TITUS
Shahname 1 and 2: Metrical parts
Part No. 35
Previous part

Chapter: 26 
აქა მანუჩარისა და სალიმისა და თურისა და მათთა ფალავანთა პირველი ომი.






Strophe: 383_[384] 
Verse: a       რა გათენდა და ლაჟვარდმან   ცამან სინათლე მიიცა,
Verse: b       მზემან უკუნი გააგდო,   -- წავიდა, პირსა მიიცა,
Verse: c       გუმბადსა ზედა ამაღლდა,   აღმა ავიდა, მიიცა.
Verse: d    და   შესხდეს და სცემდეს ნაღარას,   იყუ̂ნეს აღარა წამიცა.






Strophe: 384_[385] 
Verse: a       ორგნითვე სცემდეს ტაბლაკსა,   და ქოსმა შექნა დგრიალი.
Verse: b       იყო ნაფირთა შებერვა,   ქანარას ქონდა ზრიალი.
Verse: c       ორთავე რაზმი დააწყუ̂ეს,   იყო ძახილი, ხრიალი.
Verse: d    და   ლილასა გვანდა აბჯარი,   იგი მინდორი ტრიალი.






Strophe: 385_[386] 
Verse: a       მანუჩარ ზის სპილოზედა,   გვირგვინითა შუ̂ენიერი.
Verse: b       ქავის დროშა მოიტანა,   -- ომსა შიგან ბედნიერი.
Verse: c       მარჯვნით დადგეს ქიშვად, ყუბად,    ვერ მორჩების იმათ მტერი.
Verse: d    და   მარცხნით ყარან, მილად დგანან,   ახლავს მათი ანაწერი.






Strophe: 386_[387] 
Verse: a       რაზმსა შიგან საამ დადგა   პილოტანი, გმირთა-გმირი.
Verse: b       დევ-ნიანგთა ამამწყუ̂ეტი   ეტლის მგზავსი ბასრის პირი.
Verse: c       სამანდს იჯდა ჯავშნოსანი,   საგდებლითა მტერთა ჭირი,
Verse: d    და   უთრუთისა ლახტი ჴელთ აქუ̂ს,   დევთა ბევრჯელ ამატირი.






Strophe: 387_[388] 
Verse: a       უკან უდგან ზაულელნი    -- მეომარი დარჩეული,
Verse: b       შუბის ტარი შეღებული,   ბევრჯელ სისხლშიგ გარეული.
Verse: c       ყუ̂ელა ომსა ისწრაფოდა,   არ აკლია ერთსა გული.
Verse: d    და   თქუ̂ეს : "ვინც მოკუ̂დეს ერაჯისთვის,    არ წარწყმდების მისი სული!"






Strophe: 388_[389] 
Verse: a       სალიმ აწყო მისი რაზმი,   მარჯვნით ვისი დააყენა.
Verse: b       მარცხნით შანშე ალაბელი   მისით ლაშქრით გააყენა.
Verse: c       თვითან შეჯდა სპილოზედა,   თქუ თამამი, ამაყ-ენა.
Verse: d    და   წინა დროშა მგლისა სახე   აიმართა, წააყენა.






Strophe: 389_[390] 
Verse: a       თური შეჯდა სპილოზედა   გვირგვინითა მოეკაზმა,
Verse: b       მისი დროშა ვეფხის სახე   აიმართა, დაერაზმა;
Verse: c       მარჯვნით ფირან გააყენა,   მარცხნით შედოშ შეიკაზმა.
Verse: d    და   დაფერული იარაღი   ანათობდა, ვითა ბაზმა.






Strophe: 390_[391] 
Verse: a       სცემდეს ორგნითვე ნაღარას   გავს , თუ: "ცა სჭეხსო ზენია!"
Verse: b       შეიქმნა შემოკივილი,   გნიასო, ჴვივის ცხენია,
Verse: c       სპილოთა ხრტიალისაგან   შეიძრნეს მთა და კლდენია
Verse: d    და   არის ყუ̂ირილი, ხრიალი   ჯაბანთა მოსაწყენია.






Strophe: 391_[392] 
Verse: a       პირველ ყარან გამოვიდა,   თავსა შუბი შემოივლო,
Verse: b       მუნით შედოშ გამოვარდა,   თქუ̂ა თუ: "ადრე მოგაყივნო!"
Verse: c       ყარან უთხრა: "ბედ მლაშეო,   აწვე თური ავაჩივლო,
Verse: d    და   ჩემსა ჭანგსა ვერ წაუხვალ,   ამას იქით ვეღარ ივლო!"






Strophe: 392_[393] 
Verse: a       ყარან შუბი დაიცთუნვა,   ღლიას შესცა, ჩამოაგდო,
Verse: b       შედოშ სოფელს გაასალმა,   თვით ადგილი არ დააგდო.
Verse: c       თურქი თუზან წამოვიდა,   თქუ̂ა თუ: "სრულად ამოვაგდო!"
Verse: d    და   ჴელთა ჰქონდა მშვილდ-ისარი,   ძალიანი გამოაგდო.






Strophe: 393_[394] 
Verse: a       ყარანისა ცხენს ისარი   უკრა, და ფიცხლავ დაეცა.
Verse: b       სხვა შემოსტყორცა მეორე,   დაკოდა, ჴელსა გაეცა.
Verse: c       ყარან წავიდა ქვევითი   წყნარად, არ მალედ გაექცა,
Verse: d    და   ყუბად უშველა, ძმამ უთხრა:   "მაგას პასუხი გაეცა!"






Strophe: 394_[395] 
Verse: a       ყუბადსაც ცხენი მოუკლა,   თვითანც დაკოდა ისრითა.
Verse: b       საამ გაჯავრდა ლომ-გული,   მკერდ ფართო, მსხვილი კისრითა:
Verse: c       გაქუსლა მისკენ სამანდი,   თქუ̂ა თუ: "მომრჩების ის რითა?!"
Verse: d    და   უყივლა: "თურქო, გიჯობდა,   არ მოსულიყავ მისრითა!"






Strophe: 395_[396] 
Verse: a       თუზან უკრა ფარს ისარი,   ვერ დაკოდა გმირთა-გმირი.
Verse: b       საამ ლახტი ამოიღო   და მიაპყრა თუზანს პირი.
Verse: c       დაჰკრა, სრულად დაამსხვრია   ცხენ-კაცი და უნაგირი,
Verse: d    და   მოკლა, თვითან მოედანზე   ბრუნავს მტერთა ამატირი.






Strophe: 396_[397] 
Verse: a       ერთი კარგი ფალავანი   წამოვიდა გამოცდილი.
Verse: b       საამ ფიცხლავ შეუტივა   და მიუჴდა ჴმალ-მოწუ̂დილი,
Verse: c       თავსა დაჰკრა, ჩამოაგდო   ცხენით, შუა-გაპობილი,
Verse: d    და   სხვა ორმოცი ფალავანი   სრულ ჴმალითა ამოწუ̂დილი.






Strophe: 397_[398] 
Verse: a       მერმე ვისი გამოვიდა,   საამს შუბით შაუტივა.
Verse: b       ვერა ავნო პილოტანსა,   ვერცა ჴორცად ჩაუწივა,
Verse: c       საამ შუბი გამოუღო   გატეხა და დაუმტვრივა,
Verse: d    და   ცხენიანად აიყუ̂ანა,   კბილ-მოღრჭენით აუწივა.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Shahname 1 and 2: Metrical parts.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 26.4.2014. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.