Strophe: 349_[350] | ||
Verse: a | ერაჯის ცოლი, ორსულად | დარჩა თვეშიგან მდგომელი, |
Verse: b | შობისა ჟამსა მიეცა | ქალი ელვათა მკრთომელი. |
Verse: c | მეფემან ბძანა: "გაზარდეთ | კუბოსა შიგან მჯდომელი. |
Verse: d და | ვინ იცის ღმერთი რას უზამს, | რა ბედი აქუ̂სო, -- რომელი?! |
Strophe: 350_[351] | ||
Verse: a | ქალს დაარქუ̂ეს ჰურ ფეიქარ, | გაიზარდა, ვითა მთვარე. |
Verse: b | თორმეტისა წლისა იქნა, | გაანათლა ყოვლი არე. |
Verse: c | ფრიდონ ბრძანა:, "აწ მოვნახოთ | ქმარი მისი შესადარე, |
Verse: d და | გვარად რომე ჩუ̂ენი იყოს | ტახტ-გვირგვინის მოსაკმარე |
Strophe: 351_[352] | ||
Verse: a | თეიმურაზს ქალი დარჩა, | რაბი ერქუ̂ა, ვითა მზეა. |
Verse: b | ქაიაშარ, ქაიფაშან, | მას მიეცნეს ორნი ძეა. |
Verse: c | ქაიფაშინს ვაჟი მიხუ̂და, | მას სახელად აფთი სძეა, |
Verse: d და | აფთის შერთეს იგი მთუ̂არე, | გლოვა გახსნეს ამაზეა. |