TITUS
Kaixosro, Omainiani
Part No. 52
Previous part

Chapter: LI 
Strophe/Paragraph: T 
Verse/Line: 114/24    აქა ამბავი ყარაქოილ99* ჭაბუკისა ხუთთა მეფეთა
Verse/Line: 114/25    წინაშე


Verse/Line: 114/26    მოქალაქეთ მოახსენეს: "ხელმწიფეო, გუშინ ერთი კაცი ქალაქად
Verse/Line: 114/27    შემოვიდა დიდის ბარგითა, მაგრამე მისი მსგავსი კაცი არავის უნახავს;
Verse/Line: 114/28    შავის რკინის მთასა ჰგავს და ესრეთ შეჭურვილი არის,
Verse/Line: 114/29    რომე ფრჩხილი არ უჩანს. არაფერისთანა არა გვკითხა რა და,
Verse/Line: 114/30    სადაც ადგილი მოეწონა, ჩამოხდა და სახლის პატრონნი გარედ
Verse/Line: 114/31    გამოყარა." მეფეთ კაცი გაგზავნეს და იგი კაცი მუნ
Verse/Line: 114/32    იხმეს. რა იგი გაგზავნილი კაცი მივიდა, შეშინდა და ესრეთ მოახსენა:
Verse/Line: 114/33    "ხელმწიფეთ თქვენი სიკეთე ესმა და მუნ გაწვიეს." მან
Verse/Line: 114/34    ესრეთ უთხრა: "მე მიკვირს, რომე თქვენ მოსვენებით გძინავთ!
Verse/Line: 114/35    წადი და შენს პატრონს ესრეთ უამბე: "მე ყარაქოილ ვარ, და
Verse/Line: 114/36    ერთი კაცი გამოგზავნოს და ჩემი ამბავი მართლა შეიტყონ და
Verse/Line: 115/1    მერმე ეგრეთ მაწვიონ." რა გაგზავნილი კაცი მოვიდა და მისი
Verse/Line: 115/2    ამაყური ქართული უამბო, ომაინ გაჯავრდა და ესრეთ ბრძანა:
Verse/Line: 115/3    "რა სავარგო არის, რომე ერთი კაცი ამისთანას უსწოროს ხელმწიფეთ
Verse/Line: 115/4    ამისთანა ქართულს გვეუბნების? მე წავალ და პასუხს მივსცემ."
Verse/Line: 115/5    ომაინს მოახსენეს: "მოიცადე და მართალი შევიტყოთ."
Verse/Line: 115/6    მან კაცმან მოახსენა: "მისმან შიშმან დამლია. ერთის მთის ოდენი
Verse/Line: 115/7    შავი კაცი არის." მერმე ერთს თავადს უბრძანეს: "წადი და შენ
Verse/Line: 115/8    ნახე, ვინ არის და რა სწადიან?" რა იგი კაცი მივიდა, ესრეთ
Verse/Line: 115/9    უთხრა: "ხუთი წელიწადია, მეომარი აღარ ამჩენია. აწე აქ
Verse/Line: 115/10    მოვსულვარ, რომე ჩემი მოპირდაპირე მეომარი გამოჩნდეს. ერთი
Verse/Line: 115/11    ჩემი ისარი წაიღე და ომაინს მიუტანე." რა იგი კაცი მოვიდა
Verse/Line: 115/12    და ესრეთი ამაყური სიტყვა მოახსენა, ომაინ თავის სიმამრს ხაყანჩინელს,
Verse/Line: 115/13    მოახსენა: "ხელმწიფეო, გუშინ ესე სიტყვა მოიღეთ,
Verse/Line: 115/14    რომე უთქმელობა მეტად კარგი არისო, მაგრამე ამისი უთქმელობა
Verse/Line: 115/15    არ ვარგა. იმ ამაყს კაცს მე მარტო შევებმი და თქვენითა ბედითა
Verse/Line: 115/16    მისა სიჩქარესა დავაწყნარებ. თქვენ ეგზომსა დაგსჯი, რომე
Verse/Line: 115/17    ხელმწიფეს მამაჩემთან ფარმანი მითხოვე100*. ხაყანჩინელს არად
Verse/Line: 115/18    მოეწონა, მაგრამე იცოდა, რომე ომაინ თავის ნათქვამს უკან
Verse/Line: 115/19    აღარ დააბრუნებდა. წავიდა და ინდოთ მეფეს ყველა მოახსენა და
Verse/Line: 115/20    საომრად ფარმანი უთხოვა.

