| Strophe: 81_[81] | ||
| Verse: a | ქუნდრუსაგან რა ეს ესმა, | ზააქს გული აუდუღდა, |
| Verse: b | ნამეტნავის ჯავრისაგან, | ვითა ცეცხლზედ ქუ̂აბი, დუღდა, |
| Verse: c | ამას იტყუ̂ის: "იმათ დავკოც, | ანუ ჩემი დღე გათავდა!" |
| Verse: d და | პირ-მთვარენი მოიგონა, | თვალთა სისხლი გადმოვარდა. |
| Strophe: 82_[82] | ||
| Verse: a | შეკაზმული ჯავრიანად | ლაშქარშიგან შემოვიდა, |
| Verse: b | ფალავნებსა მოახსენა: | "ვიცი, ჩემი დღე მოვიდა!" |
| Verse: c | რასაცა ვინ მოიჭირვებთ, | ღვთითა ნაცვალს გარდვიხდი და, |
| Verse: d და | ნაღარას ჰკრა, გამოვიდა, | ვით შავი ზღვა, წამოვიდა. |
| Strophe: 83_[83] | ||
| Verse: a | სარავს მოვიდენ, დაბარგდენ, | გარშემო ერტყენ ქალაქსა, |
| Verse: b | ღმერთი შერისხდა ზააქსა, | ავს ბედს მოელის არ კარგსა! |
| Verse: c | ფრიდონს უანბეს: "მოვიდა! | ღმერთი იქს თქვენსა ნებასა!" |
| Verse: d და | ქავსა და გიოს უბრძანა: | "შეებით ზაქის ლაშქარსა!" |
| Strophe: 84_[84] | ||
| Verse: a | ქავამ დროშა გაიმძღვანა, | გიო მოვა ყუ̂ირილითა, |
| Verse: b | თურანელთა დაუძახა: | "თქუ̂ენ მამრჩებით ახლა რითა?! |
| Verse: c | არ გაგიშვებ თქუ̂ენ ცოცხალსა, | თავებს დაგჭრი ჩემი ჴლმითა! |
| Verse: d და | შეიბნეს და ჩამოჰყარეს, | მკუ̂დარი ყრია, რიყე ვითა!.. |
| Strophe: 85_[85] | ||
| Verse: a | ქავსა, გიოს გაემარჯვა, | თურქნი ყრიან ზაქისანი, |
| Verse: b | ზეცით ღმერთი გაურისხდა | და ანგელოზნი ღვთისანი, |
| Verse: c | ზააქ არის ვეშპის სახე | და წყეულის გველისანი, |
| Verse: d და | გველნი ასხენ მჴარსა ზედა, | გესლი ახლავს ვეშპისანი. |
| Strophe: 86_[86] | ||
| Verse: a | მობრუნდეს გამარჯუ̂ებულნი | ქავა, გიო ფალავანნი, |
| Verse: b | ჴელ-მწიფე წინ შემოვიდეს | გარდიხადეს მათ სალამნი, |
| Verse: c | ფრიდონს წინა დგას ქიაშარ, | მასთან ვისი ფალავანი, |
| Verse: d და | ერანელნი სულ ერთობით, | ფალავნები სხვა მრავალნი. |
| Strophe: 87_[87] | ||
| Verse: a | ფრიდონ დალოცეს ჴელ-მწიფედ | და ქებას შეასხმიდიან, |
| Verse: b | მეჩანგენი და მემუღნე | ამოსა ჴმასა ჰკუ̂რიდიან, |
| Verse: c | უბნობდეს გამარჯუ̂ებულნი, | სადგომისაკენ მიდიან, |
| Verse: d და | გამოისუ̂ენეს ლხინითა, | ამოდ და ტკბილად ზმიდიან. |
| Strophe: 88_[88] | ||
| Verse: a | დაღამდა. ზააქ დაღონდა, | გულსა მოედვა ალია: |
| Verse: b | მას მოაგონდა პირ-მთვარე, | შარინოზ მზისა დარია, |
