| Strophe: 162_[162] | ||
| Verse: a | იამანელმან იარა | ათისა დღისა სავალი. |
| Verse: b | ჭანდართ ოდენი გამოჩნდა | საამ, ლაშქარში მავალი. |
| Verse: c | სარუშან ბრძანა: "კინაღარ | დამდევით ავი ზავალი, |
| Verse: d და | ვინცა შეებმით, -- აქა ხართ, | ერთი გინდა, თუ მრავალი!" |
| Strophe: 163_[163] | ||
| Verse: a | მოახსენეს: "არ გვასმია | კაცი ამის უმაღლეა: |
| Verse: b | დევ-ნიანგთა ომი ჰფერობს, | მისი არვის შეუძლია! |
| Verse: c | უსაცილოდ წაგვართმევს და, | აწ ნებით სჯობს, შეგვეძლია, |
| Verse: d და | მიახლოვდეს, -- გარდამოჴდეს | ჴელმწიფე და საამ მძლია". |
| Strophe: 164_[164] | ||
| Verse: a | საამისურ მჴარ-მოჭდობით | აკოცა და მოიკითხა. |
| Verse: b | ჴელ-მწიფემან გაიცადა, | გაუკუ̂ირდა, იდგა დიდხა. |
| Verse: c | მერმე ბრძანა: საამთანა | " ყოვლი კაცი მოიკიცხა!" |
| Verse: d და | შესხდეს, ფრიდონ ჴელ-მწიფისა | მან ანბავი ყუ̂ელა ჰკითხა. |
| Strophe: 165_[165] | ||
| Verse: a | იამანეთი საამის | სიდიდეს გაკუ̂ირდებოდა. |
| Verse: b | ქალაქს შევიდეს, სადაცა | ტურფა დარბაზი ჰგებოდა. |
| Verse: c | სარუშან შიგნით შევიდა, | საამ მოედანს დგებოდა. |
| Verse: d და | მერმე მოვიდა ლაშქარი, | ან ბარგი, რაცა ხლებოდა. |
| Strophe: 166_[166] | ||
| Verse: a | დადგეს მრავალნი კარავნი | ოქსინო-ატლასებისა |
| Verse: b | ოთაღი მძიმედ ნაჭედი, | ფარდა ნახლისა ებისა. |
| Verse: c | მურასა ტახტი დაუდგეს | მძიმე, ძლივ აიღებისა. |
| Verse: d და | დაჯდა საამ და მჭვრეტელთა | მუნ ჯარი შემოკრფებისა. |
| Strophe: 167_[167] | ||
| Verse: a | სარუშა ბრძანა მოკაზმა | ციხე-დარბაზთა, სახლისა: |
| Verse: b | -- "თექ-ნაბადითა მოჰფინეთ, | ფარდა მოავლეთ ნახლისა! |
| Verse: c | თქუ̂ა: "გვიჯობს გამოჩუძნება | აწყა სტუმრისა ახლისა". |
| Verse: d და | ქოიალს უთხრა: "აწვიე, | აქ მოციქული მძახლისა". |
| Strophe: 168_[168] | ||
| Verse: a | წამოვიდა, მოახსენა, | -- "მობრძანდი-ო", -- პილოტანსა. |
| Verse: b | საამ ადგა, მოეკაზმა, | ვერვინ ნახავს ამისთანსა. |
| Verse: c | თავს გვირგვინი დაიხურა, | წამოისხა მძიმე ტანსა. |
| Verse: d და | სამანდს შეჯდა, "წავიდეთო!" | -- უთხრა ქიშვადს ფალავანსა... |
| Strophe: 169_[169] | ||
| Verse: a | ქოიალ წინა წაუძღვა, | იგი და ქიშვად წავიდეს. |
| Verse: b | წინ მოეგება ჴელ-მწიფე, | რა ციხის კარსა შევიდეს. |
| Verse: c | მათ ორი ტახტი დაუდგეს, | დარბაზსა შიგან შევიდეს. |
| Verse: d და | სარუშან ჴელი მოჰკიდა, | თვითო-თვითოზე ავიდეს. |
| Strophe: 170_[170] | ||
| Verse: a | დასხდეს, დაიდვეს ნადიმი, | მოიღეს სანუკვარია, |
| Verse: b | მოასხეს ჯარი მუტრიბთა, | შეიქნა ზათქი, ზარია. |
| Verse: c | ქოიალ ჰკადრა ფალავანს: | "ბრძანეთ -- აწ დროცა არია, |
| Verse: d და | წიგნი მოიღეთ, აწ ბრძანეთ, | რაც იცით საუბარია!" |
| Strophe: 171_[171] | ||
| Verse: a | ზე აემართა, მთა ვითა, | ფიცხლავე, სახელ-დებული, |
| Verse: b | ჴელ-მწიფეს წიგნი მიართვა, | უამბო დავედრებული. |
| Verse: c | სარუშა წიგნსა აკოცა, | მერმე თვალზე ჰყო დებული, |
| Verse: d და | ვაზირს უბრძანა წაკითხვა, | შეიქნენ სულ-დაღებული. |
| Strophe: 172_[172] | ||
| Verse: a | წაიკითხეს, წიგნს ეწერა | ქართული და სიტყუ̂ა ესა: |
| Verse: b | "ფარუხ ფრიდონ მოგახსენებ | იამანის ჴელ-მწიფესა: |
| Verse: c | "დასავლეთ და აღმოსავლეთ | მე მმორჩილებს ყოვლი დღესა, |
| Verse: d და | შენნი ქალნი მამათხოვე, | შევრთო ჩემსა სამსა ძესა!" |
| Strophe: 173_[173] | ||
| Verse: a | აწ თუ ამასა არა იქ, | წამოვალ შენზედ ლაშქრითა, |
| Verse: b | შენს ქუ̂ეყანასა ამოვსწყუ̂ეტ, | მოვედები, რისხვა ვითა: |
| Verse: c | მგელთა და მაჩვთა დავაძღებ, | არ გაუშვებ მე მწვე ვითა, |
| Verse: d და | სჯობს, -- რომე მამცე ნებითა, | სულ არ ამოსწყდეთ ავითა. |
| Strophe: 174_[174] | ||
| Verse: a | სარუშან ბრძანა პასუხად: | "დია ვარ მისი მქნელია, |
| Verse: b | მონა ვარ, ჩემი ასული | იმათთვის უშურველია. |
| Verse: c | როგორცა ქალნი თქუ̂ენ ნახეთ, | აწ მეცა აგრე ველია. |
| Verse: d და | ჩემნი სიძენიც მიჩუ̂ენეთ, | შესთვალეთ, არა ძნელია". |
