| Strophe: 206_[206] | ||
| Verse: a | გამოესალმა, დაბრუნდა | მარტო, ჴელ-მწიფე ??ქავითა. |
| Verse: b | ასი ათასი ლომ-გული, | მტერზედ საომრად, მზა ვითა, |
| Verse: c | თან წაატანა, წავიდეს, | -- მათი სიკეთე ვთქუ̂ა ვითა! |
| Verse: d და | აწ უჯობს მათთა შემბმელთა | იყონ მათთანა ზავითა. |
| Strophe: 207_[207] | ||
| Verse: a | რა მიეწურნეს იამანს | ხუთისა დღისა სავალსა, |
| Verse: b | საამთან კაცი გაგზავნეს, | ვისგან იდებდენ ზავალსა. |
| Verse: c | გაფრინდა მახარობელი | ჩქარათ, არ წყნარათ წავალსა, |
| Verse: d და | ჰკადრეს: "მოდიან მეფენი, | ვინ შუა გაჰკუ̂ეთს მრავალსა!" |
| Strophe: 208_[208] | ||
| Verse: a | გამხიარულდა სფაადი | სიხარულითა დიდითა, |
| Verse: b | მონას უბძანა: "თან წაჰყევ, | მეფეს ახარეთ, მიდითა!" |
| Verse: c | შევიდეს, ჰკადრეს სარუშას | არა კრძალვით და რიდითა. |
| Verse: d და | ოქროს აყრიდა, შემოსა | ზარქაშით განაზიდითა. |
| Strophe: 209_[209] | ||
| Verse: a | მეფემან ბრძანა: "ლაშქართა | აწყა ჴამს მოკაზმულობა. |
| Verse: b | შესამოსელსა ნუ სწყალობთ, | არ გვმართებს ტანსა ცმულობა". |
| Verse: c | გამოდგეს მისაგებავად | თავადთა დარაზმულობა. |
| Verse: d და | სპილოზედ ტახტი დაუდგეს, | არა ქნეს ხან-დაზმულობა. |
| Strophe: 210_[210] | ||
| Verse: a | საამისურცა დაჰკაზმა | ლაშქარი ფერად ფერითა, |
| Verse: b | ქიშვადსცა ტანსა შემოსა | მისითა შესაფერითა, |
| Verse: c | შესხდეს და გვანდეს ყუ̂ავილთა. | ნაღარა ჴმობდა დგერითა. |
| Verse: d და | ბოლუქ ბოლუქად წამოდჴეს | ცხენისა ზართა ჟღერითა. |
| Strophe: 211_[211] | ||
| Verse: a | სარუშან შეჯდა, გამოდგა, | იკრა ქოსსა და ნობასა. |
| Verse: b | რა ერთმანერთი აუჩნდა, | ბუკი მოაწევს ჴმობასა. |
| Verse: c | საამ მიმართა, და ქიშვად | მიზდევს, -- ვერ ვიტყუ̂ი კრდლობასა. |
| Verse: d და | რა მიახლოვდეს, ჩამოჴდეს, | იქმენ მეფეთა თმობასა. |
| Strophe: 212_[212] | ||
| Verse: a | ჴელ-მწიფის ძეთა რა ნახეს | საამ ქუ̂ეითად რებული, |
| Verse: b | ფიცხლავ ჩამოჴდეს, დაკოცნეს | საროს უმაღლე ხებული. |
| Verse: c | სპილოთ გარდმოჴდა სარუშა, | -- ჯარი შორს დადგა კრებული |
| Verse: d და | სამთავ მიმართეს სალამად, | საამ წინ უძღვის ხლებული. |
| Strophe: 213_[213] | ||
| Verse: a | სიმამრსა ერთად სალამი | მისცეს სამთავე მეფეთა, |
| Verse: b | დიდად მოსწონდეს სიძენი, | თვალი სრულ მათზედ ეფეთა, |