| Verse: c | არნავაზისა გონებამ | სრულა ჭკუით გარდარია, |
| Verse: d და | მისთვის გამწარდა საწუთრო, | არ მისცა კარგი დარია. |
| Strophe: 89_[89] | ||
| Verse: a | ღამით მარტო შეეკაზმა, | ტანს ჩაიცვა საომარი, |
| Verse: b | ჴმალი, ლახტი საგდებელი, | წინ ჩაირჭო მან ხანჯარი, |
| Verse: c | არვის უთხრა ჴორციელსა, | გაიარა მარტო კარი, |
| Verse: d და | ციხეშიგან შეიპარა, | სადაც მარტო ფრიდონ არი. |
| Strophe: 90_[90] | ||
| Verse: a | ზააქს სწყევლიდა შარინოზ | პირითა ელვარებითა: |
| Verse: b | -- "ძმა ჩემი ჯიმშედ მოგვიკლა | ეშმაქის მანქანებითა!" |
| Verse: c | ჩუ̂ენ წამოგვასხა ძალითა, | არამც თუ ჩუ̂ენის ნებითა, |
| Verse: d და | აწ გვიხსნა იმ გველისაგან | ღმერთმან მისისა ნებითა. |
| Strophe: 91_[91] | ||
| Verse: a | ზააქ იყურებს ამასა, | ცნობა აქუ̂ს დაკარგულია, |
| Verse: b | ალმასის ფერი ხანჯარი | ჴელთა აქუ̂ს გამახულია, |
| Verse: c | წინ არ წამოდგა, ვითამცა | არვისგან განზრახულია, |
| Verse: d და | რა ფრიდონ ნახა, -- "ვინ არის? | ეშმაკი დასახულია?!" |
| Strophe: 92_[92] | ||
| Verse: a | შარინოზ თქუ̂ა: "ღვთის შემცოდე | ზააქ არის ჩუ̂ენი მტერი", |
| Verse: b | მისის კელით წამჴდარია | ჴელ-მწიფე და ბევრი ერი, |
| Verse: c | ამას ჩუ̂ენდა დასაჴოცლად | ხანჯარი აქუ̂ს ცეცხლის ფერი, |
| Verse: d და | შარინოზს და კუ̂ლა არნავაზს | წაუვიდა შიშით ფერი. |
| Strophe: 93_[93] | ||
| Verse: a | ფრიდონ ტახტით ჩამოვიდა, | ჴელთ ეჭირა მძიმე ლახტი, |
| Verse: b | მოეგება, თავსა დაჰკრა, | მას გაუხდადიდი ტკაცი, |
| Verse: c | გაუცუდა ჴელ-მწიფობა | და წაართვა მისი ტახტი, |
| Verse: d და | ფრიდონს დარჩა მისეული | ქალაქი და სრულ პარტახტი. |
| Strophe: 94_[94] | ||
| Verse: a | ფრიდონ ნახა ანგელოზი | ღვთის ბრძანებით მოვლენილი: |
| Verse: b | -- "ჯერნუ მოჰკლავ, შეინახე, | გაუთავდეს ამას დღენი, |
| Verse: c | ეგ ჩააგდე ორმოშიგან, | ღრმა არის და მეტად ბნელი, |
| Verse: d და | სადამდისაც გაუთავდეს, | შიგ დალიოს მისნი დღენი!" |
| Strophe: 95_[95] | ||
| Verse: a | ფრიდონ ჴელ-მწიფე მობრძანდა, | ტახტზედვე დაჯდა ნებითა, |
| Verse: b | წარმართი ზააქ შეკრული | მას წინა უძეს ღვედითა; |
| Verse: c | მოვიდეს, ნახეს ყოველთა, | მას მიულოცეს ქებითა, |
| Verse: d და | შარინოზ უთხრა არნავაზს: | "აწღა ვარ კარგის ბედითა!" |
