| Strophe: 288_[288] | ||
| Verse: a | ფრიდონ უთხრა: "ფალავანო, | დადეგ, მეცა ჩამოვჴდები, |
| Verse: b | რა ჩამოჴდა, დაქუ̂ეითდა, | -- მერმე სრულა თავადები. |
| Verse: c | მიეგებნეს ერთმანერთსა, | მოეხვივნეს მეფეები, |
| Verse: d და | ესალამეს, კუ̂ლავე შესხდეს. | გაახშირეს ქოსთა კმები. |
| Strophe: 289_[289] | ||
| Verse: a | წამოუძღვა, ერთობილნი | სარავს ქალაქს წამოვიდეს. |
| Verse: b | ოთხსა დღესა ქალაქს შუა | და ფოლორცში გამოვლიდეს, |
| Verse: c | სულ აივსო მთა-მინდორი, | კლდე-კაპანი შეიძროდეს. |
| Verse: d და | რომ ჴმელეთი ვერ იტევდა, | წყალსა ნავით გამოვიდეს. |
| Strophe: 290_[290] | ||
| Verse: a | რა სარუშამა შეიტყო | ფრიდონის მორჭმა-დიდება, |
| Verse: b | ქოიალს უთხრა: "რა იყო | შენგან ომისა ზიდება?" |
| Verse: c | ჰკადრა თუ: "ჩუ̂ენ რა ვიცოდით, | თვარა გვმართებდა რიდება, |
| Verse: d და | რომე გვემძახლა, -- შევსწიროთ | ღმერთსა მადლი და დიდება!" |
| Strophe: 291_[291] | ||
| Verse: a | ქალაქს შევიდეს, კარშიგა | მუნ დადგეს ჴელ-მწიფენია. |
| Verse: b | გარიგდეს ფალავანები | და ფრიდონ მეფის ძენია. |
| Verse: c | საამს უბრძანა მეფემან: | "ეგ რა სადგომი თქუ̂ენია?! |
| Verse: d და | ჩემს ზემოთ გარდმოიარე, | ამაზედ ნურას გრცხვენია!" |
| Strophe: 292_[292] | ||
| Verse: a | მართ ამაზედა მოვიდა | სამთავე ქალთა მოაბა. |
| Verse: b | ვერ იტყუ̂ის მათსა ქებასა | ვერც ბასთანელი მოაბა. |
| Verse: c | მათთა მჭვრეტელთა დააბმენ, | მართ ვითა ჯაჭვი მოაბა: |
| Verse: d და | მზესაცა უნათლენია. | რას შევადარნეთ მო აბა?!. |
| Strophe: 293_[293] | ||
| Verse: a | ორმოცდა ათი ხადუმი | წინ შემოუძღვა მთვარეთა. |
| Verse: b | უკანით ქალი ხუთასი | გაანათლებდეს არეთა, |
| Verse: c | მათ უკან ვაჟნი ხუთასნი, | -- ვერ ნახავ მათშიგ მდარეთა !.. |
| Verse: d და | ქალაქსა შიგა შევიდეს | სამოთხის შესადარეთა. |
| Strophe: 294_[294] | ||
| Verse: a | მათ უკან მოჰყუ̂ა მზითევი | ანგარიშ-მიუჴდომელი : |
| Verse: b | რას ვაგრძელებდეთ? -- ყოველი | ზემოთ დავსწერე რომელი! |
| Verse: c | ფრიდონ სარუშას უბრძანა | და სიტყუ̂ა ჰკადრა მლმობელი. |
| Verse: d და | სალაროშიგან შეიღო, | -- ვერ ვისგან გაუზომელი! |
| Strophe: 295_[295] | ||
| Verse: a | დარბაზისაკენ წავიდეს | მეფენი ფალავნებია. |
| Verse: b | დავრიშთა ბრუნვა დაიწყეს, | გახშირდა ქოსთა ჴმებია. |
| Verse: c | თვალ მარგალიტსა აყრიდეს | ქალაქს ბერნი და ყმებია. |
| Verse: d და | ღალია, მუშკი, ამბარი | ეფანტა სურნელებია. |
| Strophe: 296_[296] | ||
| Verse: a | უზომოდ დიდნი დარბაზნი | იდგეს ბროლითა გებულნი. |
| Verse: b | იყო კედელი ნაჭედი, | თვალნი სხდეს მეტად ქებულნი! |
| Verse: c | ფრიდონ შეუძღვა, შევიდეს | სარუშან, -- გმირთა კრებულნი, |
| Verse: d და | თვით ტახტზედ დასხდეს, -- თავადნი | შეიქნეს გარიგებულნი. |
| Strophe: 297_[297] | ||
| Verse: a | სუფრა მოიღეს, -- საჭმელი | ძლივ ითქმის კაცთა ენითა!.. |
| Verse: b | ანუ ჭურჭელთა სიკეთე?.. | არ გათავდების ენითა! |
| Verse: c | მოასხეს ჯარი მუტრიბთა, | მომართეს ჩანგი ჟღერითა. |
| Verse: d და | გამართეს სმა და ნადიმი, | შეექცეოდეს მღერითა. |
| Strophe: 298_[298] | ||
| Verse: a | ორმოცს დღესა ქორწილი ქნეს | ამ წესითა, ისხდეს სრულად. |
| Verse: b | კმა მეტრიბთა მამაკვდავსა | მოიყუ̂ანდის კაცსა სულად. |
| Verse: c | მერმე გახსნეს საეტლონი, | ნახეს ბრუნვა ანასრულად, |
| Verse: d და | წამოვიდეს, აღარ დარჩეს | ულხინობით გულ-ნაკლულად. |
| Strophe: 299_[299] | ||
| Verse: a | მეფემ საამს გაუგზავნა | გვირგვინი და კაბა ერთი. |
| Verse: b | ას-ორმოცი ლიტრა ოქრო | იყო მაზედ შენაერთი. |
| Verse: c | შეუთვალა: "ნუმცა გაჰჴდის | უშენოდა ზაულს ღმერთი! |
| Verse: d და | მობრძანდითო სავაზიროდ, | ვნახოთ აქა ერთმანერთი". |
| Strophe: 300_[300] | ||
| Verse: a | რა ხალათი მიუვიდა | საამ ფიცხლავ წამოვიდა, |
| Verse: b | ჴელთა ჰქონდა ოქროს ლახტი, | მეფის სრასა შემოვიდა, |
| Verse: c | დაბლა მადლი გარდიჴადა | ჴელ-მწიფის წინ რა მივიდა, |
| Verse: d და | ოქროს სელზედ დაიწვივა, | ტახტით აღარ ჩამოვიდა. |
