიერობასა; უჯეროდ ვინაჲ-მე მთქ[უ]მელ არიან.




Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 20.5.2001. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.