| Strophe: 181_[181] | ||
| Verse: a | სუფრა აიღეს, წავიდეს. | -- არ დარჩეს დაუთრობელი. |
| Verse: b | გათენდა, გუმბადს ამაღლდა | ქუ̂ეყნისა მანათობელი, |
| Verse: c | მოედანს ტახტი მოიღეს | დაჯდა იამანთ მპყრობელი. |
| Verse: d და | მათ ბანოანნი უჭვრეტდეს | მჭვრეტელთა მანათობელი. |
| Strophe: 182_[182] | ||
| Verse: a | ქოიალს და მუთარიადს, | ყაი̂დუშადსა (?) -- სამთავ გმირსა |
| Verse: b | ჴელ-მწიფემან დაავედრა: | "ნუ დარიდებთ საამს ჭირსა: |
| Verse: c | თუ ამასა მოვერევით, | დავიმაგრებთ კარგა ძირსა. |
| Verse: d და | ფრიდონს არას მოვეთნევი, | არცა მივცემ ალვას შვილსა!" |
| Strophe: 183_[183] | ||
| Verse: a | სამთავ მოიღეს ოროლი | დოლაბთ ოდენი ქუ̂ანია. |
| Verse: b | დაუწყეს აღმა აგდება, | ალყად მოადგეს სპანია. |
| Verse: c | ჴელ-მწიფეს სთხოვა ფარმანი, | მოვიდა ფალავანია, |
| Verse: d და | ვით ლომი გაფიცხებული, | მიუჴდა გულოვანია. |
| Strophe: 184_[184] | ||
| Verse: a | ქოიალის ანაგდები | დაიჭირა, გამოსტაცა, |
| Verse: b | მოიქნია, გარდააგდო, | ერთს სათურგნოს შორსა დასცა. |
| Verse: c | ყუ̂ელას მეტად გაუკუ̂ირდა, | საამისურ იქავ დგასცა, |
| Verse: d და | სამთავ ერთად რკენა სთხოა, | მათ პასუხი ესე გასცა. |
| Strophe: 185_[185] | ||
| Verse: a | ორნი ჴელთა შეეჭიდეს, | ერთმან ფეხი დაუჭირა. |
| Verse: b | ერთმანერთზედ დააწყვიტა, | მათ ადგომა გაუჭირა. |
| Verse: c | სამივ ქუ̂ეშე მოიმწყუ̂დია, | ზედა დაჯდა, ჩაუჭირა. |
| Verse: d და | აწ სარუშან ეხვეწების: | "ნუ მიაპყარ დიდი ჭირა!" |
| Strophe: 186_[186] | ||
| Verse: a | სარუშან საამ დალოცა | და შეასხმიდა ქებასა. |
| Verse: b | აუშვნა, -- სადგომს წავიდა, | ოთაღში დაწვა ნებასა. |
| Verse: c | კაციც მივიდა სარავსა, | არა იქს დაყოვნებასა. |
| Verse: d და | ფრიდონ, ჴელ-მწიფე სავარდეს | გართოდა მოსუ̂ენებასა. |
