| Strophe: 221_[221] | ||
| Verse: a | შესხდეს, იახლნეს, წავიდეს, | შევლეს ქალაქის კარია, |
| Verse: b | სიმამრი წინა წაუძღვა | და საამ მთისა დარია. |
| Verse: c | მათ მისდევს ქიშვად და ყარან, | სხვათა თავადთა ჯარია, |
| Verse: d და | შემოკრბეს მოქალაქენი, | გახდა ზათქი და ზარია. |
| Strophe: 222_[222] | ||
| Verse: a | მის ქალაქისა კარზედა | კოშკი დგეს მაღლად გებული, |
| Verse: b | მეფის ასულნი იდუმლად | მაზედ ავიდენ ქებული. |
| Verse: c | საამ და კოშკი სიდიდით | მართ იყუ̂ნეს შესწორებული! |
| Verse: d და | შინა შევიდეს მეფენი | საამ და მათი ხლებული. |
| Strophe: 223_[223] | ||
| Verse: a | ერთსა სათურგნოს ეფინა | ქამხა, სტავრა და ნახლია. |
| Verse: b | ზედ წაიარეს, ჩამოჴდეს, | სადა მეფის სასახლია, |
| Verse: c | მძიმეთ ნაჭედსა ფარდასა | ლალ-მარგალიტი ასლია, |
| Verse: d და | აწვივნეს, შინა შევიდეს, | სადა მეფისა სახლია. |
| Strophe: 224_[224] | ||
| Verse: a | მუნ სამი ტახტი დაედგა | მაღალი და გვარიანი, |
| Verse: b | ზურგით მოვლიდა ფარდასა | პატიოსანი ქუ̂იანი. |
| Verse: c | ზედ ისხდა ომა ფრინველი | მჴარ-გაშლით, ვითა ფრთიანი. |
| Verse: d და | პირშიგა ლალი ეჭირა, | თვალნიცა, ვით ნათლიანი. |
| Strophe: 225_[225] | ||
| Verse: a | მალიად ტახტზედა დასხნა | სიმამრმა სამი მეფენი, |
| Verse: b | თვალ-მარგალიტსა აყრიდეს, | -- აივსნეს მუნვე მკრეფელნი! |
| Verse: c | ოქროსა სელი მოიღეს | დიდი, მძიმე და სეფენი, |
| Verse: d და | მაზედა საამ აწვიეს, | -- მტერთა სისხლისა მჩქეფენი. |
| Strophe: 226_[226] | ||
| Verse: a | ქიშვად და ყარან საამთა | დასხნა თავისა ჴელითა, |
| Verse: b | სხვა დიდებული ოთხასი | გარიგდეს ოქროს სელითა. |
| Verse: c | თვით დაჯდა მომცროს ტახტზედა | სიმდაბლის შესაფერითა, |
| Verse: d და | შეიქნა სმა და პურობა, | ჴმა ტკბილი მკვრელთა მღერითა. |
| Strophe: 227_[227] | ||
| Verse: a | მოიღეს ხილი უზომო | და შარბათები ტკბილია, |
| Verse: b | თვითო სასმელი ქოიალ | ყულას მიართვა ძვირია. |
| Verse: c | ბროლი იყო და კაცი სხდა, | შიგა ტილისმა ერია, |
| Verse: d და | ვინც შესვის, უთხრის: "გაამო!" | -- იჴმარის ენა-პირია. |
| Strophe: 228_[228] | ||
| Verse: a | მეფემ ბრძანა: "სასმელები | ვინცა შესვას, მისი არი!" |
| Verse: b | მოიტანეს მრავლად ფლავი, | ცხვარი, ბატი, ბევრი მწვარი. |
| Verse: c | საამისურს წინ მოიღეს, | გაარიგეს მერმე ჯარი, |
| Verse: d და | საამ ყუ̂ელა წუ̂რილად დაჭრა, | გაარჩივა რბილი, ძვალი. |
| Strophe: 229_[229] | ||
| Verse: a | ჴორცი ფლავსა აურივა, | თქუ̂ეს: "უბოძებს ყმასა მისსა". |
| Verse: b | ერთმანერთში წაახვია, | უკუიდვა ერთად პირსა, |
| Verse: c | სარუშან თქუ̂ა: "არ ვეშაპსა, | -- არ უქნია ესე გმირსა. |
| Verse: d და | ოღონ თურმე დევი არი, | მით ჩააგდებს მტერსა ჭირსა!" |
| Strophe: 230_[230] | ||
| Verse: a | მოიღეს დიდი ბადია, | დადვეს, აავსეს ღვინითა. |
| Verse: b | შიგ ჩარა იდგა, თავადთა | ურიგებდიან იმითა. |
| Verse: c | საამ წამოჯდა ბაგითა, | სტაცა მკლავითა მაგრითა, |
| Verse: d და | შიგა ას ოცი ლიტრა დგას | სავსე, გარმოზდის პირითა. |
| Strophe: 231_[231] | ||
| Verse: a | აიღო და დაულია | იამანის ჴელ-მწიფესა. |
| Verse: b | სარუშან თქუ̂ა: "მე ვერ დავლევ, | ნუ დამილევ, შენსა მზესა!" |
