Strophe: 301_[301] | ||
Verse: a | უბრძანა თუ: "ფალავანო, | გითხრობ ჩემსა გაგებულსა: |
Verse: b | მე გაუყოფ ჩემთა შვილთა | სამად ჩემსა მოგებულსა, |
Verse: c | მამულსა და საქონელსა, | ციხე-ქალაქს აგებულსა, |
Verse: d და | წყობით იყუ̂ნენ, მათსა მტერსა | ჰყოფდენ შუბზედ აგებელსა" |
Strophe: 302_[302] | ||
Verse: a | საამისურ მოახსენა: | ჱე̂ მეფეო, ბძენთა ბძენო! |
Verse: b | ჴელ-მწიფეთა უჯესთესო, | ემაღლესო ბრძენთა ბრძენო, |
Verse: c | თუ დავშალო, გეწყინების, | -- ვაი̂ (?) თუ ცუდად მოგახსენო! |
Verse: d და | ბრძანებასა ვინ გარდავა, | რაცა გინდა, იგი ქენო! |
Strophe: 303_[303] | ||
Verse: a | ამას მაშინც მოგახსენებ, | რომ გამიწყრე მეტად დია: |
Verse: b | განაყოფი აუშლელი | არა კაცსა არ ასმია. |
Verse: c | არ დასჯერდენ გაყოფასა, | თქუ̂ან: "არ ვჯერვარ ამას მია!" |
Verse: d და | თქუ̂ენ დაგაგდონ ნაღვლიანი, | გულს ლახვარი დანასმია. |
Strophe: 304_[304] | ||
Verse: a | ჯერ მეფობა თქუ̂ენივე სჯობს, | გაიგონე მონახსენი: |
Verse: b | მერმე ერთი გაჴელ-მწიფდეს, | რომელიცა იყოს ბრძენი. |
Verse: c | ორნი იყუ̂ნენ უფლის-წულნი, | წაიარონ ლხინით დღენი. |
Verse: d და | არ მოიშლით, -- აგრე ქენით, | ბრძანება ვქნათ ეგე თქუ̂ენი!" |
Strophe: 305_[305] | ||
Verse: a | ფრიდონ უთხრა: "გმირთა-გმირო, | ყუ̂ელა კარგად გავიგონე! |
Verse: b | რომელიცა მეფედ დაჯდეს, | ერთსა ორი რად ვამონე?! |
Verse: c | ამ საქმესა აღარ მოვშლი, | რადგან ესე მოვიგონე, |
Verse: d და | წადი, ყუ̂ელა სამად გაყავ, | ოქრო, ვეცხლი აცასწონე. |
Strophe: 306_[306] | ||
Verse: a | კლიტე წაიღე, ყოველი | სალარო გააღებინე. |
Verse: b | რაც იყოს, გამოიტანე, | აჰკიდე, გააღებინე |
Verse: c | შინაური და მზითევი, | მოედანს გააღებინე, |
Verse: d და | ოქროქსოვილის კარავი | მინდორსა გააღებინე. |
Strophe: 307_[307] | ||
Verse: a | გამოვიდა ფალავანი, | ალვა ნორჩი, ედემს რგული, |
Verse: b | გამოიღო ყუ̂ელაკაი | ჯიმშედისგან მოგებული, |
Verse: c | გამოიჴვნა საჴელონი, | გაათავა ბრძანებული, |
Verse: d და | სამად დადგა სრა-ფარდანი, | სტავრა-ნახლი და კერული. |
Strophe: 308_[308] | ||
Verse: a | კუ̂ლავ მოვიდა მეფეს წინა, | ჰკადრა: "ვქენი, რაცა ბრძანე. |
Verse: b | აწ მონუსხე სამეფონი, | სამად გაათანისთანე!" |
Verse: c | ბრძანა: "შექენ სამი ნუსხა, | შეადარე, შეაგვანე, |
Verse: d და | ჩუ̂ენ წავალთ და სარუშაცა, | წადი, იქი მოიყუ̂ანე!" |
Strophe: 309_[309] | ||
Verse: a | წამოვიდა ფალავანი | იამანის მეფეს წინა, |
Verse: b | მოახსენა დავედრული, | ანუ რაცა გაეჩინა. |
Verse: c | შეჯდა ფიცხლავ, წამოვიდა, | რა ეს სიტყუ̂ა მოისმინა, |
Verse: d და | თქუ̂ა: "ჴელ-მწიფე რასაც ბრძანებს, | მისი ურჩი არავინა!" |