Strophe/Paragraph: A 
Verse/Line: 115/21       მან ესრეთ ბრძანა: "მარტო ვეშპისა პირში რასათვის ჩავარდების?
Verse/Line: 115/22    და თუ საომარი იყოს, ერთად რაზმით შევებნეთ, და თუ არა,
Verse/Line: 115/23    ინდოეთს საჭურჭლე და მონა არა დია მოაკლდების, მივსცეთ და
Verse/Line: 115/24    გავიცალოთ."

Strophe/Paragraph: B 
Verse/Line: 115/25       მერმე ომაინ წამოდგა და ესრეთ მოახსენა: "ხელმწიფეო,
Verse/Line: 115/26    ესოდენი მოვყრილვარ და თქვენთვის სიტყვა არ შემიბრუნებია და,
Verse/Line: 115/27    თუ არ გამიწყრები, ერთი სიტყვა მაქვს და მოგახსენებ." მერმე
Verse/Line: 115/28    მამამ უბრძანა: "კაცი შენს გაწყრომას როგორ ღირსა? ღმერთიმც
Verse/Line: 115/29    ნუ გაგიწყრების; ის არის შენი მომხმარეო." ომაინ
Verse/Line: 115/30    ბრძანა: "ღმერთმან ნუ ქნას, რომე მე ცოცხალი ვიყო და
Verse/Line: 115/31    ერთს მემუქარეს კაცს თქვენ რაზმით შეგაბათ, ანუ ინდოეთით
Verse/Line: 115/32    მას საჭურჭლე და ტყვენი მივსცნე. ცოცხალი ჩემსა სახელს
Verse/Line: 115/33    დავჰკარგავ, და თუ მე მისის ხელით მოვკვდე, მერმე, რაც გინდათ,
Verse/Line: 115/34    მასუკან იგი ქენით!" ომაინს პასუხი ვეღარ უთხრეს. იგივე
Verse/Line: 115/35    კაცი ყარაქოილთან გაგზავნეს და ესრეთ შეუთვალეს: "მოდი, გვნახე,
Verse/Line: 115/36    რა კაცი ხარ და მერმე შენსა საქმეს გავაგებთო. ეს ცოტა აზრი
Verse/Line: 115/37    არის, რომე რაზმით შენს ომს არა დია ვიკადრებთ და შენც თავისა
Verse/Line: 115/38    თავად ითხოვ ომსა და თუ მარტო შენს მოპირდაპირეს ვიშოვებთ,
Verse/Line: 116/1    შეგაბამთ, და თუ ვერ ვიშოვეთ, რაც შენ გინდა, მას გიზამთ.
Verse/Line: 116/2    რა ეს ყარაქოილ-ჭაბუკმან მოისმინა, დიდად იამა ამად, რომე
Verse/Line: 116/3    "თუ კაცს შემომაბმენ და მასზედა ჩემს ნაქმარს ნახვენ, უფრო
Verse/Line: 116/4    შეშინდებიან და, რაც მინდა, ყველას მიზმენ." ეს გულსა
Verse/Line: 116/5    გაივლო და ფიცხლავ შეეკაზმა და წამოვიდა. მეფენი კარავთა შიგან
Verse/Line: 116/6    ისხდეს; ნახეს, რომე ერთი დიდი კაცი მთის ოდენი, ვეშაპისა მზგავსად
Verse/Line: 116/7    დიდს ცხენსა ზის და მივიდა -- არც ჩამოხდა და არცა რა უპასუხა.
Verse/Line: 116/8    ცოტა ხანს იდგა და გაბრუნდა. ერთი ცხენოსანი ნახა. ცხენი
Verse/Line: 116/9    გაქუსლა და მას კაცს შუბი შესცა. კაცი გარდმოვარდა, და თვითან
Verse/Line: 116/10    სადგომისაკენ წავიდა. რა ეს ნახეს ხელმწიფეთ, მისი ომი აღარ
Verse/Line: 116/11    უნდოდათ. ომაინ კაცი გაუგზავნა და აცნობა, რომე: "ხვალ
Verse/Line: 116/12    შენი და ჩემი ომი უნდა იქნას!" რა ომაინ ეს უთხრა, სიცილით
