| Strophe: 151_[151] | ||
| Verse: a | იამანეთს წასასვლელად | გმირი საამ აეკაზმა. |
| Verse: b | აშაქის ძე ქიშვად მიზდევს, | -- მივა, ხანი არა დაზმა. |
| Verse: c | ქალაქს გარეთ გამოვიდა, | ლაშქარიცა დაერაზმა. |
| Verse: d და | მოვა გამოსასალამოდ | გვირგვინითა მოეკაზმა. |
| Strophe: 152_[152] | ||
| Verse: a | მეფემ რა ნახა გვირგვინით, | უჭვრეტდა გაკუ̂ირვებული: |
| Verse: b | მის გვარსა არვის ხუროდა, | ვინც იყო სახელ-დებელი. |
| Verse: c | ქავ მოახსენა: "ნუ ბრძანებთ, | ძლივ იქნა თქუ̂ენი ხლებული. |
| Verse: d და | შეიტყობს, გაგულისდების, | -- დავრჩებით შუჭირვებული!" |
| Strophe: 153_[153] | ||
| Verse: a | გამოესალმა, წავიდეს, | ქიშვად მიჰუ̂ების, მიდიან. |
| Verse: b | სამანდსა შეჯდა და ტახტი | სპილოსა ზედა ჰკიდიან. |
| Verse: c | ორმოცდა ათი ათასი | კაცი მიჰყუ̂ების, მიდიან. |
| Verse: d და | სარუშანისა ჯაშუშთა | წინათ წაუსწრეს, მიდიან. |
| Strophe: 154_[154] | ||
| Verse: a | სარუშას ჰკადრეს ჯაშუშთა | ერთგულთა განაზრახობა: |
| Verse: b | ფრიდონ" ჴელ-მწიფე ქალთა გთხოვს, | სწადიან თქუ̂ენი მძახლობა. |
| Verse: c | საამ აქ მოციქულია, | ნება იცის და მჭახობა. |
| Verse: d და | მის გვარსა ყუ̂ელას უფროა, | ქუხილს ჰგავს მისი ძრახობა! |
| Strophe: 155_[155] | ||
| Verse: a | თუ ნებით მივსცემთ, -- წაასხამს, | თორემ წაგვართმევს ძალითა. |
| Verse: b | ქიშვად ახლავს და ლაშქარი, | ვერ დაუდგები ჴმალითა". |
| Verse: c | რა გაიგონა სარუშა, | თუ სთქუ̂ა: "დაჰკოდეს დანითა!" |
| Verse: d და | ყუ̂ელგნით გასწერა წიგნები, | გაგზავნა მუხლის მალითა. |
| Strophe: 156_[156] | ||
| Verse: a | ქოიალს და მუთარიადს, | ყაიდუშადს მიუწერა. |
| Verse: b | ძულამ წიგნი თვალს დაიდვა, | ბრძანებასა დაუჯერა, |
| Verse: c | მასვე წამსა წამოვიდეს, | სწორადა ვლეს დღე და სერა. |
| Verse: d და | სარუშას წინ შეიყარნეს, | შორეს იყო საამ ჯერა. |
| Strophe: 157_[157] | ||
| Verse: a | ჴელ-მწიფეს მისცეს სალამი, | და დასხდეს სავაზიროსა", |
| Verse: b | სარუშა ბრძანა;"ჩავცვინდით, | საქმესა გასაჭიროსა!... |
| Verse: c | ფრიდონის სამოციქულოდ | საამ აქ ჩუ̂ენკენ იროსა, |
| Verse: d და | ქალთა მთხოვს, ნებით არ მივცე, | -- მან ძალი გააპიროსა. |
| Strophe: 158_[158] | ||
| Verse: a | ჩემთა ჯაშუშთა ამბავი | აწ ესე მოუტანია: |
| Verse: b | საამისასა იტყუ̂იან: | "დიდს მთას უგავსო ტანია!" |
| Verse: c | ყუ̂ელას სადმე სჯობს, ვინც იყუ̂ნეს | უთრუთ და ანუ სხვანია. |
| Verse: d და | ორმოცდა ათი ათასი | თან ახლავს მისნი სპანია". |
| Strophe: 159_[159] | ||
| Verse: a | ქოიალ თქუ̂ა: "არ მინახავს | ამდენერთი მოციქული: |
| Verse: b | რაგინდ ფალავნები იყუ̂ნენ, | ჩუ̂ენც კარგნი ვართ მოწიფულნი. |
| Verse: c | გავეგებით, ამოვსწყვიტოთ, | გავიმაგროთ ყუ̂ელამ გული, |
| Verse: d და | აუგიანს სიცოცხლესა | სჯობს სიკუ̂დილი, -- ცხონდეს სული!" |
| Strophe: 160_[160] | ||
| Verse: a | სარუშა ბრძანა: -- არ ვარგა | ეგ თქუ̂ენი დანაპირები: |
| Verse: b | ჩუ̂ენც დავიჴოცოთ, ქუ̂ეყანა | ამოსწყდეს, -- დარჩეს მცირები. |
| Verse: c | ჴელის ძალითა წამისხნას | ასულნი ანატირები?! |
| Verse: d და | სჯობს ნებით მივსცეთ, საამსა | დაუდგამს ვერ ქვიტკირები!" |
| Strophe: 161_[161] | ||
| Verse: a | თავადთა დართეს მოწმობა | ჴელ-მწიფის განაგებავსა, |
| Verse: b | დაიწყეს კაზმა ბარგისა, | საამის გასაგებავსა. |
| Verse: c | ჴელ-მწიფე შეჯდა ტახტზედა, | სპილოზედ განაღებავსა, |
| Verse: d და | წინ მიეგებნეს მინდორსა | სისხლითა შესაღებავსა. |
