| Strophe: 282_[282] | ||
| Verse: a | ცხენსა შეჯდა, მათკენ მივა, | მარტო არვისა მცნეველად. |
| Verse: b | შვილნი იცნნა, ვეშპად იქცა, | გზაზე დაწვა გამომცდელად. |
| Verse: c | სალიმ-თური დაემზადეს | საომარად, მისად მკვლელად. |
| Verse: d და | ერაჯ თქუ̂ა თუ: "მე მიმიშვით, | რაზედ გვიწევს გზისა მცველად?" |
| Strophe: 283_[283] | ||
| Verse: a | ერაჯ უთხრა: "შენ ვეშაპო, | შეუშლიხარ, მიკუ̂ირს რასა?!. |
| Verse: b | ჩუ̂ენ ვართ ფრიდონ მეფის შვილნი, | ვინ გააპობს სიპსა ქვასა. |
| Verse: c | თუ რას გვაწყენ, -- ფრიდონ მოგკლავს, | ჩავარდები ვეღარ ზღვასა!" |
| Verse: d და | რა ეს ესმა, გამოჰრიდნა, | წამოვიდა მისვე გზასა. |
| Strophe: 284_[284] | ||
| Verse: a | მოვიდა, შეჯდა ტახტზედა, | სად უდგა დროშა-ალამი. |
| Verse: b | მილად და სხვათა თავადთა | ჩამოჴდეს, მისცეს სალამი. |
| Verse: c | საამ მოვიდა, ვინ მტერსა | ჰკრის, არ ანდომის მალამი, |
| Verse: d და | სამანდიდაღმა ჩამოჴდა, | მეფეს შეჰყარის სალამი. |
| Strophe: 285_[285] | ||
| Verse: a | ფრიდონ ჩამოკდა ტახტითა | საამის მოსახვეველად. |
| Verse: b | საამ აკოცა მიწასა, | შუქსა მოჰფენდა ქუ̂ე ველად. |
| Verse: c | მჴარსა ასწივა, აკოცა, | -- სარო ჩანს მოსარხეველად. |
| Verse: d და | უთხრა: "ნუმც არის უფალი | შენისა დღისა მლეველად!". |
| Strophe: 286_[286] | ||
| Verse: a | კუ̂ლა აკოცა მეფემ, უთხრა: | "კურთხეულმცა შენი გვარი! |
| Verse: b | მბრუნავიმცა ეტლი არის, | გმირო, შენი წინამძღვარი, |
| Verse: c | სხვას კაცს არა შეუძლია, | ესე ყუ̂ელა შენგან არი, |
| Verse: d და | დღეს ჴმელეთზედ არსად არის | კაცი შენი შესადარი!" |
| Strophe: 287_[287] | ||
| Verse: a | მერმე შვილნი მოუვიდეს | ყელ-მოჭდობით კოცნით ნახეს. |
| Verse: b | მეფე შეჯდა სპილოსავე. | მხიარულთა აღარ ახეს. |
| Verse: c | საამ სპილოს გამოუძღვა, | -- მისთა მჭვრეტთა ვერ უძრახეს. |
| Verse: d და | სარუშაცა გარდამოჴდა, | მათ ქუ̂ეითად დაინახეს. |