Verse/Line: 116/13    უკუ მოყივლა: "ორს დღეს მაგისის სიხარულით ლხინს ვნახავთ, რომე
Verse/Line: 116/14    მე სამარტოოდ მეომარი ამჩენია, და იგი ჩემი მებრძოლი არიფთა
Verse/Line: 116/15    და მოყვასთა გამოესალმოს და ვინცა მამაცია, მესამეს დღეს ჩემი
Verse/Line: 116/16    ჩრდილი გაიცადოს." მონა მივიდა და მისი ნაუბარი ყველა
Verse/Line: 116/17    ომაინს მოახსენა. მან ესრეთ ბრძანა: "თუ ღმერთსა სწადიან,
Verse/Line: 116/18    მისთა მოყვასთა გამოსალმება მასაც მართებს." ამაზედ დაასკვნეს
Verse/Line: 116/19    მესამესა დღესა ომი. ესე ამბავი დედოფალთ მოახსენეს. შეიქნა
Verse/Line: 116/20    ესეთი ტირილი და ვაება, რომე მისებრივ აღარ ითქმოდა. და თვით
Verse/Line: 116/21    დედა და ორნივე მნათობნი ცოლნი მტირალი ომაინს ფერხთა
Verse/Line: 116/22    ეხვეოდეს და ამას ეტყოდეს: "რა გიჭირს, რომე შენ, ეგზომთა
Verse/Line: 116/23    ლაშქართა პატრონი, შენთა სახელმწიფოთა შიგან მარტო ეშმაკთ
Verse/Line: 116/24    სავსეს საგრძლისა ებრძვი? დაგვიჯერე, იგი გრძნეულებითა სავსე--მორთულია;
Verse/Line: 116/25    მას კაცისაგან არა ებრძოლების." მათ ომაინ არა
Verse/Line: 116/26    მოუსმინა; იგინი ეგრეთვე თვალცრემლიანი იქივ დაყარა და
Verse/Line: 116/27    ომაინ ერთსა ხალვათსა ადგილსა გამოვიდა. შეიქნა ესეთი დიდი
Verse/Line: 116/28    დგრიალი და საკვირველება, რომე მეორედ მოსვლას დაემსგავსა. მეორეს
Verse/Line: 116/29    დღეს ომაინ საომრად აემზადა, და ერთობილნი მოქალაქენი საჭვრეტელად
Verse/Line: 116/30    მოვიდნენ და მოედანს გარე მოერტყნენ, მაღლა კოშკსა
Verse/Line: 116/31    ზედან დასხდნენ. და მესამეს დღეს ყარაქოილ ჭაბუკი მოედნის თავს
Verse/Line: 116/32    მოვიდა და ესრეთ შეჭურვილი იყო, რომე ბეწვი არც ცხენსა და არც
Verse/Line: 116/33    კაცს არ უჩნდა, და მახვილი შუბი ხელთა ჰქონდა და სპილოს სახე
Verse/Line: 116/34    ლახტი წელთა ერჭო. საგდებელი სარტყელსა ეკიდა. ესეთი საზარელი
Verse/Line: 116/35    სანახავი იყო, რომე ყოველი კაცი ტიროდა. და შექნეს ღვთის ხვეწნა.
Verse/Line: 116/36    ამაზედ ომაინ-ჭაბუკი გამოვიდა; თეთრს ცხენს იჯდა, თეთრი ოქროქსოვილის
Verse/Line: 116/37    კურტაკი ტანსა ეცვა. ბერძული მუზარადი თავსა ედვა და მასცა
Verse/Line: 116/38    შუბი ხელთა ეჭირა და მისრთა ხელმწიფის იადგარი ლახტი ხელთა
Verse/Line: 117/1    ეპყრა. კაცთა თვალისაგან მისგან უკეთესი სანახავი აღარა ინახებოდა
Verse/Line: 117/2    რა. რა მჭვრეტელთა იგი ნახეს, უფროსი ტირილი და ვაება შეიქნა,
Verse/Line: 117/3    და ამ ოთხთა დიდთა მეფეთა სიკეთე უკვირდათ.