| Verse: c | ქიშვად ჰკადრა: "ცოტა შესვი, | ძალს ვინ გიზამს, ჴელ-მწიფესა?!" |
| Verse: d და | დალია ნებასა ზედა, | დაიბერტყა, გაჰკუ̂ირდესა. |
| Strophe: 232_[232] | ||
| Verse: a | სუ̂ესა და ადგა ჴელ-მწიფე, | "გაამო". -- გარდაიჴადა. |
| Verse: b | ხუთი ლიტრაცა ძლივ შესუ̂ა, | ზოგი გარდასხა იქადა, |
| Verse: c | მერმე მორიგდა თავადნი, | ვინც ისხდა სრულა იქა და, |
| Verse: d და | ყუ̂ელამ ძლივ შესვა, -- საამის | სწორობა ვინ დაიქადა?!. |
| Strophe: 233_[233] | ||
| Verse: a | დაიდვეს წინა ნადიმი, | მოასხეს მკვრელთა ჯარია: |
| Verse: b | მეჩანგენი და მუტრიბნი | იყო პირ-მთვარე ჯარია, |
| Verse: c | მოქალაქეთა მჭვრეტელთა | გარშემო დენა ჯარია. |
| Verse: d და | შეიქნა გამოჩუ̂ენება, | ლხინი არ გასაჯავრია. |
| Strophe: 234_[234] | ||
| Verse: a | ჴელ-მწიფემ უთხრა ფალავანს: | "დრო არის ქალთა ნახვისა, |
| Verse: b | მოუძეღ ჩემთა სიძეთა, | ვერვინ თქუ̂ას მათი ძრახვისა. |
| Verse: c | ითხნი წავიდეს. არ უთხრეს | წამოსვლა, არცა ახვისა. |
| Verse: d და | შევიდეს, დაკრთეს ელვითა, | შეიქნა თვალთა ფახვისა. |
| Strophe: 235_[235] | ||
| Verse: a | საამ დედოფალთ სალამი | მისცა ტახტზედა მჯდომელთა, |
| Verse: b | მერმე ქალთ მისცა სალამი | დედათა თანა მსხდომელთა. |
| Verse: c | სიძეთ ჩოქი ქნეს, სიდედრთა | წადგეს, -- წინაშე მდგომელთა. |
| Verse: d და | დადგეს და მზერა დაუწყეს | მნათობთა, შუქთა მკრთომელთა. |
| Strophe: 236_[236] | ||
| Verse: a | მეფემან უთხრა სიძეთა | სიტყუბი მოსაღორები: |
| Verse: b | "თქუ̂ენ თავ-თავისი იცანით, | თვით აიყუ̂ანეთ ცოლები". |
| Verse: c | მათ მოაგონდათ მამისა | სიტყუ̂ები მოსაგონები, |
| Verse: d და | მივიდეს, იცნეს, ასწივეს, | შესძრეს ბროლისა ყორები. |
| Strophe: 237_[237] | ||
| Verse: a | სარუშან ბრძანა: "არია | ფრიდონის დარიგებული: |
| Verse: b | ვერ მიხვდებოდა სხვა კაცი, | თუ არ იმისი ხლებული; |
| Verse: c | მის სახლის საქმე ვიკადრო, | ვინ არი მეტად ქებული |
| Verse: d და | სხვა არ მინახავს ამათთა | ქუ̂ეყანაზედა გებულნი!" |
| Strophe: 238_[238] | ||
| Verse: a | მუნ გაუკუ̂ეთეს ქებინი | და მოასხეს მოლანია. |
| Verse: b | ქალნი დედასთან დააგდეს, | გარ გამოვიდეს ყმანია, |
| Verse: c | მოედანშიგან გავიდეს, | სადა დგეს მათნი სპანია, |
| Verse: d და | თავ-თავის ოთაღში იყუ̂ნეს | სამს დღესა სამნი ძმანია. |
| Strophe: 239_[239] | ||
| Verse: a | დილა გათენდა, დახივა | მზემ გიშრის ფარდაგებია. |
| Verse: b | სარუშან სიძეთ აახლო | მწვეველად თავადებია, |
| Verse: c | მათ საამ იჴმეს და ქიშვად, | ყარან და ბეგლარ ბეგია, |
| Verse: d და | მოეკაზმეს და წავიდეს, | გახშირდეს ქოსთა ჴმებია. |
| Strophe: 240_[240] | ||
| Verse: a | ციხის კარამდის თან მიჰყუ̂ეს, | სად გალავნისა ძირია, |
| Verse: b | თავადნი სადგომს დაბრუნდეს | და საამ გმირთა-გმირია, |
| Verse: c | შინა შევიდეს მეფენი, | აცვიათ მძიმე, ძვირია. |
| Verse: d და | გამოეგება სიმამრი, | შესცინის ტურფა პირია. |
| Strophe: 241_[241] | ||
| Verse: a | ჰკადრა თუ: "გუშინ თქუ̂ენ ავად | გამოისუ̂ენეთ, -- ვინანი! |
| Verse: b | აწ სავარდესა ნადიმი | დავიდვათ, შევსუ̂ათ მინანი". |
| Verse: c | კარშიგან იდგა დეფანი, | სალხინო, არ საძინანი. |
| Verse: d და | მუნ მოიცდიდეს მეფენი | გარიგებამდი შინანი. |
