| Strophe: 310_[310] | ||
| Verse: a | შუაზედა ოთხნი ტახტნი | იდგნეს მძიმედ მოჭედილნი, |
| Verse: b | ერთზედ იჯდა ფრიდონ მეფე | და სამზედა მისნი შვილნი. |
| Verse: c | რა სარუშა დაინახეს, | ადგა მეფე, -- სრულად გმირნი -- |
| Verse: d და | ფრიდონ მასთან დაიწვია, | ერთად დასხდეს სიტყუ̂ა-ტკბილნი. |
| Strophe: 311_[311] | ||
| Verse: a | დიდებულნი გარეშემო | ალყად დასხდეს, ვინცა ღირსა.. |
| Verse: b | მძიმე ოქროს ლახტი ჴელთ აქუ̂ს | და ნუსხები საამ გმირსა, |
| Verse: c | ფრიდონ უთხრა ფალავანსა, | მისთა მტერთა ამატირსა: |
| Verse: d და | "აწ მიართვი თავ-თავისი, | მიდეგ მათსა ტახტის ძირსა!" |
| Strophe: 312_[312] | ||
| Verse: a | წააყენა მწიგნობარი, | სალიმს ჩოქით მოახსენა. |
| Verse: b | ქაიაშარ ფალავანი | შესძღვნა, -- ჰკადრა ტკბილი ენა: |
| Verse: c | საბერძნეთი," საფრანგეთი, | დასავლეთი გქონდეს შენა! |
| Verse: d და | სალიმ მდაბლად ეთაყუ̂ანა, | -- "თქუ̂ენი ურჩი რამცა ვქენა?!." |
| Strophe: 313_[313] | ||
| Verse: a | მერმე თურის დაუჩოქა, | შესძღვნა ვისი ფალავანი, |
| Verse: b | დარუბანდი ჯეონამდის | -- ხატაეთის მონავალნი, |
| Verse: c | აღმოსავლით ამბალალი, | ბეშ ბალალი, თურქისტანი, |
| Verse: d და | თური ადგა, თაყუ̂ანი-სცა, | მადლი ჰკადრა შესაგვანი. |
| Strophe: 314_[314] | ||
| Verse: a | ერაჯს წინაშე მივიდა | პირითა მხიარულითა. |
| Verse: b | თვით შესძღვნა თავი ფალავნად, | მისრეთი, შამი სრულითა, |
| Verse: c | ინდოეთი და ერანი, | ხვარაზმა მოსამზღრულითა, |
| Verse: d და | ერანი, ადრიბეჟანი | ტახტითა უნაკლულითა. |
| Strophe: 315_[315] | ||
| Verse: a | ერაჯ მადლი გარდიჴადა, | გააერთებს მიწას პირსა: |
| Verse: b | ქაიაშარ სელზედ დასვეს, | სალიმისა ტახტის ძირსა, |
| Verse: c | ვისი თურის ტახტთან დასვეს, | ერთ ფალავნად ისიც ღირსა. |
| Verse: d და | საქონელიც სამად გაჰყუ̂ეს, | ჰკრეს ნაღარას, ყუ̂ირო-შტვირსა. |
| Strophe: 316_[316] | ||
| Verse: a | იამანის ჴელ-მწიფესა | მიუმატა ზანგუბარი, |
| Verse: b | ტახტი მძიმედ მოჭედილი | და გვირგვინი მათი დარი, |
| Verse: c | ქოიალს და ფალავნებსა | საჩუქარი ბევრი გვარი |
| Verse: d და | მადრიალი გაისტუმრა, | გაიარეს მათი მზღვარი. |
| Strophe: 317_[317] | ||
| Verse: a | ერთობილნი დაეთხოვნეს | მათსა თემსა წამოსავლად: |
| Verse: b | სალიმ ცოლით წამოვიდა | საბერძნეთსა მზის დასავლად, |
| Verse: c | თური თურანს გაემარი, | ჯეონს გაღმა გამოსავლად, |
| Verse: d და | ერაჯ დადგა ფრიდონთანა | ერანისა შემოსავლად. |
| Strophe: 318_[318] | ||
| Verse: a | საამისურს დაუმტკიცა | ზაული და ქუ̂აბულელნი, |
| Verse: b | ქიშმირი და ყანდაარი, | წიგნს დაუსვა ზედან ჴელნი; |
| Verse: c | წამოვიდეს შემოსილნი, | საჭურჭლისა ვერ დამთვლელნი, |
| Verse: d და | გვირგვინი და მოჭედილნი | ტანთ ჩაიცვეს სამოსელნი. |
| Strophe: 319_[319] | ||
| Verse: a | ათას ჯორსა და აქლემსა | აჰკიდა საქონელია, |
| Verse: b | ათასი, ქალი და ვაჟი | -- ტანთ ოქსინოთა მცმელია, |
| Verse: c | ხუთასი ცსენი კაზმული, | ჩაუქი, ვით მფრინველია, |
| Verse: d და | წაასხა ყუ̂ელა, წავიდა, | -- გზაშიგ წაღება ძნელია! |
| Strophe: 320_[320] | ||
| Verse: a | ქიშვადს უბოძა ერაყი | და მილადს ხვარასანია |
| Verse: b | ყარანს და ყუბადს მრავალი | მართ მათი შესაგვარია |
| Verse: c | დაეთხოვნეს და გაუშვა | თავადნი, ყუ̂ელა სპანია. |
| Verse: d და | ფრიდონს და ერაჯს მცირენი | შერჩეს შინანი ყმანია. |