Strophe/Paragraph: C 
Verse/Line: 117/4       რა ყარაქოილ ომაინ ჭაბუკი ნახა, ესრეთ უყივლა: "შენ,
Verse/Line: 117/5    ვაჟო, ჩემად საომრად მოხვალ, რომე ჩემის შიშით ჰაერთა შიგან
Verse/Line: 117/6    არწივი თავს ვერ გარდმევლების? და ზღვათა შიგან ნიანგნი იმალებიან,
Verse/Line: 117/7    და შენ ჩემზე ჯომარდობას ცდილობ? ომაინ პასუხი არ გასცა და
Verse/Line: 117/8    წყნარად მისკენ მივიდოდა. ყარაქოილ მისი უპასუხობა იწყინა.
Verse/Line: 117/9    ცხენი გაიგდო, ქარივით წამოვიდა, და აქათ ომაინ შემოუტივა. ორთავე
Verse/Line: 117/10    შუბები ხელთა ჰქონდათ, მაგრამე ომაინის შუბი იმის შუბს ვერ
Verse/Line: 117/11    მისწვდებოდა. ყარაქოილ მოუხდა და ომაინს ცხენს შუბი უკრა, ორივე
Verse/Line: 117/12    ბეჭი დაულეწა და შიგან გაავლო; ცხენისაგან შუბი აღარ გამოიღო
Verse/Line: 117/13    და ომაინისაკენ მობრუნდა. ვირემ ომაინის ცხენი დაეცემოდა,
Verse/Line: 117/14    ომაინ ვეფხივით გარდმოხდა, შუბი გააგდო და ყარაქოილს მიმართა.
Verse/Line: 117/15    მას გაამაყებულს ომაინ სახვეწრად მიმავალი ეგონა. რა ახლოს მივიდა,
Verse/Line: 117/16    ლომივით შეაფრინდა; ერთი ხელი სარტყელს ჩაუგდო და მეორით
Verse/Line: 117/17    ბარკალს მოეკიდა და წყალობის მამცემელს ღმერთს შეეხვეწა, დიდი
Verse/Line: 117/18    დაიძახა და ზე აზიდნა. უნაგრით მოჰხადა და მიწათა ზედან მძიმედ შეკაზმული
Verse/Line: 117/19    მწარედ დააწყვიტა. ვირემდი ყარაქოილ წამოდგებოდა, ომაინ
Verse/Line: 117/20    სარტყელთა შიგან ჩაპყრობილი მისრული თორმეტ-ფრთიანი ლახტი
Verse/Line: 117/21    გამოიღო და თავსა ესეთი დაჰკრა, რომე იმ ნაკრავის ხმა ოთხსა ფარსანგსა
Verse/Line: 117/22    გაიგონეს. ოქროს მუზარადი გაუტეხა და იგი საგრძილი მკვდარივით
Verse/Line: 117/23    გადმოშალა. ომაინ ზედ შეახლტა, ხანჯალი გამოიღო და თავისის
Verse/Line: 117/24    ცხენის სისხლის ფასად მარჯვენა ხელი მოჰკვეთა, ოქროს ქუდი
Verse/Line: 117/25    მოჰხადა, სარტყელი ასწყვიტა, თავისივე საგდებელი მხარს მოაბა,
Verse/Line: 117/26    მის ცხენსა თვითან შეჯდა და შეშინებული, დამონებული ყარაქოილ
Verse/Line: 117/27    ქვეითად წინ წაიქცია და მეფეთა წინაშე მოიყვანა. რა მეფეთა,
Verse/Line: 117/28    დედოფალთა და ყოველთა მჭვრეტელთა ომაინ-ჭაბუკისაგან ესეთი
Verse/Line: 117/29    ნაქმარი ნახეს, მათი დგრიალი დიდის ქარისაგან აღელვებულს
Verse/Line: 117/30    ზღვასა ჰგვანდა, და ღმერთსა ადიდებდეს, რომე მასთან დიდი და
Verse/Line: 117/31    ცოტა სწორი არის, და ერთმანერთს ახარებდიან. მეფენი კოშკისაგან
Verse/Line: 117/32    ჩამოვიდნენ და ომაინს წინ მოეგებნენ და თავს ოქრო და გუარი
Verse/Line: 117/33    გარდააყარეს, გამარჯვება მიულოცეს და ქება შეასხეს, მიბრუნდეს და
Verse/Line: 117/34    მუნვე დასხდეს. კეისარმა და ანუშრევან ომაინ შუა ჩაისვეს, და
Verse/Line: 117/35    ყარაქოილ მაღალის ხმით იძახდა: "ომაინ! ნუ მომკლავ, ჩემი
Verse/Line: 117/36    სისხლი მაგ დიდთა ხელმწიფეთა აპატივე! ჩემს სიკვდილს ისი სჯობს,
Verse/Line: 117/37    რომე ხელმოკვეთილმან შენი სახელი ქვეყანათა ზედან გავიღო101*."


Strophe/Paragraph: N 
Verse/Line: n.p.114/24    ყარაქოილ] ყარქოილ _ D.^
Verse/Line: n.p.115/17    მითხოვე] მითხოვოთ _ C, მიშოოთ _ D.^
Verse/Line: n.p.117/37    გავიღო] განვთქო _ C.^



Next part


This text is part of the TITUS edition of Kaixosro, Omainiani.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.