Strophe: 360_[361] | ||
Verse: a | იყო ლხინი და სიცილი, | ქოსთა ჴმა გახშირდებოდა. |
Verse: b | სრულად ერანი იხარებს, | ყუ̂ელა იქ შემოკრფებოდა, |
Verse: c | სამისა წლისა მანუჩარ | დაშუ̂ენდა, ემატებოდა. |
Verse: d და | მეფემ თქუ̂ა: "დავსვამ ტახტზედა", | -- ყუ̂ელაკა ემოწმებოდა. |
Strophe: 361_[362] | ||
Verse: a | ტახტზე დასვა, თავს გვირგვინი | დახურა და მიულოცა. |
Verse: b | წინა სუფრა გაიშალა, | თქუ̂ა თუ: "ჭირნი ამეჴოცა". |
Verse: c | საამ ჰკადრა: "ამას იქით | მტერი ყულა დამეჴოცა, |
Verse: d და | თქუ̂ენ რასაცა მიბრძანებდეთ, | იგი ვქნა და აგრე ვყოცა". |
Strophe: 362_[363] | ||
Verse: a | სმა გარდასწყდა. მოეგონა | იმათ ერაჯ საყუ̂არელი. |
Verse: b | საამ იტყუ̂ის: "მოვიკითხოთ | იმაზედა სისხლი ძველი. |
Verse: c | სხვა ვინც არის, ფალავნები | ომს არჩევენ, ერანელი, |
Verse: d და | სალიმ-თური გავაქარვოთ, | ამოვსწყუ̂იტოთ თურანელი. |
Strophe: 363_[364] | ||
Verse: a | მანუჩარ წინ გავიძღვანოთ, | ერაჯის ქალის ძენია, |
Verse: b | დროშით წავიდეთ ყუ̂ელანი, | ვინც კაცი ვიყოთ, მძლენია. |
Verse: c | მათის მძორითა ავავსოთ | მინდორი, კლდე და ღრენია, |
Verse: d და | ქავისა დროშა ავმართოთ, | ნათობდეს, ვითა მზენია. |
Strophe: 364_[365] | ||
Verse: a | რა შვიდის წლისა შეიქნა, | ჰგავს მანუჩარ ალვა-ზრდილსა, |
Verse: b | კარგად სწავლობს ზნეობასა, | ვითა მართებს მეფის შვილსა. |
Verse: c | სალიმ-თური გაიგონეს, | იკიდებდეს ბაგეს კბილსა. |
Verse: d და | ორნივ ერთად შეიყარნეს, | თქუ̂ეს თუ: "მივსცემთ პაპის წილსა"! |
Strophe: 365_[366] | ||
Verse: a | ფიცხლავ ერთად შეიყარნეს, | თური სალიმს ეუბნების: |
Verse: b | "თუ ქრთამითა ჩამოვიხსნით, | მეტად კარგი ეს იქნების, |
Verse: c | თუ არ იქნას -- მოვიჭირვოთ, | ომის მეტი რა იქნების? |
Verse: d და | არვინ იცის ღვთისგან მეტმან, | ჩუ̂ენს თავზედა რა იქნების?! |
Strophe: 366_[367] | ||
Verse: a | ფალავნები ჩუ̂ენც ბეუ̂რი გვყავს, | მისგან უფრო არ იქნების, |
Verse: b | მარტო საამ ფალავანი | -- ერთი კაცი რა იქნების?!. |
Verse: c | თურანელნი იმას სცემდენ, | -- ტინი კლდეცა დაიქცევის. |
Verse: d და | ქიშვად, ყარან, ყუბად, მილად | ჩემის შიშით გაიქცევის". |
Strophe: 367_[368] | ||
Verse: a | მომართეს ერანს. მათ უნდა | ადინონ სისხლის ღვარია!.. |
Verse: b | სრულად ექუ̂სასი ათასი | კაცი ჰყავს მეომარია. |
Verse: c | ფრიდონთან კაცი გაგზავნეს, | შესთვალეს საუბარია: |
Verse: d და | "დავაშავეთო, გვცხვენიან, | ის ვაჟობისა ბრალია!" |
Strophe: 368_[369] | ||
Verse: a | აწ შეგვინდევ შეცოდება, | ჩუ̂ენზედ გული მოამშვიდეთ, |
Verse: b | აქ მანუჩარ გამოგზავნეთ, | არამც ვითა დაგვარიდეთ. |
Verse: c | სულისაცა უსაყუ̂არლეთ, | ვითა ერაჯს აწ ვნახვიდეთ, |
Verse: d და | თქუ̂ენს წინაშე გამოვგზავნით, | ჩუ̂ენ დავბრუნდეთ ჩუ̂ენსა ვლიდეთ! |
Strophe: 369_[370] | ||
Verse: a | რა მივიდა მოციქული, | ფრიდონს ყუ̂ელა მოახსენა: |
Verse: b | ჴელ-მწიფემან შეუთვალა: | "გაღანამცა აგრე ვქენა! |
Verse: c | აწვე ლაშქრით გამოვგზავნი, | სადაც გინდა, გნახოს თქუ̂ენა". |
Verse: d და | მოციქული გაისტუმრა, | დაავედრა მკვახე ენა. |
Strophe: 370_[371] | ||
Verse: a | ეს ამბავი ჴელ-მწიფემან | ფალავანსა გააგონა, |
Verse: b | ბრძანა: "გმართებს მამაცობა | და ლახტისა ჴელთა ქონა; |
Verse: c | საამ თქუ̂ა თუ: სალიმ-თურის, | " მიკუ̂ირს, -- რამღა მოაგონა?! |
Verse: d და | ბრძანებისა მორჩილნი ვართ, | ჩუ̂ენ თქუ̂ენნი ვართ ყუ̂ელა მონა. |
Strophe: 371_[372] | ||
Verse: a | გასწერეს ყუ̂ელგან წიგნები | ლაშქართა საჴმობელია; |
Verse: b | მოვიდეს, -- სრულად აივსო | სარავის ტყე და ველია! |
Verse: c | არის, ოთხასი ათასი, | თხაზედა ვითა მგელია. |
Verse: d და | ცხენსა და კაცსა ემოსა | რკინისა ტანს საცმელია. |
Strophe: 372_[373] | ||
Verse: a | მოედანს დადგეს კარავნი, | სრა-ფარდა სალაშქრონია. |
Verse: b | ქავისა დროშა ამართეს, | ის ბედნიერი ზრონია. |
Verse: c | სხვათაგან მათი მორევნა | არვისგან სააზრონია. |
Verse: d და | სცემდეს ბუკსა და ტაბლაკსა, | -- მტერთაგან საზარონია! |