| Strophe: 321_[321] | ||
| Verse: a | სალიმ საბერძნეთს მივიდა, | ეუცხოურა თემია: |
| Verse: b | მას მუნებური არ ესმის, | არს ვითა გველ-ნაცემია; |
| Verse: c | თქუ̂ა თუ: "რა მიყო მამამა, | არა ინაღვლა ჩემია, |
| Verse: d და | მე ვერ დამარჩენს ქუ̂ეყანა | ეს მისი მონაცემია!" |
| Strophe: 322_[322] | ||
| Verse: a | თური რა ჯეონს გავიდა, | ეუკუღმართა, ეავა. |
| Verse: b | ენა არ ესმის თურქული, | თქუ̂ა: "ვაგლახი და მე ა ვა! |
| Verse: c | არ გამიშვებსო ცოცხალსა | ამა ქუ̂ეყნისა მე ავა, |
| Verse: d და | მე ეს მომცეს, და ტახტზედა | ერაჯ ერანსა ზე ავა". |
| Strophe: 323A_[323] | ||
| Verse: a | თურიმ ორასი ათასი | შეჰყარა მეომარია, |
| Verse: b | წავიდა, სალიმს მიმართა, | მით რომ მოედვა ალია, |
| Verse: c | სალიმ სცნა, გამოეგება, | გაჴდა ზათქი და ზარია, |
| Verse: d და | შეიყარნეს და უამბეს | ერთმანერთს საჩივარია. |
| Strophe: 323B_[324] | ||
| Verse: a | თქუ̂ეს თუ: "შვილად არ გვახსენა, | არ ინაღვლა მამამ ჩუ̂ენდა, |
| Verse: b | უკეთესი ერაჯს მისცა | ტახტი -- თემი მოსასუ̂ენდა", |
| Verse: c | ვისმა თქუ̂ა თუ: "დაეხსენით, | გაიგონეთ მონახსენდა, |
| Verse: d და | აწ დასჯერდით გაყოფასა, | მეფე არის მამა თქუ̂ენდა". |
| Strophe: 324_[325] | ||
| Verse: a | ვისის არა გაუგონეს, | სამესისხლოდ შეიყარნეს, |
| Verse: b | ოთხასი ათასით კაცით | სატანასა მიებარნეს, |
| Verse: c | თქუ̂ეს თუ: "სრულად მოვამტვეროთ", | ერანისკენ თავნი არნეს. |
| Verse: d და | ფრიდონს კაცი მიუვიდა, | რა ახლოსა მიეჯარნეს. |
| Strophe: 325_[326] | ||
| Verse: a | მეფეს რა ესმა ამბავი, | გულსა ჩაეგზნო ალია, |
| Verse: b | მას მოაგონდა საამის | სიტყუ̂ები დანაშალია. |
| Verse: c | ეტლი და ბედი დასწყევლა, | თქუ̂ა: "ყუ̂ელა ჩემი ბრალია, |
| Verse: d და | რატომ გაუყავ მამული, | -- არვისგან მადგა ძალია?!" |
| Strophe: 326_[327] | ||
| Verse: a | საამს წინაშე გაგზავნა | ამა ამბვისა მცნობელი, |
| Verse: b | ქიშვადს და მილადს მისწერა | ლაშქართა მოსაჴმობელი, |
| Verse: c | ერაჯ თქუ̂ა: "ძმათა არა ვარ | ლახვართა დამასობელი, |
| Verse: d და | წავალ და მივეგებები, | ვით ვიყო მიუნდობელი". |
| Strophe: 327_[328] | ||
| Verse: a | ფრიდონ უთხრა: "ნუ წახვალო | დამიჯერე ჩემი მცნება: |
| Verse: b | არ მოველი დანდობასა, | ვიცი მათი აწ გაგება!" |
| Verse: c | ერაჯ აღარ დაიშალა, | თქუ̂ა: "მწადიან მათი ხლება". |
| Verse: d და | მარტო ასით ცხენოსითა | ფიცხლავ წინა მიეგება. |
| Strophe: 328_[329] | ||
| Verse: a | რა სცნეს, -- ერაჯ" მოვიდაო", | -- ძმანი წინა მიეგებნეს. |
| Verse: b | ერთმანერთსა უსალამეს, | არ ენანი გულსა ებნეს. |
| Verse: c | ჩამოჴდეს და დაებარგნეს, | ადრე ჰპოვეს, რაცა ძებნეს. |
| Verse: d და | რჩევა შექნეს ღალატისა. | შეკაზმული არ შეებნეს. |
| Strophe: 329_[330] | ||
| Verse: a | ვინც გაჰყუ̂ების ამ სოფელსა, | ვერ მიჴვდების მართლად ჭკუ̂ასა: |
| Verse: b | მოაღორებს, არ დაინდობს, | გამოურჩევს ავის ქნასა, |
| Verse: c | აამაღლებს, "რაცა მინდა, | იგი ვქენო", ესე თქუ̂ასა. |
| Verse: d და | მერმე ადრე შერცხვენილსა, | დაანაღვლებს ქუ̂ეყანასა. |
| Strophe: 330_[331] | ||
| Verse: a | ყუ̂ელამ იცით, ეშმაკისგან | ჯიმშედს რაცა დაემართა, |
| Verse: b | ანუ ზააქს მჴრის თავზედა | ვით გველები აემართა; |
| Verse: c | სალიმ-თური იმათ მიჰყუ̂ნეს, | -- არ გონება ეწაღმართა. |
| Verse: d და | გაჰყუ̂ეს კვალსა მაცდურისსა, | სამოთხისას დასცთეს კართა. |
