TITUS
Shahname 1 and 2: Metrical parts
Part No. 30
Previous part

Chapter: 21 
აქა თავისი ძმებისაგან სალიმ-თურისაგან ერაჯის მოკვლა.






Strophe: 331_[332] 
Verse: a       ერაჯ დაჯდა ოთახშიგა,   ვით ცისკარი ანათობდა,
Verse: b       ვითა ვარდი გაშლილიყო,   მათგან ავსა არ აზრობდა,
Verse: c       იცინოდა, მშუ̂ენიერნი   კბილნი მისნი ბროლსა სჯობდა,
Verse: d    და   სალიმ-თური უდარბაზეს,   -- დაიწვივნა, ალერსობდა.






Strophe: 332_[333] 
Verse: a       თურიმ უთხრა ერაჯს სიტყუ̂ა,   -- ავი, მქისე საუბარი:
Verse: b       "შენ რა მყევხარ, -- დაიჭირე   ერანი და ინდოთ კარი!"
Verse: c       ერაჯ თქუ̂ა თუ: "ჩემნო ძმანო!   ეგ არ არის ჩემი ბარი,
Verse: d    და   "თუ გინდოდეს, თქუ̂ენი იყოს   ერანი და მისი მზღვარი.






Strophe: 333_[334] 
Verse: a       თუ მინდოდა თქუ̂ენთვის ავი,   აქ ვიქმოდი მარტო რასა?
Verse: b       სრულად ლაშქარს შევიყრიდი,   გავბედავდი ჴლმისა კრვასა.
Verse: c       თურიმ სელი გამოიძრო,   თავს გარდაჰკრა ტკბილსა ძმასა.
Verse: d    და   მერმე ორთავ ქუ̂ეშ დაიდვეს,   ჴელი მიჰყუ̂ეს სისხლის ღვრასა.






Strophe: 334_[335] 
Verse: a       თურიმ ქაქულს უკუ სწივა,   გამოუჩნდა ბროლი ყელი,
Verse: b       წყეულს ედვა მოგვშიგ დაშნა,   დასაკლავად მიყო ჴელი,
Verse: c       ფიცხლავ თავი გარდაკუ̂ეთეს,   მოკლეს ტკბილი საყუ̂არელი,
Verse: d    და   ლომ-გულსა და ჯავარ-სრულსა   დაუბნელდეს დღე ნათელი!






Strophe: 335_[336] 
Verse: a       ცრუმა მუხთალმა სოფელმა   ერაჯს რა უყო მთვარესა?
Verse: b       მშუ̂ენიერსა და ზნე-სრულსა,   ჴმა-ტკბილსა მოუბარესა,
Verse: c       პილოტანსა და ლომ-გულსა   სუდარი აზეწარესა!
Verse: d    და   ტახტ-გვირგვინისა სანაცვლოდ   ტაგრუცი მიაბარესა.






Strophe: 336_[337] 
Verse: a       ერაჯისა თავისათვის   ოქროს ტაშტი მოიტანეს,
Verse: b       შიგ ჩადვეს და გარდახურეს,   აგრე ფრიდონს გაუგზავნეს.
Verse: c       თვით ორნივე მათსა თემსა   წავიდეს და თავნი არნეს,
Verse: d    და   ვირემ თავი მივიდოდა,   ერანს სპანი შეიყარნეს.






Strophe: 337_[338] 
Verse: a       საამ არ იყო. მას გარეთ   მოვიდა სრულ ლაშქარია,
Verse: b       იდგა მრავალი კარავი,   ნაღარას ქონდა დგარია,
Verse: c       თავის მიმღებთა უჩუმოდ   შევლეს ქალაქის კარია.
Verse: d    და   იაზრეს მოქალაქეთა,   გაჴდა ანაზდად თქარია.






Strophe: 338_[339] 
Verse: a       დარბაზსა შიგა ჴელ-მწიფე   ტახტზედ ზის მარტო ქავითა,
Verse: b       ტაშტითა თავი დაუდგეს,   შესძახეს ჴმითა ავითა.
Verse: c       ფრიდონ გაშტერდა, ვერ მიხვდა,   ვერცა თუ სიტყუ̂ა თქუ̂ა ვითა!
Verse: d    და   რა იცნა, დიდი შაჰყვირა,   იჭეხნა, მაღლა ცა ვითა.






Strophe: 339_[340] 
Verse: a       გულსა ზედა დაიკონა,   დაემგზავსა ვითა მკვდარსა.
Verse: b       ტახტიდაღმე ჩამოვარდა,   ჩამოვარდა ფიცხლავ მჴარსა.
Verse: c       თავი სრულად დაიმსხვრივა,   სისხლი მოსდის, ვითა ღარსა.
Verse: d    და   მერმე მისი თეთრი წვერი   დაიგლიჯა, მოიპარსა!