| Verse: c | ყარან და ყუბად და მილად, | და ვისი -- სისხლთა მჩქეფეთა |
| Verse: d და | წამოდგეს, მისცეს სალამი, | -- სხვათაც თავადთა, სეფეთა. |
| Strophe: 214_[214] | ||
| Verse: a | სარუშა ბრძანა: "მეფენი | ტურფანი სანახავნია!" |
| Verse: b | შესხდეს და საამს მოგვარეს | სამანდი მტერთა მავნია. |
| Verse: c | ოქროსა ლახტი მოართვეს, | -- ფრიდონის განაგზავნია, |
| Verse: d და | ჴელთა აიღო. ლაშქარი | მინდორზედ მონაზავნია. |
| Strophe: 215_[215] | ||
| Verse: a | ქალაქს მივიდეს, ჩამოჴდეს, | მოედანს მტერთა მზარავნი. |
| Verse: b | სამთავ ცალ-ცალკე დაუდგეს | ტურფა ოთაღნი, კარავნი. |
| Verse: c | სახლი გამართეს, მოავლეს | სრა-ფარდა მოსაფარაფნი, |
| Verse: d და | მერმე გარდაჴდეს ლაშქარნი | მინდორთა დამაჯარავნი. |
| Strophe: 216_[216] | ||
| Verse: a | საამ ჩამოჴდა მეფესთან, | -- ლომის სიფიცხით ბარია! |
| Verse: b | ყარან და ყუბად უანბეს | ჴელ-მწიფის დანაბარია. |
| Verse: c | ჰკადრეს: "თქუ̂ენც ნახეთ, რაც არი | ეს ჩუ̂ენი მონაბარია; |
| Verse: d და | სჯობს და მივართვათ, ვერ იტევს | სიმრავლით მთა და ბარია! |
| Strophe: 217_[217] | ||
| Verse: a | ფალავანმა თქუ̂ა: "მართალსა | ბრძანებთ, -- სამივე ვლიდეთა, |
| Verse: b | მოასხით სპილო, აქლემი | ყუ̂ელაი, საცა ჰკიდეთა, |
| Verse: c | მისატანელი, რაც არი, | დაჰკაზმეთ, გამოზიდეთა". |
| Verse: d და | საამ წაუძღვა, წავიდეს, | მიდგეს დარბაზის კიდეთა. |
| Strophe: 218_[218] | ||
| Verse: a | სარუშას კაცი აახლეს, | შეჯდა, მობრძანდა გმირია. |
| Verse: b | რას ვაგრძელებდე, ლაყაფი | გრძელი, ცუდი და მწარია. |
| Verse: c | რაც ფრიდონს გამოუგზავნა, | მიართვეს სანუკვარია, |
| Verse: d და | ტვირთული სპილო, აქლემი, | ცხენ-ჯორი, ძროხა, ცხვარია. |
| Strophe: 219_[219] | ||
| Verse: a | ყუ̂ელაკაი გარდათვალეს, | წაუკითხეს ანაწერი, |
| Verse: b | მეფე მდაბლად მადლსა იჴდის, | სიტყუ̂ა ბრძანა შესაფერი. |
| Verse: c | საამ სადგომს წამოვიდა, | მზე შეიქნა დანაწვერი. |
| Verse: d და | სარუშან თქუ̂ა: "დაეკაზმოს | ქალაქშიგა ყმა და ბერი! |
| Strophe: 220_[220] | ||
| Verse: a | ტურფად მოკაზმეს დარბაზნი, | -- ძლივ ითქმის კაცთა ენითა: |
| Verse: b | მუშკს და ამბარსა აკმევდეს | ქუ̂ეშე ოქსინოს ფენითა, |
| Verse: c | თვითან აწვივნა სიძენი, | არ მონის მონახსენითა. |
| Verse: d და | "სჯობს, -- გავანათლოთ დარბაზი | მობრძანებითა თქუ̂ენითა!" |