Strophe: 340_[341] 
Verse: a       მაშინ რა ქნა ბერმან ფრიდონ,    დაიგლიჯა თმა და წვერნი.
Verse: b       თავს იცემდეს ერანელნი    შეძრით იყუ̂ნეს მეტად ბევრნი.
Verse: c       სისხლი ვეღარ მოიკითხეს,   -- გამოვიდა ხანი ბევრნი.
Verse: d    და   მანუჩარ და საამ მოკლეს   თური-სალიმ ძმისა მკვლელნი.






Strophe: 341_[342] 
Verse: a       ტახტ-გვირგვინი დააქცივა,   თავს ნაცარი გარდიყარა,
Verse: b       ჴორცნი სრულად დაისივა,   პირსა ტყავი აიყარა.
Verse: c       ჴმა დავარდა ლაშქარშიგა,   -- ყუ̂ელა დარბაზს შეიყარა.
Verse: d    და   ყუ̂იროდეს და თავს იცემდეს,   გავს თუ: -- მეხი ჩამოყარა!






Strophe: 342_[343] 
Verse: a       დაიპარსნეს და დაშიშკლდეს,   თავს მოიჴადეს ქუდები.
Verse: b       დროშა-ნაღარა დალეწეს,   ცხენებსა დასჭრეს კუდები,
Verse: c       ჯაჭვ-მუზარადი, ფარ-ჴმალი   შეიქნა განაცუდები.
Verse: d    და   მტვერი ცათამდის ამაღლდა,   ცეცხლი მოედვა უდები.






Strophe: 343_[344] 
Verse: a       ეტლი უკუღმა დაბრუნდა,   ცა სჭექდა, ქონდა ყუ̂ირილი.
Verse: b       მზემ და მთვარემან დაიწყეს   სისხლის ცრემლითა ტირილი.
Verse: c       დედანი ტურფად მოსთქმიდეს,   ყუ̂ელგან შეიქნა კივილი.
Verse: d    და   ვაი̂ (?) ერაჯ შენი შუ̂ენება,   ვაი̂ (?) ბაგე ვარდი, ღიმილი!..






Strophe: 344_[345] 
Verse: a       კუ̂ლა დაიწყო ფრიდონ მოთქმა,   შემოიკრა თავსა ჴელი.
Verse: b       თქუ̂ა: "რა იქენ შვილო, შვილო,   რად დაგკარგე საყუ̂არელი.
Verse: c       ჩემთა თვალთა სინათლეო,   ჯერ ვარდი ხარ გაუშლელი,
Verse: d    და   შვილო ახალ-მოწიფულო,   მოჰკვე, ჯერეთ დაუცდელი!"






Strophe: 345_[346] 
Verse: a       სულისაცა უტკბოსი ხარ,   ალვის ნორჩო საროს ტანო,
Verse: b       ჯერეთ ლხინის უნახაო,   მკლავ-მაგარო პილოტანო,
Verse: c       ყუ̂ავილი ხარ სამოთხისა,   შვილო, რასღა დაგაგვანო,
Verse: d    და   შენად ნაცვლად ვის უჭვრეტდე,   ჩემთან ვინღა მოვიყუ̂ანო?!






Strophe: 346_[347] 
Verse: a       ვით მოგკლეს ძმათა პირ-შავთა,   რად არა შეეწყალია?!
Verse: b       აწ რა ვქნა ბერმან ღარიბმან?   გულსა მომედვა ალია!
Verse: c       ვის მივცე ტახტი, გვირგვინი?   ვის შემოვარტყა კმალია?!
Verse: d    და   ამდენი იცა, დაუბრმდა   ფრიდონს ორივე თვალია.






Strophe: 347_[348] 
Verse: a       სასაფლაოს მიასუ̂ენეს,   შექნეს გლოვა საშინელი.
Verse: b       სულის საქმე დაიურვეს,   გასცეს ბეუ̂რი საქონელი.
Verse: c       ყუ̂ელამ ძაძა შეიმოსა,   არა კარგი ტანს საცმელი.
Verse: d    და   დაეთხოვნეს, წამოვიდეს,   ვინცა იყო ერანელი.






Strophe: 348_[349] 
Verse: a       ეს ამბავი საამისურს    გზასა ზედა შაეყარა:
Verse: b       ცამან ვითა, დაიჭეხნა,   ცხელი ცრემლი ჩამოჰყარა.
Verse: c       ცხენიდაღმა ჩამოიჭრა,   დაეხეთქა, დაემყარა,
Verse: d    და   დაბრუნდა და მგლოვიარე   ზაულლისტანს წაეყარა.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Shahname 1 and 2: Metrical parts.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 26.4.2014. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.